Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Leszek Kobylski po rozpoznaniu w dniu 26 maja 2015 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy z wniosku [...] sp. z o.o. z siedzibą w P. o wstrzymanie wykonania decyzji Samorządowego Kolegium Odwoławczego w R. z dnia [...] lutego 2015 r. znak: [...] w przedmiocie ustalenia opłaty adiacenckiej postanawia : odmówić wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji.
Pismem z dnia [...] marca 2015 r. [...] sp. z o.o. z siedzibą w P. (dalej: "skarżąca") wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie za pośrednictwem organu skargę na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w R. z dnia [...] lutego 2015 r. w przedmiocie ustalenia opłaty adiacenckiej. Jednocześnie wniosła o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 61 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (j.t. Dz. U. z 2012 r. poz. 270; dalej: "p.p.s.a."), zasadą jest, że wniesienie skargi nie wstrzymuje wykonania aktu lub czynności. Sąd natomiast może, na wniosek strony, wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania zaskarżonego aktu lub czynności, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia skarżącemu znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków (art. 61 § 3 p.p.s.a.). Ciężar dowodu leży przy tym na wnioskodawcy, który powinien przynajmniej uprawdopodobnić, że w jego przypadku spełnione zostały przesłanki wskazane w powołanym przepisie. Rozpoznając wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonego aktu, Sąd uwzględnia zarówno argumentację wnioskodawcy, jak również dokonuje w tym zakresie oceny materiału dowodowego zebranego w sprawie.
Wstrzymanie wykonania zaskarżonego aktu lub czynności poprzedzić należy analizą przedstawionego przez wnioskodawcę uzasadnienia pod kątem spełnienia przesłanek wskazanych w powołanym wyżej przepisie art. 61 § 3 p.p.s.a. Ocena ta jest możliwa i w dużym stopniu zależy od argumentacji przedstawionej we wniosku złożonym przez stronę. Oznacza to, że we wniosku należy co najmniej uprawdopodobnić wystąpienie przesłanek, o których mowa w art. 61 § 3 p.p.s.a. Konieczna jest spójna argumentacja, poparta faktami oraz ewentualnie odnoszącymi się do nich dowodami, które uzasadniają wstrzymanie wykonania zaskarżonego aktu. Ogólnikowe twierdzenia wyrażane przez stronę skarżącą, pozbawione szerszego uzasadnienia i stosownych wyliczeń, nie mogą stanowić podstawy do orzeczenia przez Sąd o wstrzymaniu wykonania zaskarżonego aktu. Dlatego nie wystarcza jedynie złożenie przez skarżącą wniosku o wstrzymanie wykonania zaskarżonego aktu lub czynności.
Na podstawie analizy zebranego w sprawie materiału dowodowego, Sąd stwierdził brak podstaw do wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji. W niniejszej sprawie, strona skarżąca nie uprawdopodobniła wystąpienia okoliczności potwierdzających wystąpienie niekorzystnych z punktu widzenia jego interesów następstw wykonania decyzji. Skarżąca zaniechała jakiegokolwiek uzasadnienia wniosku w tym zakresie.
Na marginesie należy dodać, iż postanowienie o wstrzymaniu wykonania aktu lub czynności jest rozstrzygnięciem tymczasowym. Postanowienie tego rodzaju ma charakter wpadkowy, zaś jego byt prawny kończy się z chwilą wydania przez sąd wyroku.
Mając na względzie powyższe, na podstawie art. 61 § 3 i § 5 p.p.s.a, Sąd orzekł, jak w sentencji postanowienia.