Sygn. akt VIII SA/Wa 454/16 Dnia 6 lipca 2016 r. POSTANOWIENIE Starszy referendarz sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie - Monika Kramek po rozpoznaniu w dniu 6 lipca 2016 r. na posiedzeniu niejawnym w Radomiu sprawy z wniosku M. K. o przyznanie prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych w sprawie ze skargi M. K. na decyzję Ministra Infrastruktury i Budownictwa z dnia [...] kwietnia 2016 r. nr [...] w przedmiocie stwierdzenia nabycia mienia z mocy prawa przez powiat postanawia: odmówić przyznania prawa pomocy
We wniosku o przyznanie prawa pomocy M. K. podała, że prowadzi samodzielnie gospodarstwo domowe i utrzymuje się z emerytury w wysokości [...] zł, stałe koszty związane z utrzymanie i leczeniem wynoszą [...] zł. W części wniosku obejmującej posiadany majątek wymieniła mieszkanie - 48 m², nieruchomość rolną o powierzchni 0,5 ha oraz oszczędności w kwocie [...] zł. Do wniosku załączyła orzeczenie o posiadaniu trwałego stopnia niepełnosprawności, kartę leczenia szpitalnego z 2005 r. oraz dwie faktury z 2010 r. na zakup i naprawę aparatu słuchowego.
Mając na uwadze powyższe zważono, co następuje:
Zgodnie z art. 246 § 1 pkt 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r. poz. 270 - dalej p.p.s.a.), prawo pomocy w zakresie częściowym przysługuje osobie fizycznej gdy wykaże ona, że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny. Prawo pomocy w zakresie częściowym, stosownie do art. 245 § 3 p.p.s.a., obejmuje zwolnienie tylko od opłat sądowych w całości lub w części, albo tylko od wydatków albo od opłat sądowych i wydatków lub obejmuje tylko ustanowienie pełnomocnika. Następuje wtedy, kiedy strona wykaże, że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania, bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie lub rodziny. Celem instytucji prawa pomocy jest zapewnienie prawa do sądu i możliwości obrony swoich racji osobom, które znajdują się w sytuacji finansowej uniemożliwiającej im poniesienie kosztów z tym związanych.
Ze złożonego oświadczenia wynika, że skarżąca poza stałym dochodem z tytułu emerytury posiada oszczędności zgromadzone na rachunku bankowym w wysokości wielokrotnie przekraczającej koszty do jakich jest zobowiązana w przedmiotowej sprawie. Już choćby z tego względu wniosek nie mógł być uwzględniony, bowiem nie sposób uznać w takich okolicznościach, że skarżąca posiadając zasoby pieniężne znajduje się w trudnej finansowo sytuacji. Uiszczenie wpisu od skargi w wysokości 200 zł jest w zasięgu możliwości skarżącej i bez wątpienia nie spowoduje uszczerbku w jej utrzymaniu koniecznym, nawet jeśli ponosi koszty związane z leczeniem.
Dlatego też na podstawie art. 246 § 1 pkt 2 i art. 258 § 1 i § 2 pkt 7 p.p.s.a. postanowiono, jak w sentencji.