Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Leszek Kobylski po rozpoznaniu w dniu 3 grudnia 2013 r. posiedzeniu niejawnym sprawy z wniosku Ministra Finansów o przywrócenie terminu do wniesienia skargi kasacyjnej od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 11 września 2013 r. sygn. akt: VIII SA/Wa 471/13 w sprawie ze skargi Rady [...] w [...] na decyzję Ministra Finansów z dnia [...] kwietnia 2013 r. znak: [...] w przedmiocie odmowy udostępnienia informacji publicznej postanawia : odmówić przywrócenia terminu do wniesienia skargi kasacyjnej.
Wyrokiem z dnia 11 września 2013 r., sygn. akt: VIII SA/Wa 471/13, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie orzekł m.in. o uchyleniu decyzji Ministra Finansów z dnia [...] kwietnia 2013 r. oraz poprzedzającej ją decyzji z dnia [...] marca 2013 r. Odpis powyższego wyroku wraz z uzasadnieniem sporządzonym z urzędu został doręczony pełnomocnikowi reprezentującemu Ministra Finansów w dniu [...] października 2013 r. (por. zwrotne potwierdzenie odbioru na k. [...] akt sądowych).
W dniu [...] listopada 2013 r. (data nadania w UP) Minister Finansów reprezentowany przez pełnomocnika procesowego radcę prawną M. G. złożył do tut. Sądu wniosek o przywrócenie terminu do złożenia skargi kasacyjnej. We wniosku pełnomocnik podał, że uchybienie terminowi do wniesienia skargi kasacyjnej spowodowane zostało dużą ilością analogicznych spraw, w których stroną jest Rada [...] w [...] i przekazaniem przedmiotowego wyroku przez pracowników sekretariatu innej osobie niż pełnomocnik reprezentujący Ministra Finansów w sprawie sygn. akt: VIII SA/Wa 471/13.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje :
Na wstępie należy zaznaczyć, że wniosek o przywrócenie terminu do wniesienia skargi kasacyjnej został złożony w terminie, gdyż jak wynika z wniosku o przywrócenie terminu (pismo z dnia [...] listopada 2013) r. pełnomocnik otrzymał wyrok sądu w dniu [...] listopada 2013 r. Od tej daty rozpoczął się zatem bieg terminu do złożenia wniosku o przywrócenie terminu do wniesienia skargi kasacyjnej.
Zgodnie z art. 86 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.; dalej: "p.p.s.a."), sąd może na wniosek przywrócić termin, jeżeli strona bez własnej winy nie dokonała w terminie czynności w postępowaniu sądowym.
W niniejszej sprawie niewątpliwie doszło do uchybienia 30-dniowego terminu do wniesienia skargi kasacyjnej, który dla Ministra Finansów upłynął w dniu [...] listopada 2013 r.
Tryb złożenia wniosku o przywrócenie terminu szczegółowo reguluje art. 87 p.p.s.a. Zgodnie z brzmieniem art. 87 § 1 p.p.s.a., pismo z wnioskiem o przywrócenie terminu wnosi się do sądu, w którym czynność miała być dokonana, w ciągu siedmiu dni od czasu ustania przyczyny uchybienia terminu. Natomiast zgodnie z art. 87 § 2 p.p.s.a., w piśmie tym należy uprawdopodobnić okoliczności wskazujące na brak winy w uchybieniu terminu.
Przesłanki przywrócenia terminu, które muszą być spełnione łącznie aby wiosek mógł zostać rozpatrzony pozytywnie, określają przepisy § 1-4 art. 87 p.p.s.a. Są nimi:
- wniesienie wniosku o przywrócenie terminu w terminie 7 dni od dnia ustania przyczyny uchybienia terminu,
- uprawdopodobnienie okoliczności wskazujących na brak winy strony w uchybieniu terminu,
- powstanie ujemnych dla strony skutków w zakresie postępowania sądowego,
- równoczesne ze złożeniem wniosku dokonanie czynności, której strona nie dokonała w terminie (art. 87 § 4 p.p.s.a.).
W orzecznictwie sądowym ugruntowany jest pogląd, że zawarta w dyspozycji art. 86 § 1 p.p.s.a. przesłanka braku winy, warunkująca pozytywne rozpoznanie wniosku, oznacza wykazanie okoliczności, które przy zachowaniu należytej staranności uniemożliwiły wnioskującemu terminowe dokonanie czynności i jednocześnie były przez niego nie do przewidzenia i nie do usunięcia. Kierunek wykładni sądowej tego przepisu wskazuje, że winę wykluczają przeszkody, których wnioskodawca nie był w stanie przewidzieć, ani im zapobiec. O braku winy można mówić zatem tylko wtedy, gdy wnioskodawca nie mógł przezwyciężyć przeszkody w zachowaniu terminu, nawet przy użyciu największego w danych warunkach wysiłku. Do okoliczności faktycznych uzasadniających brak winy w uchybieniu terminu przez stronę zalicza się m.in. przerwę w komunikacji, nagłą chorobę, która nie pozwoliła na wyręczenie się inną osobą, powódź, pożar. Kryterium braku winy należy zatem wiązać z obowiązkiem strony do szczególnej staranności przy dokonywaniu czynności procesowych. Niewielkie nawet niedbalstwo wyklucza możliwość uwzględnienia żądania o przywrócenie uchybionego terminu. A contrario, negatywnej przesłanki zawinienia, która wyłącza możliwość przywrócenia terminu, należy upatrywać w zaniechaniu przez wnioskodawcę tym wszystkim czynnościom, które przy dołożeniu przez niego należytej staranności, zapobiegłyby konsekwencjom, jakie ustawodawca wiąże z upływem terminów do dokonania określonych czynności procesowych. Oceniając wystąpienie tej przesłanki, sąd powinien przyjąć obiektywny miernik staranności, której można wymagać od każdego należycie dbającego o swoje interesy.