Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie: Przewodniczący: Sędzia WSA - Marek Wroczyński po rozpoznaniu w dniu 26 stycznia 2009r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi Starosty [...] na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w R. z dnia [...] października 2008 r., znak: [...] w przedmiocie skierowanie do zakładu pielęgnacyjno-opiekuńczego postanawia odrzucić skargę.
Pismem z dnia 1 grudnia 2008 r. Starosta [...] wniósł skargę na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w R. z dnia [...] października 2008 r., znak: [...] w przedmiocie skierowanie do zakładu pielęgnacyjno-opiekuńczego.
Przedmiotową decyzją Samorządowe Kolegium Odwoławcze uchyliło zaskarżoną decyzję Starosty [...] z dnia [...] września 2008 r., znak: [...] i sprawę przekazało do ponownego rozpatrzenia przez organ I instancji.
W odpowiedzi na skargę SKO wniosło o odrzucenie skargi jako niedopuszczalnej z uwagi na brak legitymacji skarżącego do złożenia przedmiotowej skargi.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:
Skarga Starosty [...] jest w istocie skargą organu, który wydał decyzję w pierwszej instancji. W orzecznictwie jednolicie przyjmuje się, że organ administracji publicznej, który wydał w pierwszej instancji decyzję administracyjną w sprawie, nie jest podmiotem uprawnionym do wniesienia skargi w tej sprawie na decyzję administracyjną wydaną w wyniku odwołania od decyzji pierwszoinstancyjnej. Organ ten nie ma interesu we wniesieniu skargi.
W takiej sytuacji zachodzi brak legitymacji skargowej skutkujący odrzuceniem skargi z powodu jej niedopuszczalności. Brak jest bowiem podstaw do przyznania organowi administracji publicznej legitymacji skargowej do wniesienia skargi do sądu administracyjnego w sprawie, w której temu organowi powierzone zostało orzekanie (tak Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 16 lutego 2005 r., OSK 1017/04, , Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w postanowieniu z dnia 30.09.2005 r., I SA/Wa 1432/04).
Należy też podzielić pogląd wyrażony w wyroku NSA z dnia 16 lutego 2005 r.,OSK 1017/04, iż rola jednostki samorządu terytorialnego w postępowaniu administracyjnym jest wyznaczona przepisami prawa pozytywnego. Może być ona - jako osoba prawna - stroną tego postępowania i wówczas organy ją reprezentujące będą broniły jej interesu prawnego, korzystając z gwarancji procesowych, jakie przepisy k.p.a. przyznają stronom postępowania administracyjnego. Ustawa może jednak organowi jednostki samorządu terytorialnego wyznaczyć rolę organu administracji publicznej w rozumieniu art. 5 § 2 pkt 3 k.p.a. Wtedy będzie on "bronił" interesu jednostki samorządu terytorialnego w formach właściwych dla organu prowadzącego postępowanie. Z tego względu powierzenie organowi jednostki samorządu terytorialnego właściwości do orzekania w sprawie indywidualnej w formie decyzji administracyjnej, niezależnie od tego, czy nastąpiło to na mocy ustawy, czy też w drodze porozumienia, wyłącza możliwość dochodzenia przez tę jednostkę jej interesu prawnego w trybie postępowania administracyjnego, czy też sądowoadministracyjnego.
Włączenie organów samorządowych do systemu organów administracji publicznej, prowadzących postępowanie w konkretnej sprawie, znacznie ogranicza zakres uprawnień procesowych tych jednostek jako osób prawnych. W zakresie, w jakim organ jednostki samorządu terytorialnego wykonuje funkcję organu administracji publicznej, nie jest on (ani też żaden z pozostałych organów danej jednostki) uprawniony do reprezentowania jej interesu prawnego, rozumianego jako interes osoby prawnej. Nie do przyjęcia jest bowiem stanowisko, że organ I instancji może zajmować różną pozycję (raz organu wydającego decyzję, innym razem strony postępowania) w zależności od etapu załatwiania sprawy z zakresu administracji publicznej. Należy zatem podzielić pogląd, że organ, który wydał decyzję w sprawie w pierwszej instancji nie ma legitymacji skargowej do wniesienia skargi do sądu administracyjnego na decyzję organu odwoławczego, wydaną w tejże sprawie (zob. postanowienie z dnia 13 lipca 2007 r. Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, II SA/Gd 273/07).
Z tego powodu skarga podlega odrzuceniu jako niedopuszczalna na podstawie art. 58 § 1 pkt 6 i § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.).