Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Leszek Kobylski po rozpoznaniu w dniu 27 września 2013 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy z wniosku M. O. o przywrócenie terminu do uiszczenia wpisu sądowego w sprawie ze skargi M. O. na postanowienie Wojewody [...] z dnia [...] czerwca 2013 r. nr [...] w przedmiocie stwierdzenia uchybienia terminu do wniesienia odwołania postanawia : odmówić przywrócenia terminu do uiszczenia wpisu sądowego.
Pismem z dnia [...] lipca 2013 r. M. O. (dalej: skarżąca") wniosła skargę na postanowienie Wojewody [...] z dnia [...] czerwca 2013 r. nr [...] w przedmiocie stwierdzenia uchybienia terminu do wniesienia odwołania.
Pismem z dnia [...] sierpnia 2013 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, wykonując zarządzenie Przewodniczącego Wydziału z dnia 7 sierpnia 2013 r., wezwał skarżącą do uiszczenia wpisu sądowego od ww. skargi w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem jej odrzucenia. Skarżącej prawidłowo doręczono powyższe wezwanie w dniu [...] sierpnia 2013 r. Wyznaczony przez Sąd termin upłynął zatem [...] sierpnia 2013 r.
W piśmie z dnia [...] września 2013 r. (uzupełnionym pismem z dnia [...] września 2013 r.) skarżąca zawarła wniosek o przywrócenie terminu do uiszczenie wpisu sądowego od skargi. Uzasadniając wskazała, iż przesyłkę odebrał przez pomyłkę jej syn, natomiast ona wraz z mężem przebywała w tym czasie na urlopie. Przez okres urlopu nie kontaktowała się z synem. Kiedy wróciła z urlopu ([...] sierpnia 2013 r.) termin na uiszczenie opłaty już minął.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje :
Na wstępie należy zaznaczyć, że wniosek o przywrócenie terminu do uiszczenia wpisu od skargi został złożony w terminie, gdyż jak twierdzi skarżąca datą ustania przyczyny uchybienia terminu jest 30 sierpnia 2013 r. Od tej daty rozpoczął się zatem bieg terminu do złożenia wniosku o przywrócenie terminu do wniesienia ww. wpisu.
Zgodnie z art. 86 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (j.t. Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.; dalej: "p.p.s.a."), sąd może na wniosek przywrócić termin, jeżeli strona bez własnej winy nie dokonała w terminie czynności w postępowaniu sądowym.
Zgodnie z brzmieniem art. 87 § 1 i § 4 p.p.s.a., pismo z wnioskiem o przywrócenie terminu wnosi się do sądu, w którym czynność miała być dokonana, w ciągu siedmiu dni od czasu ustania przyczyny uchybienia terminu. Równocześnie z wnioskiem strona powinna dokonać czynności, której nie dokonała w terminie.
Zgodnie z art. 87 § 2 p.p.s.a., we wniosku należy uprawdopodobnić okoliczności wskazujące na brak winy w uchybieniu terminu. Przesłanki przywrócenia terminu, które muszą być spełnione łącznie aby wiosek mógł zostać rozpatrzony pozytywnie, określają przepisy § 1-4 art. 87 p.p.s.a. Są nimi:
- wniesienie wniosku o przywrócenie terminu w terminie 7 dni od dnia ustania przyczyny uchybienia terminu,
- uprawdopodobnienie okoliczności wskazujących na brak winy strony w uchybieniu terminu,
- powstanie ujemnych dla strony skutków w zakresie postępowania sądowego,
- równoczesne ze złożeniem wniosku dokonanie czynności, której strona nie dokonała w terminie ( art. 87 § 4 ).
W orzecznictwie sądowym ugruntowany jest pogląd, że zawarta w dyspozycji art. 86 § 1 p.p.s.a. przesłanka braku winy, warunkująca pozytywne rozpoznanie wniosku, oznacza wykazanie okoliczności, które przy zachowaniu należytej staranności uniemożliwiły wnioskującemu terminowe dokonanie czynności i jednocześnie były przez niego nie do przewidzenia i nie do usunięcia. Kierunek wykładni sądowej tego przepisu wskazuje, że winę wykluczają przeszkody, których wnioskodawca nie był w stanie przewidzieć, ani im zapobiec. A contrario, negatywnej przesłanki zawinienia, która wyłącza możliwość przywrócenia terminu, należy upatrywać w zaniechaniu przez wnioskodawcę tym wszystkim czynnościom, które przy dołożeniu przez niego należytej staranności, zapobiegłyby konsekwencjom, jakie ustawodawca wiąże z upływem terminów do dokonania określonych czynności procesowych. Oceniając wystąpienie tej przesłanki, sąd powinien przyjąć obiektywny miernik staranności, której można wymagać od każdego należycie dbającego o swoje interesy. Nie jest dopuszczalne przywrócenie terminu, gdy strona dopuściła się choćby lekkiego niedbalstwa.