Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Iwona Szymanowicz - Nowak po rozpoznaniu w dniu 15 października 2012 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy z wniosku A. S., M. S. o wstrzymanie wykonania decyzji ze skargi A. S., M. S. na decyzję Wojewody [...] z dnia [...] sierpnia 2012 r. Nr [...] w przedmiocie ograniczenia sposobu korzystania z nieruchomości postanawia : odmówić wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji
Pismem z [...] września 2012 r. (data wpływu do organu) A. S. i M. S. (skarżący) wnieśli do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, za pośrednictwem organu, skargę na decyzję Wojewody [...] z [...] sierpnia 2012 r. w przedmiocie ograniczenia sposobu korzystania z nieruchomości.
Jednocześnie skarżący wnieśli o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji do czasu rozstrzygnięcia sprawy przez sąd administracyjny, nie uzasadniając jednak przedmiotowego wniosku w tym zakresie.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 61 § 1 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm., dalej zwanej "p.p.s.a."), zasadą jest, że wniesienie skargi nie wstrzymuje wykonania aktu lub czynności. Sąd natomiast może, na wniosek strony, wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania zaskarżonego aktu lub czynności, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia skarżącemu znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków (art. 61 § 3 p.p.s.a.). Ciężar dowodu leży przy tym na wnioskodawcy, który powinien przynajmniej uprawdopodobnić, że w jego przypadku spełnione zostały przesłanki wskazane w powołanym przepisie. Rozpoznając wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonego aktu, Sąd uwzględnia zarówno argumentację wnioskodawcy, jak również dokonuje w tym zakresie oceny materiału dowodowego zebranego w sprawie.
Wstrzymanie wykonania zaskarżonego aktu lub czynności poprzedzić należy analizą przedstawionego przez wnioskodawcę uzasadnienia pod kątem spełnienia przesłanek wskazanych w powołanym wyżej przepisie art. 61 § 3 p.p.s.a. Ocena ta jest możliwa i w dużym stopniu zależy od argumentacji przedstawionej we wniosku złożonym przez stronę. Oznacza to, że we wniosku należy co najmniej uprawdopodobnić wystąpienie przesłanek, o których mowa w art. 61 § 3 p.p.s.a. Konieczna jest spójna argumentacja, poparta faktami oraz ewentualnie odnoszącymi się do nich dowodami, które uzasadniają wstrzymanie wykonania zaskarżonego aktu. Ogólnikowe twierdzenia wyrażane przez stronę skarżącą, pozbawione szerszego uzasadnienia i stosownych wyliczeń, nie mogą stanowić podstawy do orzeczenia przez Sąd o wstrzymaniu wykonania zaskarżonego aktu. Dlatego nie wystarcza jedynie złożenie przez skarżącego wniosku o wstrzymanie wykonania zaskarżonego aktu lub czynności.
W niniejszej sprawie skarżący nie przedstawili żadnych argumentów przemawiających za wystąpieniem niekorzystnych z punktu widzenia ich interesów następstw wykonania decyzji, zaniechali jakiegokolwiek uzasadnienia wniosku w tym zakresie.
Na marginesie należy dodać, iż postanowienie o wstrzymaniu wykonania aktu lub czynności jest rozstrzygnięciem tymczasowym. Postanowienie tego rodzaju ma charakter wpadkowy, zaś jego byt prawny kończy się z chwilą wydania przez sąd wyroku. W realiach niniejszej sprawy brak jest wystarczających podstaw do kontynuowania postępowania w niniejszej, incydentalnej sprawie.
Mając na względzie powyższe, na podstawie art. 61 § 3 i § 5 p.p.s.a. Sąd orzekł, jak w sentencji postanowienia.