Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Sławomir Fularski po rozpoznaniu w dniu 10 stycznia 2018 r. na posiedzeniu niejawnym w Radomiu sprawy z wniosku J. L. o przywrócenie terminu do wniesienia zażalenia na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 31 października 2017 r. w sprawie ze skargi J. L. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] z dnia [...] lipca 2017 r. znak: [...] w przedmiocie skierowania na kontrolne sprawdzenie kwalifikacji postanawia : odmówić przywrócenia terminu do wniesienia zażalenia.
Postanowieniem z dnia 31 października 2017 r. sygn. akt: VIII SA/Wa 738/17 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie odrzucił skargę J. L. (dalej: "skarżący") na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] z dnia [...] lipca 2017 r. znak: [...] w przedmiocie skierowania na kontrolne sprawdzenie kwalifikacji.
Pismem z dnia 15 grudnia 2017 r. (data nadania w UP) skarżący wystąpił z wnioskiem o przywrócenie terminu do wniesienia zażalenia. W uzasadnieniu wskazał m.in., iż uchybienie ww. terminu nastąpiło bez winy skarżącego ponieważ spowodowane było problemami zdrowotnymi tj. schorzeniem kręgosłupa w postaci rwy kulszowej. Skarżący podniósł, iż w okresie od października do początku grudnia 2017 r. wystąpiło nasilenie choroby, które w zasadzie uniemożliwiło poruszenie się skarżącego i normalne funkcjonowanie. Nadto skarżący podniósł, że od 18 października do 8 grudnia 2017 r. formalnie przebywał na zwolnieniu lekarskim.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje :
Zgodnie z art. 86 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (j.t. Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.; dalej: "p.p.s.a."), sąd może na wniosek przywrócić termin, jeżeli strona bez własnej winy nie dokonała w terminie czynności w postępowaniu sądowym.
Zgodnie z brzmieniem art. 87 § 1 i § 4 p.p.s.a., pismo z wnioskiem o przywrócenie terminu wnosi się do sądu, w którym czynność miała być dokonana, w ciągu siedmiu dni od czasu ustania przyczyny uchybienia terminu. Równocześnie z wnioskiem strona powinna dokonać czynności, której nie dokonała w terminie.
Zgodnie z art. 87 § 2 p.p.s.a., we wniosku należy uprawdopodobnić okoliczności wskazujące na brak winy w uchybieniu terminu. Przesłanki przywrócenia terminu, które muszą być spełnione łącznie aby wiosek mógł zostać rozpatrzony pozytywnie, określają przepisy § 1-4 art. 87 p.p.s.a. Są nimi:
- wniesienie wniosku o przywrócenie terminu w terminie 7 dni od dnia ustania przyczyny uchybienia terminu,
- uprawdopodobnienie okoliczności wskazujących na brak winy strony w uchybieniu terminu,
- powstanie ujemnych dla strony skutków w zakresie postępowania sądowego,
- równoczesne ze złożeniem wniosku dokonanie czynności, której strona nie dokonała w terminie ( art. 87 § 4 ).
Z regulacji tej wynika, że przywrócenie terminu procesowego jest instytucją mającą na celu ochronę zainteresowanego przed negatywnymi skutkami uchybienia terminu dla podjęcia czynności przez stronę. W powołanych wyżej przepisach zostały ustanowione przesłanki przywrócenia terminu, które muszą wystąpić łącznie, by wniosek mógł zostać uwzględniony. Samo złożenie wniosku przez zainteresowanego we wskazanym terminie oraz dokonanie czynności, dla której zakreślony był termin, nie jest jednak wystarczającą przesłanką przywrócenia uchybionego terminu do dokonania czynności procesowej. Konieczne jest bowiem uprawdopodobnienie przez wnioskodawcę, że nie ponosi on winy w niedochowaniu terminu.
Zgodnie z ugruntowaną linią orzeczniczą NSA, brak winy w uchybieniu terminu można przyjąć tylko wtedy, gdy strona nie mogła przeszkody usunąć, nawet przy użyciu największego w danych warunkach wysiłku (por. postanowienie NSA z 12 grudnia 2001 r., sygn. akt II SA/Wr 1744/00, niepublikowane). W orzecznictwie sądów administracyjnych i doktrynie wielokrotnie wskazywano też, że do okoliczności faktycznych uzasadniających brak winy w uchybieniu terminu przez zainteresowanego zalicza się np. przerwę w komunikacji, nagłą chorobę, która nie pozwoliła na wyręczenie się inną osobą, powódź, pożar. W orzecznictwie podkreśla się również, że sam fakt ciężkiej choroby dotyczącej skarżącego czy osób mu najbliższych nie daje podstawy do twierdzenia, że w danym okresie strona z przyczyn od niej niezależnych nie mogła dokonać określonych czynności procesowych (zob. postanowienia Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 20 marca 2013 r., sygn. akt II FZ 63/13 i sygn. akt I GZ 49/13, Orzeczenia.nsa.gov.pl).