Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Artur Kot po rozpoznaniu w dniu 7 lutego 2013 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku N. S. o przyznanie prawa pomocy w zakresie częściowym obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych w sprawie ze skargi N. S. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w [...] z dnia [...] lipca 2012 r. nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych postanawia: odmówić skarżącemu przyznania prawa pomocy.
Wnioskiem złożonym na urzędowym formularzu, N. S. (dalej: "skarżący") wystąpił do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie o przyznanie prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych w sprawie ze skargi na powołaną wyżej decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w [...] z [...] lipca 2012 roku.
W oświadczeniu o stanie rodzinnym, majątkowym oraz uzyskiwanych dochodach zawartego we wniosku o przyznanie prawa pomocy skarżący podał, że w chwili obecnej jest osobą bezrobotną z prawem do zasiłku dla bezrobotnych. Na utrzymaniu skarżącego pozostaje dwoje dzieci, z żoną natomiast od [...] marca 2012 r. pozostaje w rozdzielności majątkowej. Źródłem dochodu żony jest działalność gospodarcza (ok. [...] zł za okres [...] 2012 r.). Skarżący stwierdził, że nie jest w stanie uiścić wpisu sądowego od skargi (wpis stały 500 zł).
Pismem z [...] października 2012 r. skarżący został wezwany do przedłożenia wymienionych dokumentów źródłowych dotyczących jego sytuacji majątkowej w trybie art. 255 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270; dalej: "u.p.p.s.a."), w tym do nadesłania między innymi kopii zeznania podatkowego za 2011 rok (swojego i żony) oraz wyciągów z rachunków bankowych i lokat za ostatnie sześć miesięcy, w tym z rachunków bankowych związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą żony.
W odpowiedzi na powyższe skarżący częściowo nadesłał żądane dokumenty wnosząc o przedłużenie terminu do złożenia pozostałych.
Postanowieniem z 29 listopada 2012 r. referendarz sądowy odmówił skarżącemu przyznania prawa pomocy we wnioskowanym zakresie.
W dniu [...] grudnia 2012 r. skarżący prawidłowo wniósł sprzeciw od postanowienia referendarza sądowego. W uzasadnieniu wskazał na błędne ustalenie stanu faktycznego, w tym wadliwe przyjęcie, że nie przedstawił żądanych dokumentów. Dodatkowo postawił zarzut naruszenia art. 45 ust. 1 Konstytucji RP poprzez ograniczenie jego prawa do rozpoznania sprawy przez Sąd.
Zgodnie z art. 260 u.p.p.s.a., wniesienie w terminie sprzeciwu od wyżej wymienionego postanowienia spowodowało, że utraciło ono moc, a sprawa będąca przedmiotem sprzeciwu podlega rozpoznaniu przez Sąd na posiedzeniu niejawnym.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:
Zgodnie z przepisami art. 243 § 1 i art. 245 § 1 u.p.p.s.a., właściwy sąd administracyjny może na wniosek strony przyznać jej prawo pomocy w zakresie całkowitym lub częściowym.
Prawo pomocy w zakresie częściowym stosownie do art. 245 § 3 u.p.p.s.a. obejmuje zwolnienie tylko od opłat sądowych w całości lub w części albo tylko od wydatków albo od opłat sądowych i wydatków lub obejmuje tylko ustanowienie adwokata, radcy prawnego, doradcy podatkowego lub rzecznika patentowego. Sąd może zwolnić osobę z części kosztów postępowania, jeżeli wykaże ona, że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania, bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny (art. 246 § 1 pkt 2 u.p.p.s.a.).
Celem występującej w postępowaniu sądowoadministracyjnym instytucji "prawa pomocy" jest zapewnienie realizacji prawa do sądu stronie, która ze względu na dochody, stan majątkowy i rodzinny nie może ponieść kosztów związanych ze swym udziałem w sprawie. Zawarte w art. 246 § 1 u.p.p.s.a. sformułowanie "gdy osoba ta wykaże" oznacza zaś, że to na wnoszącym wniosek o przyznanie prawa pomocy spoczywa obowiązek udowodnienia, iż znajduje się on w tej szczególnej sytuacji uprawniającej do skorzystania z prawa pomocy.