W sprawie niniejszej skarga została sporządzona, podpisana i wniesiona do tutejszego Sądu przez K. K., który określił siebie, jako pełnomocnika skarżącej spółki. Jak wynika z akt sprawy, został on prawidłowo wezwany do uzupełnienia braków formalnych skargi poprzez złożenie pełnomocnictwa procesowego do reprezentowania skarżących zgodnie z art. 35 § 2 p.p.s.a. Termin do dokonania tej czynności upłynął bezskutecznie [...] lutego 2019 r.
Wobec tego, że problem skutków czynności dokonywanych dla mocodawcy przez wadliwie albo nieprawidłowo ustanowionego pełnomocnika był już przez sądy administracyjne rozstrzygany, to obecnie ugruntowane jest stanowisko, że podpisanie skargi przez osobę, która nie może być pełnomocnikiem, jest brakiem formalnym i może podlegać usunięciu przez wezwanie strony do podpisania skargi na podstawie art. 49 § 1 w zw. z art. 57 § 1 i w zw. z art. 46 § 1 pkt 4 p.p.s.a. (por. postanowienia NSA z dnia: 21 października 2011 r., sygn. akt I FSK 1397/11; 13 stycznia 2012 r., sygn. akt II OSK 2634/11; 5 lutego 2014 r., sygn. akt II FSK 3634/13 i 17 kwietnia 2014 r., sygn. akt II FSK 557/14; wszystkie publ. cbosa) - strona skarżąca została wezwana do osobistego podpisania skargi lub nadesłania odpisu skargi własnoręcznie podpisanego.
W ocenie Sądu i ten brak nie został prawidłowo uzupełniony. W terminie wyznaczonym na uzupełnienie braków formalnych poprzez osobiste podpisanie skargi skarżący dołączył bowiem pełnomocnictwo substytucyjne oraz pełnomocnictwo główne. Termin do uzupełnienia tych braków upłynął zaś bezskutecznie, jak już wyżej wskazano, [...] lutego 2018 r.
Nawet jednak gdyby przyjąć, że strona nie uchybiła terminowi do uzupełnienia braków, to stwierdzić należy, że K. K. nie mógł być pełnomocnikiem skarżącej w postępowaniu sądowoadministracyjnym. Wyjaśnić należy, że substytuta i stronę łączy taki sam stosunek, jaki łączy ją z pełnomocnikiem, którego ustanowiła w sprawie; substytut staje się więc pełnomocnikiem reprezentowanego (por. wyrok WSA w Warszawie z 20 stycznia 2016 r., sygn. akt VI SA/Wa 1817/15, publ. cbosa). Z tych względów warunki ustanowienia pełnomocnika wyrażone w art. 35 § 2 p.p.s.a. należy odnosić nie tylko do pełnomocnika głównego, ale również i pełnomocnika substytucyjnego.
Jak już wyżej wywiedziono, pełnomocnikiem strony będącej osobą prawną może być adwokat, radca prawny - względnie pracownik tej jednostki lub organu nadrzędnego. Z przedłożonego pełnomocnictwa substytucyjnego dla K. K. nie wynika, aby spełniał on te warunki. Wobec tego nie można było uznać go za osobę uprawnioną do reprezentowania skarżącej.
Mając powyższe na uwadze Sąd orzekł na podstawie art. 58 § 1 pkt 3 p.p.s.a. (punkt 1 postanowienia) oraz art. 232 § 1 pkt 1 p.p.s.a. (punkt 2 postanowienia).