Zażalenie na postanowienie WSA w Warszawie w sprawie ze skargi na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2006 r. postanowił: odrzucić zażalenie.
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie: Przewodniczący sędzia WSA Cezary Kosterna po rozpoznaniu w dniu 3 marca 2016 r. na posiedzeniu niejawnym w Radomiu zażalenia M. B. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 21 stycznia 2016 r. sygn. akt VIII SA/Wa 831/15 utrzymującego w mocy postanowienie referendarza sądowego Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 7 grudnia 2015 r. w sprawie ze skargi M. B. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w [...] z dnia [...] lipca 2015 r. nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2006 r. postanowił: odrzucić zażalenie.

Uzasadnienie

Skarżący - M. B., reprezentowany przez profesjonalnego pełnomocnika (adwokata) pismem z [...] sierpnia 2015 r. wniósł skargę na powołaną wyżej decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w [...] z [...]lipca 2015 r. w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2006 rok.

Postanowieniem z 7 grudnia 2015 r. referendarz sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie odmówił skarżącemu przyznania prawa pomocy w zakresie częściowego zwolnienia od kosztów sądowych.

Postanowieniem z 21 stycznia 2016 r., po rozpoznaniu sprzeciwu skarżącego Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie utrzymał w mocy ww. postanowienie. Odpis postanowienia wraz z uzasadnieniem doręczono pełnomocnikowi skarżącego [...] lutego 2016 r.

Pismem z [...] lutego 2016 r. skarżący wniósł zażalenie na postanowienie z 21 stycznia 2016 r.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:

Na wstępie należy wyjaśnić, że 15 sierpnia 2015 r. weszła w życie ustawa z 9 kwietnia 2015 r. o zmianie ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2015, poz. 658), modyfikująca m.in. zasady rozpoznawania w postępowaniu sądowoadministracyjnym wniosków o przyznanie prawa pomocy. Na podstawie art. 2, w sprawach wszczętych po tej dacie, a taką bez wątpienia jest rozpoznawana sprawa, sąd rozpoznając sprzeciw od zarządzeń lub postanowień referendarza, o których mowa w art. 258 § 2 pkt 6-8 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.; dalej "p.p.s.a."), orzeka jako sąd drugiej instancji, stosując odpowiednio przepisy o zażaleniu, a więc wydaje postanowienie, w którym zaskarżone zarządzenie lub postanowienie referendarza zmienia albo utrzymuje w mocy - art. 260 § 1 i 2 p.p.s.a., w brzmieniu nadanym ustawą zmieniającą.

Zgodnie z art. 194 § 1 p.p.s.a. zażalenie do Naczelnego Sądu Administracyjnego przysługuje na postanowienia wojewódzkiego sądu administracyjnego w przypadkach przewidzianych w ustawie oraz na postanowienia, których przedmiotem są kwestie określone w jego pkt 1-10. Postanowienia wojewódzkiego sądu administracyjnego wydane na skutek rozpoznania sprzeciwu nie zostały ujęte w ww. katalogu.

Nie ulega zatem wątpliwości, że ustawodawca nie przewidział możliwości wniesienia zażalenia (ani jakiegokolwiek innego środka zaskarżenia) na postanowienia wojewódzkiego sądu administracyjnego w przedmiocie prawa pomocy, wydane na podstawie art. 260 § 1 p.p.s.a. Zarówno art. 194 § 1 p.p.s.a., ani żaden inny przepis tej ustawy nie przyznaje stronie możliwości wniesienia zażalenia na postanowienie sądu w opisanym przedmiocie.

Dlatego Sąd, wniesione w sprawie zażalenie uznał za niedopuszczalne. Działając zatem na podstawie art. 178 w związku z art. 197 § 2 p.p.s.a. orzekł, jak w sentencji postanowienia.

Strona 1/1