Trybunał Konstytucyjny w pełnym składzie po rozpoznaniu wniosku Rzecznika Praw Obywatelskich o ustalenie powszechnie obowiązującej wykładni art. 2 ust. 2 ustawy z dnia 2 lipca 1994 r. o najmie lokali mieszkalnych i dodatkach mieszkaniowych /Dz.U. nr 105 poz. 509/ wyłączającego z zakresu stosowania przepisów ustawy lokale mieszkalne będące w dyspozycji jednostek organizacyjnych podległych Ministrom Obrony Narodowej i Spraw Wewnętrznych oraz Ministrowi Sprawiedliwości w zakresie Służby Więziennej, a w szczególności o ustalenie, czy wyłączenie tych lokali spod przepisów ustawy oznacza równocześnie wyłączenie najemców tych lokali z uprawnień do dodatku mieszkaniowego gwarantowanego w art. 39 ust. 1 ustawy postanowił umorzyć postępowanie.
Rzecznik Praw Obywatelskich we wniosku z dnia 27 marca 1995 r. wniósł o ustalenie powszechnie obowiązującej wykładni art. 2 ust. 2 ustawy z dnia 2 lipca 1994 r. o najmie lokali i dodatkach mieszkaniowych.
Po nadaniu sprawie biegu został zmieniony przepis mający być przedmiotem wykładni.
Art. 92 ustawy z dnia 22 czerwca 1995 r. o zakwaterowaniu Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej /Dz.U. nr 86 poz. 433/ nadał kwestionowanemu przez Rzecznika Praw Obywatelskich przepisowi brzmienie następujące;
"Przepisów ustawy nie stosuje się, z wyjątkiem rozdziału 6, do lokali mieszkalnych będących w dyspozycji jednostek organizacyjnych podległych Ministrom Obrony Narodowej i Spraw Wewnętrznych oraz Ministrowi Sprawiedliwości w zakresie Służby Więziennej".
W związku z tym, że wspomniany rozdział 6 ustawy o najmie lokali mieszkalnych i dodatkach mieszkaniowych zawiera przepisy przyznające prawo do dodatków mieszkalnych, bezprzedmiotowe stały się wątpliwości podniesione przez Rzecznika Prawa Obywatelskich.
W tej sytuacji wnioskodawca wycofał wniosek.
Trybunał Konstytucyjny umorzył postępowanie, gdyż w sprawach dotyczących powszechnie obowiązującej wykładni ustaw może postępowanie się toczyć jedynie na wniosek uprawnionego podmiotu.