W sprawie o stwierdzenie nabycia mienia na podstawie art. 60 ust. 3 ustawy z dnia 13 października 1998 r. - Przepisy wprowadzające ustawy reformujące administrację publiczną /Dz.U. nr 133 poz. 872 ze zm./, protokół zdawczo-odbiorczy, o którym mowa w par. 3 rozporządzenia Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z dnia 14 grudnia 1998 r. w sprawie dostosowania organizacji dyrekcji okręgowych dróg publicznych oraz będących ich częściami zarządów drogowych i drogowej służby liniowej do organizacji administracji publicznej określonej przepisami o reformie administracji publicznej /Dz.U. nr 156 poz. 1027/, jest dokumentem urzędowym w rozumieniu art. 76 Kpa, określającym stan władania mieniem Skarbu Państwa przez jednostki organizacyjne przejmowane z dniem 1 stycznia 1999 r. przez właściwe jednostki samorządu terytorialnego.
Naczelny Sąd Administracyjny z udziałem Prokuratora Prokuratury Krajowej Marii Teresy Kalocińskiej w sprawie ze skargi kasacyjnej Zarządu Powiatu W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 7 kwietnia 2004 r. I SA 1094/02 w sprawie ze skargi Zarządu Powiatu W. na decyzję Ministra Skarbu Państwa z dnia 27 marca 2002 r. (...) w przedmiocie komunalizacji nieruchomości po rozpoznaniu na posiedzeniu jawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej w dniu 10 kwietnia 2006 r. zagadnienia prawnego przedstawionego przez skład orzekający Naczelnego Sądu Administracyjnego postanowieniem z dnia 25 października 2005 r. OSK 1266/04 do rozstrzygnięcia na podstawie art. 187 par. 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270 ze zm./: czy wojewoda, wydając na podstawie art. 60 ust. 1 i 3 ustawy z dnia 13 października 1998 r. - Przepisy wprowadzające ustawy reformujące administrację publiczną /Dz.U. nr 133 poz. 872 ze zm./, decyzję deklaratoryjną, stwierdzającą nabycie z mocy prawa mienia, którym uprzednio władała Okręgowa Dyrekcja Dróg Publicznych, jest związany faktycznym podziałem mienia dokonanym w drodze protokołu zdawczo-odbiorczego, o którym mowa w par. 3 rozporządzenia Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z dnia 14 grudnia 1998 r. w sprawie dostosowania organizacji dyrekcji okręgowych dróg publicznych oraz będących ich częściami zarządów drogowych i drogowej służby liniowej do organizacji administracji publicznej określonej przepisami o reformie administracji publicznej /Dz.U. nr 156 poz. 1027 ze zm./? podjął następującą uchwałę:
Skład orzekający Naczelnego Sądu Administracyjnego rozpoznający skargę kasacyjną Zarządu Powiatu we W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 7 kwietnia 2004 r. I SA 1094/02, oddalającego skargę Zarządu Powiatu we W. na decyzję Ministra Skarbu Państwa z dnia 27 marca 2002 r. w przedmiocie nabycia przez Województwo L. działki Nr 100/2 położonej we W., przedstawił składowi siedmiu sędziów Naczelnego Sądu Administracyjnego do rozstrzygnięcia zagadnienie prawne wyrażone w pytaniu "czy wojewoda, wydając na podstawie art. 60 ust. 1 i 3 ustawy z dnia 13 października 1998 r. - Przepisy wprowadzające ustawy reformujące administrację publiczną /Dz.U. nr 133 poz. 872 ze zm./ decyzję deklaratoryjną, stwierdzającą nabycie z mocy prawa mienia, którym uprzednio władała Okręgowa Dyrekcja Dróg Publicznych jest związany faktycznym podziałem mienia dokonanym w drodze protokołu zdawczo-odbiorczego, o którym mowa w par. 3 rozporządzenia Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z dnia 14 grudnia 1998 r. w sprawie dostosowania organizacji dyrekcji okręgowych dróg publicznych oraz będących ich częściami zarządów drogowych i drogowej służby liniowej do organizacji administracji publicznej określonej przepisami o reformie administracji publicznej /Dz.U. nr 156 poz. 1027 ze zm./?"
Przedstawione do rozstrzygnięcia zagadnienie prawne powstało na tle następujących okoliczności faktycznych i prawnych sprawy.
Wojewoda L. wydał dnia 10 września 2001 r. decyzję potwierdzającą, że działka Nr 100/2 o pow. 8.039 m2 stanowiąca mienie Skarbu Państwa, będąca we władaniu Zarządu Dróg Wojewódzkich w L. stała się mieniem województwa L. Zdaniem Wojewody, kwestia podziału mienia uregulowana została w rozporządzeniu Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z dnia 14 grudnia 1998 r. w sprawie dostosowania organizacji dyrekcji okręgowych dróg publicznych oraz będących ich częściami zarządów drogowych i drogowej służby liniowej do organizacji administracji publicznej określonej przepisami o reformie administracji publicznej /Dz.U. nr 156 poz. 1027/. W toku postępowania dowodowego ustalono, że podziału mienia dokonano protokołami zdawczo-odbiorczymi, które określały jaka część mienia przypada Zarządowi Dróg Powiatowych we W. oraz Zarządowi Dróg Wojewódzkich w L. Załącznik do protokołu z dnia 14 stycznia 1999 r. określa, że na rzecz ZDW w L. przechodzi działka Nr 100/2. Mienie to spełniało warunek z art. 60 ust. 1 ustawy - Przepisy wprowadzające ustawy reformujące administrację publiczną (...), gdyż w dniu 31 grudnia 1998 r. było we władaniu jednostki podlegającej przekazaniu samorządowi województwa. Po rozpatrzeniu odwołania Zarządu Powiatu we W. Minister Skarbu Państwa decyzją z dnia 27 marca 2002 r. utrzymał w mocy decyzję Wojewody L. z dnia 10 września 2001 r., podzielając wyrażone w niej stanowisko. W skardze do Naczelnego Sądu Administracyjnego Zarząd Powiatu we W. zarzucił naruszenie art. 60 ust. 1 i art. 61 ustawy - Przepisy wprowadzające ustawy reformujące administrację publiczną. Pierwszy z powołanych przepisów uprawnia wojewodę do wydania decyzji deklaratoryjnej, tymczasem wojewoda ukonstytuował nowy stan prawny mienia, które z mocy prawa stało się mieniem Powiatu. Część mienia objętego decyzją wojewody była we władaniu jednostki powiatowej, tj. Zarządu Dróg Publicznych we W. - powstałego z przekształcenia Okręgowej Dyrekcji Dróg Publicznych w L. Protokoły zdawczo-odbiorcze były sporządzone bez udziału powiatu W. czym naruszono art. 61 par. 4 Kpa. Naruszono także art. 47 ust. 1 ustawy o samorządzie powiatowym, zgodnie z którym powiat stał się z mocy prawa właścicielem mienia, które było we władaniu Zarządu Dróg Publicznych we W.