Art. 4. 1. Adwokat wykonuje zawód w zespole adwokackim. 2. Adwokat może wykonywać zawód także w obsłudze prawnej na zasadach określonych w odrębnych przepisach. 3. W uzasadnionych wypadkach Minister Sprawiedliwości, na wniosek okręgowej rady adwokackiej, może wyrazić zgodę na wykonywanie zawodu indywidualnie lub wspólnie z innym adwokatem.
Art. 47. 1 (...). 2. Od ostatecznej decyzji /chodzi o decyzję rady adwokackiej/ odmawiającej wpisu na listę adwokatów lub aplikantów adwokackich służy zainteresowanemu odwołanie do Ministra Sprawiedliwości zgodnie z kodeksem postępowania administracyjnego.
Decyzje, jakie Minister Sprawiedliwości podejmuje na podstawie przytoczonych przepisów, wykazują znamiona decyzji organu administracji państwowej w sprawach uprawnień do wykonywania określonych czynności i zajęć. Po myśli zaś art. 196 par. 2 pkt 17 Kpa "decyzje organu administracji państwowej w sprawach uprawnień do wykonywania określonych czynności i zajęć mogą być zaskarżone do sądu administracyjnego". Stwierdzenie to prowadzi bezpośrednio do wniosku, że decyzje te podlegają zaskarżeniu do Naczelnego Sądu Administracyjnego, jeżeli - w konkretnej sytuacji faktycznej - nie są zgodne z prawem.
Do odmiennych wniosków mogłoby prowadzić założenie, że przepisy prawa o adwokaturze normują nie tylko zasady postępowania w sprawach dotyczących adwokatów i aplikantów adwokackich, ale także tryb odwoławczy w tych sprawach, że więc - jako normy szczególne - wyłączają możność stosowania art. 196 par. 2 pkt 17 Kpa.
Założenie takie jednak nie ma dostatecznie uzasadnionych podstaw.
Kodeks postępowania administracyjnego jest podstawowym aktem normatywnym normującym postępowanie przed organami administracji państwowej oraz określa sposób odwoływania się od podejmowanych przez te organy decyzji administracyjnych. Z reguły ma zastosowanie wtedy, gdy organ administracji państwowej rozstrzyga sprawę indywidualną w drodze decyzji administracyjnej. Przepis szczególny może regułę tę wyłączyć, wyłączenie takie jednak musi być niewątpliwe. Nie ma domniemania, że w następstwie wydania szczególnego aktu normatywnego, dotyczącego określonej grupy zagadnień rozwiązywanych m.in. przez organ administracji państwowej /np. prawa o adwokaturze/, dochodzi do kompleksowego wyłączenia stosowania przepisów kodeksu postępowania administracyjnego, w szczególności zaś art. 196 tego kodeksu. W rzeczywistości przepisy prawa o adwokaturze zawierają unormowania szczególne, nie podlegające wykładni rozszerzającej, dotyczące tylko niektórych, ściśle określonych sytuacji. Nie doszło przez to do kompleksowego, odmiennego w porównaniu z art. 196 par. 2 pkt 17 Kpa unormowania zagadnienia odwoływania się od decyzji organu administracji państwowej /Ministra Sprawiedliwości/ w sprawach dotyczących adwokatów i aplikantów adwokackich. Takie szczególne unormowanie nie podlegające wykładni rozszerzającej zawiera natomiast przepis art. 69 ust. 3 ustawy prawo o adwokaturze, stanowiąc, że decyzja Ministra Sprawiedliwości, sprzeciwiająca się wpisowi konkretnej osoby na listę adwokatów lub aplikantów adwokackich, może być zaskarżona do Sądu Najwyższego przez zainteresowanego lub organ samorządu adwokackiego. Gdyby nie było tego przepisu decyzja Ministra Sprawiedliwości, zawierająca sprzeciw, jako oczywiście dotycząca uprawnień do wykonywania określonych czynności i zajęć, podlegałaby zaskarżeniu do Naczelnego Sądu Administracyjnego. Ustęp 3 powołanego przepisu zasadę tę zmienił, stwarzając inny tryb odwołania, ale tylko w tym zakresie, tj. w zakresie zaskarżenia sprzeciwu Ministra Sprawiedliwości, o jakim mowa w tym przepisie. W ten sposób adwokaci i aplikanci uzyskali bezpośrednio /bez konieczności korzystania z rewizji nadzwyczajnej, którą mogą być zaskarżone orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego/ dojście do Sądu Najwyższego w postępowaniu dotyczącym najważniejszej dla nich kwestii, mianowicie wpisu na listę adwokatów lub aplikantów adwokackich, a więc - z tego punktu widzenia - poprawili swoją sytuację. Nie można jednak z tej okoliczności wyprowadzać wniosku, że przez to doszło równocześnie do pogorszenia ich sytuacji w innych sprawach, w szczególności zaś wniosku, że w tych innych sprawach, zwłaszcza w sprawach, o jakich mowa w art. 4 ust. 3 i art. 47 ust. 2 ustawy prawo o adwokaturze, adwokaci i aplikanci adwokaccy utracili w ogóle możliwość zaskarżenia decyzji Ministra Sprawiedliwości. Przeciwnie, istnieją podstawy do wniosku, że skoro w przepisach sprawa o adwokaturze dotyczących tych "innych" spraw nie ma odpowiednika art. 69 ust. 3, oznacza to, że w zakresie odwoływania się od decyzji Ministra Sprawiedliwości nic nie zostało zmienione, a więc nadal wchodzi w zastosowanie przepis art. 196 par. 2 pkt 17 Kpa.