Naczelny Sąd Administracyjny w sprawie o stwierdzenie nieważności decyzji Prezydenta m.st. Warszawy w przedmiocie ustalenia warunków zabudowy i zagospodarowania terenu, wszczętej z urzędu (...) po rozpoznaniu (...), pytania prawnego pełnego składu SKO (...), o następującym brzmieniu:~Jeżeli zgodnie z art. 10 ust. 1 ustawy o zagospodarowaniu przestrzennym /Dz.U. nr 89 poz. 415 ze zm./, w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego ustala się w zależności od potrzeb: (...) pkt 10 "tymczasowe sposoby zagospodarowania, urządzania oraz użytkowania terenu", a zasad takich nie ustalono w aktualnie obowiązującym planie zagospodarowania przestrzennego, uchwalonym na podstawie ustawy o planowaniu przestrzennym /Dz.U. 1989 nr 17 poz. 99 ze zm./, nie przewidującej instytucji tymczasowego sposobu zagospodarowania terenu, to czy wobec brzmienia art. 35 ustawy o drogach publicznych /Dz.U. nr 14 poz. 60 ze zm./, jest dopuszczalne zlokalizowanie tymczasowej inwestycji parkingu itp.?~podjął następującą uchwałę:
Tezy

W przypadku niezamieszczenia w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego, uchwalonym na podstawie przepisów ustawy z dnia 12 lipca 1984 r. o planowaniu przestrzennym /Dz.U. 1989 nr 17 poz. 99 ze zm./ zasad tymczasowego wykorzystania terenu przeznaczonego pod budowę lub modernizację dróg publicznych, dopuszczalne jest tymczasowe wykorzystanie zarezerwowanych na ten cel pasów gruntów na zasadach określonych w art. 35 ust. 2 i 3 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych /Dz.U. nr 14 poz. 60 ze zm./.

Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w sprawie o stwierdzenie nieważności decyzji Prezydenta m.st. Warszawy z dnia 14 maja 1998 r. (...) w przedmiocie ustalenia warunków zabudowy i zagospodarowania terenu, wszczętej z urzędu (...) po rozpoznaniu (...), pytania prawnego pełnego składu Samorządowego Kolegium Odwoławczego (...), o następującym brzmieniu:

Jeżeli zgodnie z art. 10 ust. 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. o zagospodarowaniu przestrzennym /Dz.U. nr 89 poz. 415 ze zm./, w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego ustala się w zależności od potrzeb: (...) pkt 10 "tymczasowe sposoby zagospodarowania, urządzania oraz użytkowania terenu", a zasad takich nie ustalono w aktualnie obowiązującym planie zagospodarowania przestrzennego, uchwalonym na podstawie ustawy z dnia 12 lipca 1984 r. o planowaniu przestrzennym /Dz.U. 1989 nr 17 poz. 99 ze zm./, nie przewidującej instytucji tymczasowego sposobu zagospodarowania terenu, to czy wobec brzmienia art. 35 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych /Dz.U. nr 14 poz. 60 ze zm./, jest dopuszczalne zlokalizowanie tymczasowej inwestycji parkingu itp.?

podjął następującą uchwałę:

Uzasadnienie strona 1/4

Samorządowe Kolegium Odwoławcze w W. w uchwale nr 1 z dnia 5 lutego 1999 r. wystąpiło do Naczelnego Sądu Administracyjnego, na podstawie art. 22 ust. 4 ustawy z dnia 12 października 1994 r. o samorządowych kolegiach odwoławczych /Dz.U. nr 122 poz. 593 ze zm./, z pytaniem prawnym przytoczonym w sentencji uchwały.

W uzasadnieniu uchwały przytoczono następujący stan faktyczny i prawny sprawy, w której powstała wątpliwość prawna.

Decyzją (...) z dnia 14 maja 1998 r., podjętą z upoważnienia Prezydenta m. st. Warszawy ustalono na wniosek Spółki z o.o. "VIP-KAROL" w W., warunki zabudowy i zagospodarowania terenu inwestycji budowlanej, polegającej na budowie na terenie położonym przy ul. B.K. w W., czasowego parkingu strzeżonego dla samochodów osobowych. Grunt, na którym planowano realizację inwestycji, stanowi część działki o nr ewid. 40-dr z obr. 3-06-05, o powierzchni 2.400 m2, jest własnością Skarbu Państwa we władaniu ZDM w W. i znajduje się w liniach rozgraniczających ulicy B.K.. Z ustaleń obowiązującego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego m. st. Warszawy, zatwierdzonego Uchwałą Rady Miasta W. (...) podjętą dnia 28 września 1992 r. dla tego terenu wynika, że jest to obszar o symbolu MU-16, o funkcji mieszkaniowo-usługowej, przeznaczony pod komunikację. Ustalenia podstawowe dla tego obszaru to: preferowanie utrzymania i rozwoju funkcji mieszkaniowych wraz z urządzeniami I stopnia obsługi, funkcji usługowych II i III stopnia obsługi oraz dopuszczalność utrzymania i lokalizowania innych funkcji nie kolidujących z funkcjami preferowanymi. W obszarze tym wyklucza się lokalizowanie obiektów, których uciążliwości i szkodliwości dla środowiska wykraczałyby poza granice terenu inwestycji. W uzasadnieniu decyzji stwierdzono, że planowana lokalizacja inwestycji jest zgodna z treścią zapisu i rysunkiem planu, a także spełnia wymagania inwestora zawarte we wniosku wszczynającym postępowanie w sprawie. Decyzja stała się ostateczna.

Samorządowe Kolegium Odwoławcze zawiadomieniem z dnia 8 września 1998 r., w sprawie (...) poinformowało strony o wszczęciu z urzędu postępowania nadzorczego w trybie art. 157 par. 2 Kpa, z przyczyny wskazanej w art. 156 par. 1 pkt 7 Kpa Wskazano, że decyzją Prezydenta m. st. Warszawy (...) ustalono warunki zabudowy i zagospodarowania terenu dla inwestycji czasowej mimo, że obowiązujący dla przedmiotowego terenu plan zagospodarowania przestrzennego nie przewiduje możliwości realizacji inwestycji czasowych. W tym stanie istnieje przypuszczenie, że decyzja ta jest sprzeczna z ustaleniami miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, co skutkuje jej nieważnością w myśl regulacji zamieszczonej w art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. o zagospodarowaniu przestrzennym.

W toku tego postępowania Kolegium powzięło wątpliwość prawną.

Powołując się na art. 35 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych /Dz.U. nr 14 poz. 60 ze zm./ Kolegium podniosło, że obowiązujący plan zagospodarowania przestrzennego jako przepis gminny powinien zawierać nie budzące żadnych wątpliwości ustalenia co do możliwości realizacji i czasu istnienia w pasach terenu zarezerwowanego pod przyszłe drogi inwestycji tymczasowych, m.in. parkingów. Brak takiego ustalenia w planie zdaje się wykluczać możliwość wydania pozytywnej decyzji we wskazanym przedmiocie.

Strona 1/4