W sprawie o przyznanie dodatku mieszkaniowego, do ustalenia, że osoba niepełnosprawna wymaga zamieszkiwania w oddzielnym pokoju, stosownie do przepisu art. 5 ust. 3 ustawy z dnia 21 czerwca 2001 r. o dodatkach mieszkaniowych /Dz.U. nr 71 poz. 754/, nie jest konieczne orzeczenie zespołu do spraw orzekania o niepełnosprawności w tym zakresie.
Naczelny Sąd Administracyjny przy udziale Waldemara Grudzieckiego, prokuratora Prokuratury Krajowej w sprawie z odwołania Ireneusza J. od decyzji Prezydenta Miasta J.-G. z dnia 18 kwietnia 2002 r., (...) w przedmiocie dodatku mieszkaniowego po rozpoznaniu w dniu 16 września 2002 r. na posiedzeniu jawnym pytania prawnego pełnego składu Samorządowego Kolegium Odwoławczego w J.-G., zgłoszonego na podstawie art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 12 października 1994 r. o samorządowych kolegiach odwoławczych /Dz.U. 2001 nr 79 poz. 856/, o następującym brzmieniu:
Czy do ustalenia, stosownie do przepisu art. 5 ust. 3 ustawy z dnia 21 czerwca 2001 r. o dodatkach mieszkaniowych /Dz.U. nr 71 poz. 734/, że osoba niepełnosprawna wymaga zamieszkiwania w oddzielnym pokoju wystarczające jest zaświadczenie lekarskie, czy też konieczne jest, w tym zakresie, orzeczenie powiatowego zespołu do spraw orzekania o niepełnosprawności?
podjął następującą uchwałę:
Pełny skład Samorządowego Kolegium Odwoławczego w J.-G. wystąpił do Naczelnego Sądu Administracyjnego w trybie art. 22 ust. 1 i 4 ustawy z dnia 12 października 1994 r. o samorządowych kolegiach odwoławczych /Dz.U. 2001 nr 79 poz. 856 ze zm./ z pytaniem prawnym przytoczonym w sentencji uchwały.
W uzasadnieniu pytania prawnego Kolegium przytoczyło następujący stan faktyczny sprawy i rozważania prawne.
Decyzją z dnia 18 kwietnia 2002 r. kierownik Referatu ds. Dodatków Mieszkaniowych Wydziału Gospodarki Mieszkaniowej Urzędu Miejskiego w J.-G., działając z upoważnienia Prezydenta Miasta J.-G. odmówił Ireneuszowi J. przyznania dodatku mieszkaniowego. W uzasadnieniu rozstrzygnięcia organ pierwszej instancji stwierdził, że wnioskodawca nie spełnia jednego z wymogów ustawy z dnia 21 czerwca 2001 r. o dodatkach mieszkaniowych /Dz.U. nr 71 poz. 734/, zwanej dalej ustawą o dodatkach mieszkaniowych, jako że powierzchnia użytkowa lokalu mieszkalnego zajmowanego przez niego wspólnie z trzema innymi bliskimi mu osobami wynosi 75,67 m2 i przekracza normatywną powierzchnię, określoną w art. 5 ust. 1 tej ustawy, dla lokalu, w którym zamieszkuje 4 członków gospodarstwa domowego, o większy wskaźnik procentowy, od ustanowionego w art. 5 ust. 5 ustawy.
W odwołaniu od tej decyzji Ireneusz J. podniósł, że wśród osób zamieszkujących w lokalu jest jego córka Agnieszka, uznana za osobę niepełnosprawną, której niepełnosporawność, zgodnie z zaświadczeniem lekarskim załączonym do materiałów sprawy, wymaga zamieszkiwania w oddzielnym pokoju, wobec czego normatywna powierzchnia lokalu winna być powiększona zgodnie z art. 5 ust. 3 ustawy o dodatkach mieszkaniowych.
Rozpatrując odwołanie Ireneusza J. skład orzekający Samorządowego Kolegium Odwoławczego w J.-G. powziął wątpliwość prawną i wystąpił do pełnego składu Kolegium z wnioskiem o skierowanie pytania prawnego do Naczelnego Sądu Administracyjnego.
Wątpliwości Kolegium sprowadzają się do pytania, w jakiej formie dowodowej powinien podlegać wykazaniu fakt, iż stan niepełnosprawności osoby zamieszkującej w lokalu mieszkalnym wymaga jej zamieszkiwania w oddzielnym pokoju, którego ustalenie powoduje, że normatywną powierzchnię użytkową lokalu mieszkalnego zajmowanego przez osobę ubiegającą się o dodatek mieszkaniowy powiększa się o 15 m2 /art. 5 ust. 3 ustawy o dodatkach mieszkaniowych/.
Zdaniem Kolegium, mając na uwadze zasady logicznej wykładni omawianego przepisu przyjąć należy, że skoro stan niepełnosprawności dzieli się na kilka stopni, w tym na ograniczający "wypełnianie ról społecznych" i "wykonywanie pracy zawodowej" w stopniu lekkim, nie w każdym przypadku niepełnosprawność osoby zamieszkującej w lokalu mieszkalnym, uprawniać będzie do jej zamieszkiwania w oddzielnym pokoju, a tym samym stosowania przepisu art. 5 ust. 3 ustawy o dodatkach mieszkaniowych. W ocenie Kolegium wyjaśniając przedstawioną kwestię sięgnąć należy do przepisów ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych /Dz.U. nr 113 poz. 776 ze zm./.