Odmówić wyjaśnienia przedstawionej wątpliwości prawnej.
Naczelny Sąd Administracyjny przy udziale Włodzimierza Skoniecznego, prokuratora Prokuratury Krajowej w sprawie ze skargi Jana Rz. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Rz. z dnia 19 maja 1999 r., (...) w przedmiocie uchylenia skutków czynności materialno-technicznej zameldowania na pobyt stały po rozpoznaniu w dniu 8 maja 2000 r. na posiedzeniu jawnym wątpliwości prawnej przekazanej przez skład orzekający Naczelnego Sądu Administracyjnego postanowieniem z dnia 21 października 1999 r., SA/Rz 850/99, do wyjaśnienia w trybie art. 49 ust. 2 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./:
czy do rozpatrzenia odwołania od decyzji organu gminy podjętej w oparciu o przepis art. 47 ust. 2 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. o ewidencji ludności i dowodach osobistych /t.j. Dz.U. 1984 nr 32 poz. 174 ze zm./ właściwe jest samorządowe kolegium odwoławcze, czy wojewoda?
podjął następującą uchwałę:
Skład orzekający Naczelnego Sądu Administracyjnego Ośrodka Zamiejscowego w Rz. postanowieniem z dnia 21 października 1999 r., SA/Rz 850/99 wystąpił, na podstawie art. 49 ust. 2 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./ o wyjaśnienie przez skład siedmiu sędziów wątpliwości prawnej przytoczonej na wstępie uchwały.
Przedstawiona wątpliwość prawna powstała na tle następującego stanu faktycznego:
Decyzją z dnia 27 kwietnia 1999 r. (...), wydaną na podstawie art. 104 Kpa i art. 47 ust. 2 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. o ewidencji ludności i dowodach osobistych /Dz.U. 1984 nr 32 poz. 174/, cytowanej dalej jako "ustawa o ewidencji ludności", Wójt Gminy T. po przeprowadzeniu postępowania administracyjnego na wniosek Jana Rz. orzekł o uchyleniu czynności materialno-technicznej zameldowania na pobyt stały Władysławy Rz. i jej dwojga nieletnich dzieci w lokalu położonym w miejscowości T. nr 885, z uzasadnieniem, że Władysława Rz. wraz z dziećmi nigdy nie zamieszkiwała pod adresem, pod którym została zameldowana. W decyzji zawarto pouczenie, że odwołanie od niej służy do Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Rz.
W dniu 6 maja 1999 r. Władysława Rz. wniosła odwołanie od tej decyzji do Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Rz. Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Rz., decyzją z dnia 19 maja 1999 r. (...), wydaną na podstawie art. 138 par. 1 Kpa oraz art. 47 ust. 2 w zw. z art. 9 ust. 2 i art. 10 ustawy o ewidencji ludności uchyliło zaskarżoną decyzję Wójta Gminy T. i umorzyło postępowanie pierwszej instancji, uznając, że w stanie faktycznym i prawnym sprawy brak było podstaw do uchylenia czynności materialno-technicznej zameldowania, ponieważ zdaniem SKO nieprzebywanie przez osobę bezpośrednio po zameldowaniu na pobyt stały pod wskazanym adresem nie dowodzi braku zamiaru stałego pobytu pod tym adresem.
Skargę na tę decyzję wniósł do Naczelnego Sądu Administracyjnego Jan Rz., podnosząc, że budynek, w którym zamieszkuje Władysława Rz. i jej dzieci stanowił współwłasność jego i jego byłej żony Marii Rz., która nie wyraziła zgody na ich zameldowanie.
Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Rz. wniosło o oddalenie skargi.
Uzasadniając powziętą przy rozpoznaniu skargi wątpliwość prawną skład orzekający Sądu stwierdził, że z mocy art. 46 ust. 1 ustawy o ewidencji ludności, ewidencję ludności prowadzą organy gminy, które zgodnie z art. 52 wykonują zadania określone w tej ustawie, jako zadania zlecone z zakresu administracji rządowej.
Skład orzekający stwierdził, że treść art. 52 ustawy o ewidencji ludności nie uległa zmianie, bowiem na podstawie art. 29 ustawy z dnia 24 lipca 1998 r. o zmianie niektórych ustaw określających kompetencje organów administracji publicznej - w związku z reformą ustrojową państwa /Dz.U. nr 106 poz. 668/ dokonano zmiany wyłącznie art. 14 ustawy o ewidencji ludności. Tymczasem ustawą z dnia 29 grudnia 1998 r. o zmianie niektórych ustaw w związku z wdrożeniem reformy ustrojowej państwa /Dz.U. nr 162 poz. 1126/ zmienione zostały przepisy Kodeksu postępowania administracyjnego, w tym także art. 17 par. 1 pkt 1 Kpa, zgodnie z którym od 1 stycznia 1999 r. organami wyższego stopnia w rozumieniu kodeksu są w stosunku do organów jednostek samorządu terytorialnego - samorządowe kolegia odwoławcze, chyba że ustawy szczególne stanowią inaczej. Przepisowi temu odpowiada przepis art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 12 października 1994 r. o samorządowych kolegiach odwoławczych w brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 1 ustawy z dnia 18 grudnia 1998 r. o zmianie ustawy o samorządowych kolegiach odwoławczych /Dz.U. nr 162 poz. 1124/. Ten ostatni przepis stanowi, że samorządowe kolegia odwoławcze są organami wyższego stopnia w rozumieniu przepisów Kodeksu postępowania administracyjnego i ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./, w indywidualnych sprawach z zakresu administracji publicznej należących do właściwości jednostek samorządu terytorialnego, jeżeli przepisy szczególne nie stanowią inaczej.