Skarga kasacyjna na uchwałę Kolegium Regionalnej Izby Obrachunkowej w S. w przedmiocie stwierdzenia nieważności uchwały Rady Miejskiej w P. w przedmiocie częściowego umorzenia i rozłożenia na raty zobowiązania pieniężnego z tytułu kary pieniężnej.
Tezy

Uchwała rady gminy w przedmiocie umorzenia i rozłożenia na raty należności z tytułu opłat za wycięcie drzew i krzewów mieści się w zakresie kompetencji Kolegium Regionalnej Izby Obrachunkowej.

Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Sylwester Marciniak, Sędziowie NSA Stefan Babiarz (spr.), Bogdan Lubiński, Protokolant Janusz Bielski, po rozpoznaniu w dniu 21 czerwca 2005 r. na rozprawie w Izbie Finansowej w Wydziale II skargi kasacyjnej Regionalnej Izby Obrachunkowej w S. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z dnia 8 kwietnia 2004 r., sygn. akt SA/Sz 776/03 w sprawie ze skargi Rady Miejskiej w P. na uchwałę Kolegium Regionalnej Izby Obrachunkowej w S. z dnia 19 marca 2003 r. (...) w przedmiocie stwierdzenia nieważności uchwały Rady Miejskiej w P. z dnia 20 lutego 2003 r. w przedmiocie częściowego umorzenia i rozłożenia na raty zobowiązania pieniężnego z tytułu kary pieniężnej. 1. uchyla zaskarżony wyrok i przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Szczecinie; 2. zasądza od Rady Miejskiej w P. na rzecz Regionalnej Izby Obrachunkowej w S. kwotę 270,- (dwieście siedemdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie strona 1/5

Wyrokiem z dnia 8 kwietnia 2004 r., SA/Sz 776/03 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie uchylił uchwałę (...) Kolegium Regionalnej Izby Obrachunkowej w S. z dnia 19 marca 2003 r. stwierdzającą nieważność uchwały (...) Rady Miasta w P. z dnia 20 lutego 2003 r. umarzającej częściowo sp. z o.o. "R." należność pieniężną w kwocie 1.576.218 zł z tytułu kary pieniężnej orzeczonej decyzją Burmistrza Miasta i Gminy P. i rozkładającej na raty płatność 200.000 zł tej kary oraz stwierdził, że zaskarżona uchwała nie podlega wykonaniu. Z ustaleń Sądu wynika, że uchwała Rady Miasta w P. zapadła na skutek wniosku sp. z o.o. "R." w J., a w podstawie prawnej uchwały organ powołał się na treść art. 34a ustawy z dnia 26 listopada 1998 r. o finansach publicznych /t.j. Dz.U. 2003 nr 15 poz. 148/, zgodnie z którym organ stanowiący jednostki samorządu terytorialnego może określić szczegółowe zasady i tryb umarzania wierzytelności jej jednostek organizacyjnych z tytułu należności pieniężnych, do których nie stosuje się przepisów ustawy - Ordynacja podatkowa, udzielania ulg w spłaceniu tych należności oraz wskazać organy do tego uprawnione. Z kolei wedle Sądu Kolegium RIO w S. powołało się w podstawie prawnej uchwały stwierdzającej nieważność uchwały Rady Miasta w P. na art. 18 ust. 1 pkt 1, art. 11 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 7 października 1992 r. o regionalnych izbach obrachunkowych /t.j. Dz.U. 2001 nr 55 poz. 577 ze zm., zwanej dalej ustawą o RIO/ oraz art. 91 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym /t.j. Dz.U. 2001 nr 142 poz. 1591 ze zm./.

W uzasadnieniu tej uchwały Kolegium stwierdziło, że przepis ust. 34a ustawy o finansach publicznych upoważnia radę gminy do ustalania szczegółowych zasad i trybu umorzenia wierzytelności jej jednostek organizacyjnych, czyli zezwala radzie na określenie reguł oraz sposobu postępowania przy umarzaniu określonych wierzytelności oraz na wskazanie organów, które będą upoważnione do podejmowania rozstrzygnięć indywidualnych w przedmiotowych sprawach. Są to więc kompetencje o charakterze generalnym i abstrakcyjnym, a nie indywidualnym /wyrok NSA z dnia 7 września 2001 r., II SA/Wr 1826/01 - Orzecz. w sprawach Samorządowych 2002 nr 1 poz. 14/.

W skardze do Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie - Ośrodek Zamiejscowy w Szczecinie podniesiono zarzut naruszenia art. 18 ust. 1 w zw. z art. 11 ust. 1 pkt 1 ustawy o RIO polegający na przekroczeniu przez Kolegium RIO swych kompetencji oraz naruszeniu art. 34a ustawy o finansach publicznych przez błędną jego wykładnię i przyjęcie, że organ stanowiący nie może wskazać siebie jako jednego z organów uprawnionych do umorzenia i stosowania innych ulg.

W odpowiedzi na skargę Regionalna Izba Obrachunkowa w S. wniosła o jej oddalenie z przyczyn podanych w swej uchwale, a ponadto podkreśliła, że Konstytucja RP, nie różnicując kompetencji organów nadzoru, w art. 171 ust. 2 stanowi, że organami nadzoru nad działalnością jednostek samorządu terytorialnego są Prezes Rady Ministrów i wojewodowie, a w zakresie spraw finansowych - regionalne izby obrachunkowe. Stąd też treść art. 11 ust. 1 ustawy o RIO należy odczytywać jako generalne umocowanie do badania uchwał jednostek samorządu terytorialnego w zakresie spraw finansowych, w tym wymienionych w art. 11 ust. 1 pkt 1-6 ustawy o RIO /wyrok NSA z dnia 22 marca 2001 r., II SA/Ka 2606/00 - Orzecz. w sprawach Samorządowych 2002 nr 1 poz. 17/. To oznacza, że Rada Miasta nie mogła też wskazać siebie jako właściwej do rozstrzygania w zakresie umarzania i rozkładania na raty należności pieniężnych.

Strona 1/5