Trafny okazał się zarzut naruszenia przepisu art. 11 ust. 1 pkt 5 ustawy z dnia 7 października 1992 r. o regionalnych izbach obrachunkowych /t.j. Dz.U. 2001 nr 55 poz. 577 ze zm./, który do dnia 29 listopada 2003 r. stanowił, że Regionalna Izba Obrachunkowa bada uchwały i zarządzenia podejmowane przez organy jednostek samorządu terytorialnego w sprawach podatków i opłat lokalnych. Natomiast Sąd I instancji rozważał kompetencje nadzorcze regionalnych izb obrachunkowych w świetle treści przepisu art. 11 powyższej ustawy w brzmieniu obowiązującym obecnie, po jego nowelizacji przez art. 1 ustawy z dnia 24 lipca 2003 r. o zmianie ustawy o regionalnych izbach obrachunkowych, ustawy o kształtowaniu wynagrodzeń w państwowej sferze budżetowej oraz o zmianie niektórych ustaw /Dz.U. nr 149 poz. 1454/.
Teza iż art. 11 ust. 1 ustawy o regionalnych izbach obrachunkowych nie może być utożsamiany z uściśleniem kompetencji nadzorczych regionalnych izb obrachunkowych, w szczególności przez ich ograniczenie do badania tylko tych enumeratywnie wymienionych uchwał organów jednostek samorządu terytorialnego, zakres bowiem kompetencji nadzorczych regionalnych izb obrachunkowych został określony w innych przepisach, w tym w art. 171 ust. 2 Konstytucji RP, zasługuje na aprobatę w stanie prawnym obowiązującym do 29 listopada 2003 r.
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Sylwester Marciniak (spr.), Sędziowie NSA Stefan Babiarz, Bogdan Lubiński, Protokolant Janusz Bielski, po rozpoznaniu w dniu 21 czerwca 2005 r. na rozprawie w Wydziale II Izby Finansowej skargi kasacyjnej Regionalnej Izby Obrachunkowej w S. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z dnia 8 kwietnia 2004 r. sygn. akt SA/Sz 775/03 w sprawie ze skargi Rady Miejskiej w P. na uchwałę Kolegium Regionalnej Izby Obrachunkowej w S. z dnia 19 marca 2003 r. (...) w przedmiocie nieważności uchwały w sprawie określenia szczegółowych zasad i trybu umarzania wierzytelności jednostek organizacyjnych Miasta i Gminy P. 1. uchyla zaskarżony wyrok i przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Szczecinie; 2. zasądza od Rady Miejskiej w P. na rzecz Regionalnej Izby Obrachunkowej w S. kwotę 270 (dwieście siedemdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
1. Zaskarżonym wyrokiem z dnia 8 kwietnia 2004 r. /SA/Sz 775/03/ Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie po rozpoznaniu sprawy ze skargi Rady Miejskiej w P. na uchwałę Kolegium Regionalnej Izby Obrachunkowej w S. z dnia 19 marca 2003 r. (...) w przedmiocie nieważności uchwały w sprawie określenia szczegółowych zasad i trybu umarzania wierzytelności jednostek organizacyjnych Miasta i Gminy P. uchylił zaskarżoną uchwałę i stwierdził, że zaskarżona uchwała nie podlega wykonaniu.
2. W uzasadnieniu wyroku Sąd I instancji przyjął, iż Rada Miejska w P. podjęła w dniu 20 lutego 2003 r. uchwałę (...) w sprawie określenia szczegółowych zasad i trybu umarzania wierzytelności jednostek organizacyjnych Miasta i Gminy P. z tytułu należności pieniężnych, do których nie stosuje się ustawy - Ordynacja podatkowa, udzielania innych ulg w spłacie tych należności oraz organów do tego uprawnionych. W uchwale wskazano, że została ona wydana na podstawie art. 34a ustawy z dnia 26 listopada 1998 r. o finansach publicznych /Dz.U. nr 155 poz. 1014 ze zm./. Jako organ uprawniony do umarzania i rozkładania na raty należności pieniężnych Miasta i Gminy P. wskazano Radę Miejską albo Burmistrza Miasta i Gminy P..
3. Kolegium Regionalnej Izby Obrachunkowej w S. uchwałą z dnia 19 marca 2003 r. na podstawie art. 18 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 7 października 1992 r. o regionalnych izbach obrachunkowych /t.j. Dz.U. 2001 nr 55 poz. 577 ze zm./, stwierdziło nieważność uchwały z dnia 20 lutego 2003 r. Rady Miejskiej w P. w części:
1/ par. 1 - w zakresie dotyczącym wskazania Rady Miejskiej w P. jako organu uprawnionego do umarzania i rozkładania na raty należności (...),
2/ par. 5 lit. "b".
Z uzasadnienia uchwały Kolegium Regionalnej Izby Obrachunkowej wynika, że w ocenie tego organu zapis par. 1 i par. 5 uchwały Rady Miejskiej w P. w zakresie uprawniającym tą Radę do umorzenia i rozkładania na raty określonych należności w istotny sposób narusza art. 34a ustawy z dnia 26 listopada 1998 r. o finansach publicznych, bowiem zgodnie z tym przepisem organ stanowiący jednostki samorządu terytorialnego może określić szczegółowe zasady i tryb umorzenia wierzytelności jej jednostek organizacyjnych z tytułu należności pieniężnych udzielania innych ulg oraz wskazać organy do tego uprawnione. Powyższy przepis według Regionalnej Izby Obrachunkowej upoważnia Radę wyłącznie do ustalenia szczegółowych reguł i trybu postępowania w tym względzie. Nie stwarza on natomiast podstawy prawnej dla umocowania organu stanowiącego w sprawie umorzeń do podejmowania rozstrzygnięć w indywidualnych sprawach.
4. Rada Miejska w P. wniosła skargę do Naczelnego Sądu Administracyjnego na powyższą uchwałę Regionalnej Izby Obrachunkowej wskazując, że organ ten naruszył art. 18 ust. 1 w związku z art. 11 ust. 1 ustawy o regionalnych izbach obrachunkowych przez podjęcie uchwały w sprawie zgodności z prawem Uchwały Rady Miejskiej w P. nr V/28/2003, pomimo że nie wchodzi ona w zakres spraw finansowych, o których mowa w art. 11 ust. 1 ustawy o regionalnych izbach obrachunkowych. W skardze podniesiono też zarzut naruszenia prawa materialnego, a to art. 34a ustawy z dnia 26 listopada 1998 r. o finansach publicznych /Dz.U. 2003 nr 15 poz. 148 ze zm./ przez jego błędną wykładnię i przyjęcie, że organ stanowiący gminy /Rada Miejska/ nie może wskazać siebie jako jednego z organów uprawnionych do umorzenia i rozkładania na raty należności pieniężnych, do których nie stosuje się przepisów ustawy - Ordynacja podatkowa. Nadto w skardze podniesiono sprzeczność istotnych ustaleń Regionalnej Izby Obrachunkowej w S., co doprowadziło do przyjęcia, iż Uchwała Rady Miejskiej w P. jest rozstrzygnięciem w indywidualnej sprawie wymagającej formy decyzji administracyjnej, podczas gdy obowiązek podmiotu został w tym przypadku już określony, uchwała dotyczy zasad jego wykonania, a przepisy Kodeksu postępowania administracyjnego nie regulują kwestii umorzenia obowiązków określonych decyzjami administracyjnymi i określenie zasad, o których mowa w art. 34a ustawy o finansach publicznych, ma charakter fakultatywny.