Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Krystyna Nowak (spr.), Sędziowie NSA Stanisław Bogucki, Sylwester Marciniak, Protokolant Ewa Tokarczyk, po rozpoznaniu w dniu 19 sierpnia 2004 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Dyrektora Izby Skarbowej w S. od wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego Ośrodek Zamiejscowy w Szczecinie z dnia 19 marca 2003r. sygn. akt SA/Sz 918/01 w sprawie ze skargi Spółka z o.o. "M." w S. na decyzję Izby Skarbowej w S. z dnia 7 marca 2001 r. (...) w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych za 1999 r. 1) uchyla zaskarżony wyrok i przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Szczecinie 2) zasądza od sp. z o.o. "M." w S. na rzecz Dyrektora Izby Skarbowej w S. zwrot kosztów postępowania kasacyjnego w kwocie 4.600 zł ( cztery tysiące sześćset zł).
Wyrokiem z 19 marca 2003 r. SA/Sz 918/01 Naczelny Sąd Administracyjny Ośrodek Zamiejscowy w Szczecinie, po rozpoznaniu skargi sp. z o.o. "M." na decyzję Izby Skarbowej w S. z dnia 7 marca 2001 r. (...) w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych za 1999 r.
Z uzasadnienia wyroku wynikało, że przedmiotem sporu między Spółką, a organami podatkowymi było m.in. pominięcie w deklarowanych przychodach wartości uzyskanego nieodpłatnego świadczenia z tytułu korzystania z nieoprocentowanych środków pieniężnych stanowiących własność udziałowca. Aktem notarialnym z 27.10.1998 r. utrwalono postanowienie jedynego wspólnika Spółki o obniżenie jej kapitału zakładowego z 8.710.000 zł do 100.000 zł. Obniżenie kapitału zarejestrowane zostało przez Sąd Rejonowy w S. w dniu 16.03.1999 r. W związku z umorzeniem udziałów powstało zobowiązanie Sp. "M." wobec udziałowca do zapłaty kwoty 8.610.000 zł. W wykonaniu tego zobowiązania Spółka, na miesiąc przed zarejestrowaniem zmiany przez Sąd przelała ze swego rachunku bankowego na rachunek osobisty wspólnika kwotę 2.934.000 zł; następnie 7.05.1999 r. /po zarejestrowaniu zmiany/ przelano 1.482.000 zł. Ponieważ obniżenie kapitału następuje przez zmianę umowy spółki, a przed zarejestrowaniem zmiana taka nie rodzi skutków prawnych, przeto wypłata przed 16.03.1999 r. nie mogła być uznana za wypłatę z tytułu obniżenia kapitału, a dysponowanie przez udziałowca tą kwotą do 16.03.1999 r. stanowiło realizację umowy pożyczki z tytułu której Spółka nie uzyskała oprocentowania.
Rezygnując z oprocentowania Spółka nie wykazała dochodów jakich należałoby oczekiwać gdyby nie istniał związek między nią a pożyczkobiorcą.
W 1999 r. Spółka nie wykonała w całości zobowiązania wobec wspólnika, którego udziały zostały umorzone. Nie zwróciła mu bowiem w tym roku kwoty 4.194.000 zł. Takie zaniechanie domagania się przez wspólnika zwrotu całej kwoty było według organów podatkowych nieodpłatnymi świadczeniami tego wspólnika na rzecz Spółki. Spółka korzystała faktycznie w 1999 r. ze środków obrotowych i w ten sposób uzyskała nieodpłatnie świadczenie w postaci niezapłaconych odsetek, które zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych podlegało opodatkowaniu. Bez znaczenia przy tym było czy Spółka posiadała czy też nie środki wystarczające na zwrot udziałów swojemu jedynemu udziałowcowi.
Sąd podzielił stanowisko organów podatkowych jedynie w części. Uznał, iż było okolicznością nie kwestionowaną, że między Spółką, a jej jedynym udziałowcem zachodziły w roku podatkowym 1999 powiązania kapitałowe w rozumieniu art. 11 ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Używanie przez niego środków pieniężnych spółki na cele osobiste, nie pozostające w żadnym związku z prowadzoną przez Spółkę działalnością gospodarczą, bez poniesienia jakiegokolwiek świadczenia wzajemnego z tego tytułu, a więc na warunkach zasadniczo odbiegających od ogólnie stosowanych na rynku pieniężnym dokonało się niewątpliwie w wyniku tych powiązań kapitałowych i doprowadziło do tego, że Spółka nie wykazała z tytułu wykonanych na rzecz swojego jedynego udziałowca takich dochodów, jakich należałoby oczekiwać gdyby warunki tych świadczeń nie odbiegały od ogólnie stosowanych na tym rynku. W pełni zasadnym było zatem określenie przez organy podatkowe dochodu skarżącej Spółki oraz należnego podatku od tego dochodu. Dokonanie oszacowania dochodu z tytułu nieodpłatnie zadysponowanych na rzecz udziałowca środków pieniężnych według stopy oprocentowania tych środków na jej rachunku odpowiadało określonej w art. 11 ust. 2 metodzie ceny niekontrolowanej.