Skarga kasacyjna na decyzję Izby Skarbowej w Ł. w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Grzegorz Borkowski Sędziowie NSA Włodzimierz Kubiak Artur Mudrecki (spr.) Protokolant Natalia Prałat po rozpoznaniu w dniu 23 września 2004 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Ewy P. i Bogusława P. od wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego Ośrodek Zamiejscowy w Łodzi z dnia 18 czerwca 2003 r. sygn. akt I SA/Łd 2117/01 w sprawie ze skargi Ewy P. i Bogusława P. na decyzję Izby Skarbowej w Ł. z dnia 26 września 2001 r. (...) w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych 1. oddala skargę kasacyjną, 2. zasądza od Ewy P. i Bogusława P. na rzecz Dyrektora Izby Skarbowej w Ł. kwotę 120 zł (sto dwadzieścia złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie strona 1/4

Zaskarżonym skargą kasacyjną postanowieniem z dnia 18 czerwca 2003 r. I SA/Łd 2117/01 Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie Ośrodek Zamiejscowy w Łodzi oddalił wniosek Ewy P. i Bogusława P. o przywrócenie terminu do uiszczenia wpisu od skargi. Powyższe orzeczenie zapadło na tle następującego stanu faktycznego i prawnego:

Postanowieniem z dnia 5 kwietnia 2002 r. Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie Ośrodek Zamiejscowy w Łodzi odrzucił skargę Ewy i Bogusława P. na decyzję Izby Skarbowej w Ł. z dnia 26 września 2001 r. (...). W uzasadnieniu postanowienia Sąd podniósł, iż pomimo wezwania do zapłacenia wpisu sądowego doręczonego w dniu 18 marca 2002 r., podatnicy stosownych kwot nie uiścili.

W dniu 2 kwietnia 2003 r. podatnicy wnieśli o przywrócenie terminu do usunięcia braku formalnego skargi w postaci opłacenia wpisu sądowego w terminie. W uzasadnieniu wniosku podali, iż o wezwaniu do uregulowania wpisu oraz o wydaniu postanowienia o odrzuceniu skargi dowiedzieli się przeglądając w dniu 26 marca 2003 r. w siedzibie Sądu akta sprawy. Skarżący stwierdzili, że nie otrzymali wezwań wysłanych przez sekretariat Sądu w dniach 20 listopada 2001 r., 6 grudnia 2001 r. oraz 8 marca 2002 r. Świadczyła o tym adnotacja doręczyciela umieszczona na przesyłkach - "adresata nie zastałem". Powodem nie uiszczenia wpisu sądowego była oczywista omyłka pisarska, polegająca na tym, iż w skardze został nieprawidłowo oznaczony numer mieszkania skarżących. W następstwie omyłki wszelka korespondencja sądowa była wysyłana na adres ul. B. 27 m. 19 zamiast na prawidłowy adres ul. B. 27 m. 13. Oczywista omyłka pisarska była wynikiem niezamierzonego błędu maszynistki przepisującej zredagowaną przez podatników skargę.

Z powodu braku wezwania do uiszczenia wpisu sądowego skarżący nie mogli spełnić obciążającego ich obowiązku. Okoliczności sprawy świadczą o braku winy skarżących w uchybieniu terminu. Na zakończenie skarżący podnieśli, iż nie bez winy w niniejszej sprawie jest organ dokonujący doręczeń przesyłek pocztowych. Mieszkania o numerach 13 i 19 mieszczą się w tej samej klatce schodowej, zaś przy drzwiach wejściowych umieszczony jest domofon, na którym widnieje nazwisko podatników. Powyższe sprawia, iż osoba doręczająca przy zachowaniu minimum staranności powinna doręczyć przesyłkę kierując się przy tym nazwiskiem adresatów nie zaś adresem na niej umieszczonym. Zwrócono uwagę na fakt, iż adnotacja umieszczona przez doręczyciela na przesyłce nie koresponduje z rzeczywistym stanem faktycznym. Wpis sądowy skarżący uiścili w dniu 2 kwietnia 2003 r.

Oddalając wniosek o przywrócenie terminu Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie Ośrodek Zamiejscowy w Łodzi wywiódł, że przywrócenie terminu wnioskowane przez stronę jest instytucją procesową mającą na celu ochronę jednostki przed negatywnymi skutkami uchybienia terminu. Przesłanki przywrócenia terminu dla podjęcia czynności procesowej przez stronę lub uczestników postępowania określone zostały w art. 58 par. 1 i 2 Kpa. Wyżej wymienione przepisy miały zastosowanie w dacie wniesienia skargi przy dokonywaniu przez sąd oceny zasadności wniosku o przywrócenie terminu dla podjęcia czynności procesowej przez stronę, w tym także uiszczenia wpisu, zgodnie z art. 59 ustawy o NSA. Od 1 stycznia 2003 r. istnienie przesłanek do przywrócenia terminu do dokonania czynności procesowej należy oceniać na podstawie art. 162 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./. Kryterium braku winy jako przesłanka wniosku o przywrócenie terminu wiąże się z obowiązkiem strony do zachowania szczególnej staranności przy dokonywaniu czynności procesowej. Przyjmuje się obiektywny miernik staranności, jakiej można wymagać od strony dbającej należycie o swoje interesy /postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 14 stycznia 1972 r. III CRN 448/71 - OSPiKA 1972 z. 7-8 poz. 144/. Zatem przywrócenie terminu może mieć miejsce wtedy, gdy uchybienie terminu nastąpiło wskutek przeszkody, której strona nie mogła usunąć, nawet przy użyciu największego w danych warunkach wysiłku /por. B. Adamiak, J. Borkowski, Kodeks postępowania administracyjnego. Komentarz, Warszawa 1996 r. s. 296/.

Strona 1/4