Spółka cywilna jest jednostką organizacyjną nie mającą osobowości prawnej. Wobec tego, stosownie do art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych /Dz.U. 2002 nr 9 poz. 84 ze zm./, to Spółce cywilnej jako organizacji wspólników, a nie wspólnikom, przekazano podmiotowość prawnopodatkową.
Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu w dniu 31 marca 2005 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Samorządowego Kolegium Odwoławczego w R. od wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego Ośrodka Zamiejscowego w Rzeszowie z dnia 26 czerwca 2003 r. SA/Rz 1765/01 w sprawie ze skargi Krzysztofa P. i Adama P. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w R. z dnia 26 czerwca 2001 r. (...) w przedmiocie podatku od nieruchomości za 2001 r. - oddala skargę kasacyjną.
Zaskarżonym wyrokiem z dnia 26 czerwca 2003 r. Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie - Ośrodek Zamiejscowy w Rzeszowie stwierdził nieważność decyzji Samorządowego Kolegium Odwoławczego w R. z dnia 26 czerwca 2001 r. oraz utrzymanej nią w mocy decyzji Burmistrza Miasta D. z dnia 26 marca 2001 r. w sprawie ustalenia Krzysztofowi P. i Adamowi P. podatku od nieruchomości za 2001 r.
W uzasadnieniu wyroku Sąd stwierdził, iż obie decyzje zostały wydane z rażącym naruszeniem prawa w rozumieniu art. 247 par. 1 pkt 3 Ordynacji podatkowej, gdyż zostały zaadresowane do osób fizycznych, w sytuacji, gdy w świetle ustawy o podatkach i opłatach lokalnych, podatnikiem może być spółka cywilna /art. 2 ust. 1 cyt. ustawy/.
Sąd wyjaśnił, iż spółka cywilna jest jednostką organizacyjną niemającą osobowości prawnej, że spółce cywilnej jako organizacji wspólników, a nie samym wspólnikiem przyznano podmiotowość podatkowo-prawną.
Ponadto Sąd podniósł, że zgodnie z art. 6 ust. 8 pkt 1 i 3 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych, podatek od nieruchomości za rok podatkowy od osób fizycznych ustala właściwy organ, w drodze decyzji. Natomiast w myśl art. 21 par. 3 Ordynacji podatkowej, jeżeli wskutek wszczętego postępowania podatkowego organ podatkowy stwierdzi, że podatnik, mimo ciążącego na nim obowiązku, nie zapłaci w całości lub w części podatku albo że wysokość zobowiązania podatkowego jest inna niż wykazana w deklaracji organ podatkowy wydaje decyzję określającą wysokość zaległości podatkowej albo stwierdza nadpłatę.
W skardze kasacyjnej Samorządowe Kolegium Odwoławcze zarzuciło wyrokowi naruszenie prawa materialnego przez błędną wykładnię i niewłaściwe zastosowanie:
1/ art. 247 pkt 3 Ordynacji podatkowej w związku z art. 6 ust. 6 i 8 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych oraz art. 21 par. 3 Ordynacji podatkowej poprzez przyjęcie, że była podstawa do wydania decyzji wymiarowej dla wspólników spółki cywilnej a decyzja organów podatkowych w niniejszej sprawie rażąco narusza prawo,
2/ art. 863 Kc i art. 2 ust. 1 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych poprzez przyjęcie tezy, że spółka cywilna jest jednostką organizacyjną nie posiadającą osobowości prawnej w rozumieniu ustawy o podatkach i opłatach lokalnych.
Powołując się na powyższą podstawę skargi kasacyjnej wniosło o uchylenie zaskarżonego wyroku i oddalenie skargi Krzysztofa P. ewentualnie o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpatrzenia.
W uzasadnieniu skargi kasacyjnej Kolegium stwierdza, że w dacie orzekania przez organy podatkowe obowiązywał art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych, który stanowił, iż aby jednostka organizacyjna była podatnikiem podatku od nieruchomości musi być właścicielem lub samoistnym posiadaczem nieruchomości albo obiektów budowlanych.
W ocenie Kolegium, w przypadku wniesienie przez wspólnika prawa własności nieruchomości do spółki, decyzja wymiarowa powinna być skierowana na wszystkich wspólników tworzących spółkę, w rozpoznawanej sprawie do Krzysztofa P. i Adama P..