W świetle art. 183 ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270/ Naczelny Sąd Administracyjny rozpoznaje sprawę w granicach skargi kasacyjnej i bierze z urzędu pod rozwagę jedynie nieważność postępowania. Oznacza to jego związanie zarzutami i wnioskami skargi kasacyjnej, które mogą dotyczyć wyłącznie ocenianego wyroku, a nie - postępowania administracyjnego i wydanych w nim orzeczeń. Przy skorzystaniu w skardze kasacyjnej z podstawy określonej w art. 174 pkt 1 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi zakres oceny Sądu jest ograniczony do badania, czy wskazane przepisy prawa materialnego zostały naruszone przez ich błędną wykładnię lub niewłaściwe zastosowanie i na czym to naruszenie polegało. Sąd nie może więc samodzielnie konkretyzować zarzutów skargi kasacyjnej ani uściślać bądź w inny sposób ich korygować.
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie następującym: Przewodniczący sędzia NSA - Andrzej Kisielewicz Sędziowie NSA - Hanna Rybińska - Edward Kierejczyk (spr.) Protokolant - Stefan Ukalski po rozpoznaniu w dniu 30 marca 2004 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej J.W. od wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego Ośrodka Zamiejscowego w Białymstoku z dnia 13 listopada 2003 r. sygn. akt SA/Bk 758/03 w sprawie ze skargi J.W. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Białymstoku z dnia 30 kwietnia 2003 r. Nr w przedmiocie sprzedaży napojów alkoholowych - oddala skargę kasacyjną -
Powyższym wyrokiem została oddalona skarga J.W. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Białymstoku z 30 kwietnia 2003 r. utrzymującą w mocy decyzję Wójta Gminy B. z 16 grudnia 2002 r. w sprawie odmowy wydania skarżącemu zezwoleń na sprzedaż pełnego asortymentu napojów alkoholowych w jego pawilonie spożywczo-przemysłowym przy ul. w B. Przypominając dotychczasowe postępowanie, Sąd w motywach wyroku podkreślił, że organy obu instancji przy rozstrzyganiu sprawy kierowały się unormowaniami zawartymi w art. 18 ust. 1 i 3 ustawy z 26 października 1982 r. o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi (Dz.U. z 2002 r. Nr 147, poz. 1231) i uchwale Rady Gminy w B. z 13 sierpnia 1993 r. w sprawie ustalenia liczby punktów sprzedaży napojów alkoholowych oraz określenia zasad usytuowania miejsc sprzedaży napojów alkoholowych, zmienionej uchwałą nr z 27 kwietnia 2001 r. Wg tej uchwały odległość miejsc sprzedaży napojów alkoholowych m.in. od budynków kultu religijnego, mierzona w najkrótszej linii pomiędzy zewnętrznymi ścianami budynków, nie może być mniejsza niż 30 m. W zmienionym brzmieniu obowiązywała ona po upływie 14 dni od daty ogłoszenia w Dzienniku Urzędowym Województwa Podlaskiego (dokonano tego w 2002 r. pod poz. 964) i miała również zastosowanie do spraw wszczętych i nie rozpatrzonych przed dniem wejścia jej w życie. W tej sprawie odległość między ścianami budynku pawilonu spożywczo-przemysłowego a obiektem kultu religijnego (kaplicą prawosławną) wynosi 9,45 m. Zdaniem Sądu wymienione okoliczności zdecydowały o oddaleniu skargi, natomiast w postępowaniu dotyczącym oceny zgodności z prawem decyzji odmawiających wydania zezwolenia na sprzedaż napojów alkoholowych nie można podważać legalności powyższej uchwały jako aktu prawa miejscowego, którego nie zakwestionował organ nadzoru ani skarżący w stosownym postępowaniu. Nie było też podstaw do wyłączenia pracownika uczestniczącego w wizji lokalnej ani do przeprowadzenia rozprawy, ponieważ nie budziła wątpliwości opinia biegłego - profesora z katedry religioznawstwa - uznająca kaplicę za obiekt sakralny i obiekt kultu religijnego.
Pełnomocnik skarżącego (będący adwokatem) skargę kasacyjną od powyższego wyroku skierował do Sądu Najwyższego 14 stycznia 2004 r. z jednoczesnym wnioskiem "o przywrócenie terminu do złożenia kasacji". Zarzucił temu wyrokowi "rażące naruszenie prawa, tj. art. 7, 8 i 9 kpa oraz art. 67 ust. 2 Konstytucji z uwagi na to, że ustanowione przez samorząd nowe kryteria uzyskania zezwoleń na sprzedaż alkoholu naruszają zasadę równości obywateli wobec prawa, godzą w zasadę zaufania ich do organów Państwa, a w przedmiotowej sprawie nowe warunki na terenie Białowieży dotknęły tylko osobę skarżącego, co może prowadzić do wniosku, iż była to zaplanowana szykana w stosunku do jego osoby, w konsekwencji doprowadzająca do upadku jego działalności gospodarczej i wysokiej szkody materialnej, art. 3931 pkt 1 k.p.c." oraz wniósł o jego uchylenie "i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania NSA Ośrodkowi Zamiejscowemu w Białymstoku". Zarzuty te zostały powtórzone w uzasadnieniu skargi kasacyjnej zakończonej następującą konkluzją: "Tylko realizacja tych zasad przez wszystkie organy władzy państwowej i samorządowej umożliwia prawidłowy rozwój gospodarczy i społeczny Państwa. Inaczej w ruinę popadają małe i większe komórki działalności gospodarczej. Co czyni daleko większą szkodę, nieporównywalnie większą niż ta, iż alkohol będzie sprzedawany w odl. 30 czy 50 m od kapliczki, w której praktycznie nigdy żadne nabożeństwo nie odbyło się, chociaż jak zauważa Sąd, taka potencjalna możliwość istnieje".