5. W systemie prawnym wielokrotnie występują regulacje, zgodnie z którymi organ administracji publicznej przed podjęciem aktu lub czynności z zakresu administracji publicznej obowiązany jest uzyskać stanowisko, a nawet zgodę innego organu. Nie powoduje to utraty kompetencji przez rozstrzygający organ nawet mimo związania stanowiskiem innego organu. Przykładowo, art. 106 § 1 k.p.a. przewiduje sytuację uzależnienia wydania decyzji administracyjnej od zgody innego organu, co nie powoduje utraty przez pierwszy z organów kompetencji w zakresie wydania decyzji. Podobnie, wprowadzenie wymogu uzyskania zgody na obrót udziałami lub akcjami nie pozbawia organu wykonawczego gminy kompetencji w zakresie gospodarowania mieniem komunalnym.
6. Art. 18 ust. 2 pkt 9 lit. g/ u.o s.g. nie definiuje pojęcia zakresu zwykłego zarządu, nie wprowadza też kryteriów określania granic w tym przedmiocie. Należy więc przyjąć, że to rada gminy określa granice zwykłego zarządu, powyżej których staje się wyłącznie właściwa do określania zasad wnoszenia, cofania i zbywania udziałów i akcji. Brak przeszkód by kryterium w tym zakresie była wartość udziałów lub akcji.
IV.
Przedstawione argumenty prowadzą do wniosku, że ustalenie w uchwale rady gminy wydanej na podstawie art. 18 ust. 2 pkt 9 lit. g/ ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz.U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1591 ze zm.) wymogu uzyskania zgody rady na wnoszenie, cofanie i zbywanie udziałów i akcji o określonej wartości nie narusza podziału kompetencji pomiędzy organami stanowiącymi i wykonawczymi gminy.
Wobec tego nie była trafna interpretacja art. 18 ust. 2 pkt 9 lit. g/ i art. 30 ust. 2 pkt 3 u.o s.g. przedstawiona przez Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu a wcześniej przez Wojewodę Dolnośląskiego w rozstrzygnięciu nadzorczym.
Ponieważ zachodziło jedynie naruszenie prawa materialnego na podstawie art. 188 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1270), Naczelny Sąd Administracyjny uchylił w całości zaskarżony wyrok i rozpoznał skargę, uchylając na podstawie art. 145 § 1 pkt 1 lit. a/ zaskarżone rozstrzygnięcie nadzorcze.