Naczelny Sąd Administracyjny w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Janusz Drachal, Sędziowie NSA Rafał Batorowicz (spr.), Edward Kierejczyk, Protokolant Beata Cisek, po rozpoznaniu w dniu 1 grudnia 2004 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej [...]. Spółki z o.o. z siedzibą w M. od wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 4 listopada 2003 r. sygn. akt V SA 4076/02 w sprawie ze skargi [...]. Spółki z o.o. z siedzibą w M. na decyzję Dyrektora Izby Celnej w W. z dnia 29 [...] 2002 r. Nr [...] w przedmiocie uznania zgłoszenia celnego za nieprawidłowe 1. Uchyla zaskarżony wyrok i sprawę przekazuje Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w W. do ponownego rozpoznania; 2. Zasądza od Dyrektora Izby Celnej w W. na rzecz [...]. Spółki z o.o. z siedzibą w M. kwotę 280 (dwieście osiemdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
W dniach od 5 kwietnia do 6 lipca 2000 r. przeprowadzono kontrolę celną towarów importowanych przez "[...]" - Spółkę z o.o. w Mławie w latach 1998-1999 r., podczas której ujawniono, że spółka ta oraz firma "[...]." w Korei w dniu 14 stycznia 1999 r. podpisały umowę licencyjną i o pomocy technicznej. W ramach tej umowy firma "[...]." (licencjodawca) przekazała "[...]" - Sp. z o.o. licencję obejmującą prawo do wytwarzania, produkcji, użytkowania i sprzedaży licencjonowanych produktów (telewizorów) przy wykorzystaniu informacji technicznych i praw własności przemysłowej przysługujących lub przekazanych licencjodawcy. W zamian za te prawa "[...]" - zobowiązała się do poniesienia opłaty za ujawnienie technologii (opłata wstępna) oraz ponoszenia opłat licencyjnych.
Funkcjonariusze celni ujawnili ponadto faktury z dnia 31 grudnia 1999 r.: nr [...] na kwotę 509.200,26 USD i nr [...] na kwotę 319.742,00 USD, obejmujące należności licencyjne, a także fakturę nr [...] z 31 marca 1999 r. na kwotę 300.000,00 USD obejmującą opłatę wstępną za ujawnienie technologii. Przeprowadzający kontrolę ujawnili sporządzone przez eksportera noty debetowe ("interest invoice"), które według oświadczenia spółki zostały wystawione w związku z prolongatą terminu płatności za sprowadzony towar. Wyniki kontroli zostały zawarte w protokole z dnia 5 lipca 2000 r. Żadna z ujawnionych przez funkcjonariuszy celnych faktur nie została uwzględniona przy określaniu wartości celnej importowanych towarów.
W związku z powyższym, po przeprowadzeniu postępowania wyjaśniającego, decyzją z dnia 13 września 2002 r. nr [...] Naczelnik Urzędu Celnego I w Warszawie uznał to zgłoszenie celne za nieprawidłowe w części dotyczącej wartości celnej i długu celnego. Dokonał w tym zakresie ponownych wyliczeń. W uzasadnieniu decyzji organ celny pierwszej instancji podkreślił, że w celu określenia wartości celnej do ceny faktycznie zapłaconej lub należnej za przywożone towary dolicza się, zgodnie z art. 30 § 1 pkt 3 Kodeksu celnego, m.in. opłaty licencyjne, które kupujący musiał zapłacić jako warunek sprzedaży towaru.
Od tej decyzji spółka odwołała się pismem z dnia 2 października 2002 r., wnosząc o jej uchylenie w całości i umorzenie postępowania, względnie o uchylenie zaskarżonej decyzji w całości i przekazania sprawy do ponownego rozpoznania przez organ celny pierwszej instancji. W odwołaniu strona podkreśliła, iż opłaty z tytułu know-how nie mogą stanowić podstawy zwiększenia wartości celnej, a doliczenie do wartości celnej opłat licencyjnych za cały okres obowiązywania umowy licencyjnej i liczonej od całości sprzedaży, stanowiło naruszenie przepisu art. 85 w związku z art. 30 § 1 pkt 3 i art. 23 § 1 i § 9 Kodeksu celnego. Jednocześnie strona podniosła, iż organ celny pierwszej instancji nie zastosował przepisu art. 31 pkt 3 Kodeksu celnego pomimo, że spółka "[...]" dysponowała umową zawartą z "[...]." dotyczącą odsetek.
Rozpatrując odwołanie spółki [...]" Dyrektor Izby Celnej w Warszawie decyzją z dnia 29 listopada 2002 r. nr [...] utrzymał w mocy rozstrzygnięcie organu pierwszej instancji.