Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA: Artur Mudrecki, Sędzia NSA: Krystyna Chustecka (sprawozdawca), Sędzia WSA del.: Izabela Najda-Ossowska, po rozpoznaniu w dniu 30 października 2013 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej skargi "A." Sp. z o.o. w P. o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 28 czerwca 2011 r., sygn. akt I FSK 1040/10 oddalającego skargę kasacyjną "A." Sp. z o.o. w S. (obecnie: "A." Sp. z o.o. w P.) od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 22 stycznia 2010 r. sygn. akt III SA/Gl 915/09 w sprawie ze skargi "A." Sp. z o.o. w S. (obecnie: "A." Sp. z o.o. w P.) na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w K. z dnia 12 czerwca 2009 r. nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług 1) oddala skargę o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego wyroku, 2) zasądza od "A." Sp. z o.o. w P. na rzecz Dyrektora Izby Skarbowej w K. kwotę 180 (słownie: sto osiemdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
Wyrokiem z dnia 28 czerwca 2011 r., sygn. akt I FSK 1040/10, Naczelny Sąd Administracyjny, w sprawie A. Sp. zo.o. w S. (obecnie w P.), oddalił skargę kasacyjną od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 22 stycznia 2010r. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w G. z dnia 12 czerwca 2009 r. w przedmiocie podatku od towarów i usług za listopad 2005 r.
Pismem z dnia 26 czerwca 2013 r. Spółka złożyła skargę o stwierdzenie niezgodności z prawem powyższego wyroku NSA.
Wyrokowi zarzuciła naruszenie prawa materialnego:
1) w postaci błędnego przyjęcia, że art. 88 ust. 3a pkt 1 lit. a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) dalej: ustawa o VAT uprawnia do odmowy podatnikowi odliczenia podatku od towarów i usług przy jednoczesnym zakazie, wyrażonym w art. 17 ust. 6 akapit drugi VI Dyrektywy z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw Państw Członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych - wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku (dalej: VI Dyrektywa), ustanawiania przez państwa członkowskie nowych wyłączeń w możliwości odliczenia podatku od towarów i usług przez podatników po akcesji do Unii Europejskiej (naruszenie zasady stand still) i nie przyjęcia, że art. 88 ust. 3a pkt 1 lit. a ustawy o VAT narusza art. 17 ust. 6 akapit drugi VI Dyrektywy,
2) art. 88 ust. 3a pkt 1 lit. a ustawy o VAT, poprzez błędne przyjęcie, że to podatnik ponosi negatywne konsekwencje bycia ofiarą oszustwa podatkowego poprzez niemożność odliczenia podatku od towarów i usług od wystawionych faktur przy pominięciu dobrej woli Spółki,
3) art. 88 ust. 3a pkt 1 lit. a ustawy o VAT poprzez błędne przyjęcie, że transakcje dokonane na podstawie wystawionych przez dostawcę faktur nie zostały faktycznie wykonane, podczas gdy koniecznym do dokonania odliczenia podatku VAT przez podatnika jest jedynie posiadanie faktury sporządzonej zgodnie z art. 22 ust. 3 VI Dyrektywy, natomiast same dostawy zostały w rzeczywistości wykonane,
4) art. 88 ust. 3a pkt 1 lit. a w związku z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, poprzez błędne przyjęcie, że podatnik nie miał podstaw do odliczenia podatku VAT ze względu na figurowanie podmiotu nieistniejącego na fakturze, podczas gdy wszystkie wymogi faktury przemawiające za możliwością odliczenia podatku od towarów i usług były zawarte w fakturze zgodnie z wymogami art. 22 ust. 3 VI Dyrektywy,
5) art. 88 ust. 3a pkt 1 lit. a ustawy o VAT poprzez ograniczenie skarżącej prawa do odliczenia podatku VAT, co narusza art. 17 ust. 2 VI Dyrektywy,
6) art. 86 ust. 1 w związku z art. 88 ust. 3a pkt 1 lit. a ustawy o VAT poprzez nieprawidłowe przyjęcie, że zakwestionowane faktury nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego,
7) art. 96 ust. 13 ustawy o VAT poprzez przyjęcie, że ze strony Spółki podjęto nienależyte działania w celu sprawdzenia kontrahenta. Tymczasem Spółka nie miała obowiązku zwrócenia się do organu czy podatnik jest zarejestrowany jako podatnik VAT,