Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Maria Dożynkiewicz (sprawozdawca), Sędzia NSA Arkadiusz Cudak, Sędzia NSA Janusz Zubrzycki, Protokolant Marta Sokołowska-Juras, po rozpoznaniu w dniu 24 czerwca 2014 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej B. z siedzibą w Niemczech od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 17 stycznia 2013 r. sygn. akt III SAB/Wa 34/12 w sprawie ze skargi B. z siedzibą w Niemczech w przedmiocie skargi na przewlekłość postępowania Naczelnika Urzędu Skarbowego W. dotyczącego dokonania zwrotu podatku od towarów i usług za okres od stycznia do grudnia 2007 r. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od B. z siedzibą w Niemczech na rzecz Naczelnika Urzędu Skarbowego W. kwotę 120 (słownie: sto dwadzieścia) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
1. Zaskarżonym wyrokiem z 17 stycznia 2013 r., sygn. akt III SAB/Wa 34/12 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę B. z siedzibą w N. na przewlekłość postępowania Naczelnika Urzędu Skarbowego W. dotyczącego dokonania zwrotu podatku od towarów i usług za okres od stycznia do grudnia 2007 r. wraz z oprocentowaniem.
2. W uzasadnieniu Sąd ten wskazał, że 4 czerwca 2008 r. spółka złożyła wniosek o zwrot podatku VAT za okres od stycznia do grudnia 2007 r. Naczelnik Urzędu Skarbowego 11 lutego 2010 r. uznał prawo spółki do zwrotu podatku. Dyspozycja przelewu bankowego została złożona 4 marca 2010 r. Wnioskiem z 15 marca 2010 r. spółka z uwagi na fakt, że zwrot podatku nastąpił jej zdaniem z rażącym naruszeniem terminu wystąpiła o zwrot podatku VAT wraz z oprocentowaniem z tytułu nieterminowego dokonania zwrotu podatku VAT. Decyzją z 12 stycznia 2011 r. Naczelnik Urzędu Skarbowego odmówił naliczenia i wypłaty odsetek z tytułu nieterminowego zwrotu podatku VAT za okres od stycznia do grudnia 2007 r. Spółka złożyła odwołanie od powyższej decyzji. Dyrektor Izby Skarbowej w W. decyzją z 22 kwietnia 2011 r. utrzymał w mocy decyzję organu pierwszej instancji, bowiem w badanych okresach rozliczeniowych nie było możliwości wypłaty oprocentowania, gdyż nawet regulacje unijne nie przewidywały takiego prawa. Na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej spółka wniosła skargę do WSA w Warszawie, który wyrokiem z 10 lutego 2012 r., sygn. akt III SA/Wa 1764/11 uchylił zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Naczelnika Urzędu Skarbowego podzielając stanowisko spółki co do zasadności domagania się oprocentowania z tytułu nieterminowego zwrotu podatku VAT. Naczelnik Urzędu Skarbowego postanowieniem z 8 czerwca 2012 r. wyznaczył nowy termin do załatwienia sprawy, przedłużając postępowanie do 8 lipca 2012 r. W uzasadnieniu wskazał, że opóźnienie w załatwieniu sprawy spowodowane jest prowadzeniem postępowania wyjaśniającego. Następnie postanowieniem z 9 lipca 2012 r. organ ten wyznaczył termin załatwienia sprawy na 8 sierpnia 2012 r., a postanowieniem z 8 sierpnia 2012 r. na 8 września 2012 r. Skarżąca 20 lipca 2012 r. wezwała organ do usunięcia naruszenia prawa w związku z przewlekłym prowadzeniem postępowania, 30 lipca 2012 r. Naczelnik Urzędu Skarbowego wydał postanowienie, w którym stwierdził, że decyzja przyznająca zwrot podatku VAT została wydana terminowo i że odsetki są nienależne. Wyznaczył stronie również siedmiodniowy termin do wypowiedzenia się w zakresie zebranego materiału dowodowego.
3. W skardze z 3 sierpnia 2012 r. na przewlekłe prowadzenie postępowania w sprawie dotyczącej dokonania zwrotu podatku od towarów i usług za okresy od stycznia do grudnia 2007 r. wraz z oprocentowaniem spółka wniosła o uznanie, że w sprawie doszło do przewlekłego prowadzenia postępowania przez Naczelnika Urzędu Skarbowego i że nastąpiło to z rażącym naruszeniem przepisów prawa - art. 139 § 1 w zw. z art. 125 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012, poz. 749 ze zm.) i art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.; dalej p.p.s.a.). Skarżąca zażądała wymierzenia Naczelnikowi Urzędu Skarbowego grzywny na podstawie art. 149 § 2 p.p.s.a. oraz zasądzenia kosztów postępowania.