Skarga kasacyjna na postanowienie Dyrektora Izby Celnej w K. w przedmiocie podatku od towarów i usług (postanowienia o odmowie przywrócenia terminu)
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Marek Zirk-Sadowski (sprawozdawca), Sędzia NSA Artur Mudrecki, Sędzia NSA Roman Wiatrowski, Protokolant Marek Wojtasiewicz, po rozpoznaniu w dniu 20 listopada 2013 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Dyrektora Izby Celnej w K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 1 lutego 2012 r. sygn. akt III SA/Gl 973/11 w sprawie ze skargi K. K. - M. na postanowienie Dyrektora Izby Celnej w K. z dnia 10 marca 2011 r. nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług (postanowienia o odmowie przywrócenia terminu) 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od Dyrektora Izby Celnej w K. na rzecz K. K.- M. kwotę 288,63 (słownie: dwieście osiemdziesiąt osiem złotych sześćdziesiąt trzy grosze) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Inne orzeczenia o symbolu:
6110 Podatek od towarów i usług
Inne orzeczenia z hasłem:
Podatkowe postępowanie
Przywrócenie terminu
Inne orzeczenia sądu:
Naczelny Sąd Administracyjny
Inne orzeczenia ze skargą na:
Dyrektor Izby Celnej
Uzasadnienie strona 1/4

1. Zaskarżonym wyrokiem z 1 lutego 2012, III SA/Gl 973/11, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach uchylił - na skutek skargi K. K.-M. - postanowienie Dyrektora Izby Celnej w K. z 10 marca 2011 r. odmawiające przywrócenia terminu do wniesienia odwołania od decyzji Naczelnika Urzędu Celnego w K. z 30 czerwca 2010 r. w przedmiocie podatku od towarów i usług. Jako podstawę prawną wyroku Sąd wskazał art. 145 § 1 pkt 1 lit. a) i c) ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.), dalej Ppsa.

2. W uzasadnieniu orzeczenia wskazano, że skarżąca domagając się przywrócenia terminu do wniesienia odwołania (w piśmie z 25 stycznia 2011 r.) wywiodła, że w aktach sprawy znajdują się jedynie duplikaty dowodów doręczeń, tj. potwierdzeń odbioru korespondencji, sporządzone na podstawie kart doręczeń będących w posiadaniu urzędu pocztowego. Korespondencja kierowana do niej była zostawiana przez listonosza w recepcji biurowca znajdującego się w K. przy ul. L. [...], a podpisy osób odbierających korespondencję nie należą do osób do tego upoważnionych.

Organ stwierdził, że strona nie dochowała 7-dniowego terminu do złożenia wniosku o przywrócenie terminu. Ustalenia te zostały poczynione w oparciu o treść skargi strony do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach na postanowienie Dyrektora Izby Celnej w K. z 9 listopada 2010 r. (w zakresie stwierdzenia uchybienia terminu do wniesienia odwołania), w której wskazano, że z ww. postanowieniem strona zapoznała się 29 listopada 2010 r. Wobec tego, zdaniem organu, 29 listopada 2010 r. strona powzięła też wiedzę o fakcie złożenia odwołania po upływie ustawowego terminu. Jednocześnie Dyrektor Izby Celnej wskazał, że przesyłka z decyzją organu pierwszej instancji została przesłana na ww. adres wskazany przez stronę i odebrana (według duplikatu potwierdzenia odbioru) przez osobę upoważnioną do odbioru pism.

3. Uwzględniając skargę strony na omówione wyżej postanowienie Dyrektora Izby Celnej Sąd wyjaśnił, że w sytuacji, gdy uchybienie terminowi do złożenia odwołania jest wynikiem braku wiedzy strony co do faktu wydania decyzji, od której przysługuje ten środek, dzień ustania przyczyny uchybienia terminowi, od którego liczy się 7-dniowy termin, w którym należy wnieść podanie o przywrócenie terminu (w rozumieniu art. 162 § 2 Ordynacji podatkowej), musi być określony w sposób bezsporny co do faktu powzięcia przez stronę informacji o wydaniu tego aktu i uchybieniu terminowi do jego zaskarżenia; nie można domniemywać początku biegu ww., 7-dniowego terminu. Tymczasem organ, odnosząc się do kwestii naruszenia 7-dniowego terminu określonego w art. 162 § 2 Ordynacji podatkowej, oparł się wyłącznie na oświadczeniu strony co do daty uzyskania wiedzy o zaskarżonej decyzji, złożonym dla potrzeb postępowania, lecz na innym jego etapie. Organ nie prowadził więc bezpośrednio postępowania w celu ustalenia daty, w której strona uzyskała wiedzę o treści decyzji.

Jednocześnie Sąd podkreślił, że organ już w trakcie postępowania powziął wiedzę o nieprawidłowym doręczaniu przesyłek pocztowych stronie, a mimo to prowadził postępowanie, którego efektem było wydanie zaskarżonego postanowienia, co stoi w sprzeczności z dyspozycją art. 187 § 1 Ordynacji podatkowej. Organ powinien był dokonać oceny treści korespondencji skarżącej z Pocztą Polską w zakresie wyjaśnienia doręczania i odbierania korespondencji przez osoby do tego nieuprawnione oraz dokumentów potwierdzających te czynności, w szczególności ich duplikatów, skoro oryginały nie są dostępne. Ustalenia te powinny ulec weryfikacji w świetle wymogów z art. 148 § 1-2 Ordynacji podatkowej, który wskazuje miejsca i sposób doręczenia pism osobom fizycznym, tj. w ich mieszkaniu lub w miejscu pracy, przy czym pisma mogą być również doręczane w miejscu pracy adresata osobie upoważnionej do odbioru korespondencji.

Strona 1/4
Inne orzeczenia o symbolu:
6110 Podatek od towarów i usług
Inne orzeczenia z hasłem:
Podatkowe postępowanie
Przywrócenie terminu
Inne orzeczenia sądu:
Naczelny Sąd Administracyjny
Inne orzeczenia ze skargą na:
Dyrektor Izby Celnej