W odpowiedzi na wniesioną skargę organ wniósł o jej oddalenie, podtrzymując argumentację zawartą w uzasadnieniu wydanej interpretacji indywidualnej.
Rozważania Sądu I instancji:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach podzielił wątpliwości strony skarżącej. Za kluczowe Sąd uznał ustalenie, czy podmiot administrujący funduszem socjalnym, do którego z mocy ustawy o ZFŚS jest obowiązany go utworzyć i wykonując czynności z tej ustawy wynikające występuje jako podatnik podatku VAT w rozumieniu art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o VAT? Zdaniem Sądu I instancji, organ podatkowy nieprawidłowo uznał, że skarżąca wykonywała działalność gospodarczą w zakresie świadczenia usług w rozumieniu art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług w zakresie udzielania zwrotnych pożyczek. Organy nie dokonały rozróżnienia pojęcia administrowania Funduszem od pojęcia wykonywania samodzielnej działalności gospodarczej w zakresie świadczenia usług pośrednictwa finansowego, przyjmując iż mają tożsamy charakter. Organ podatkowy wadliwie przeniósł użyte w ustawie o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych określenia na grunt przepisów ustawy o podatku od towarów i usług. Wprawdzie w art. 2 cytowanej ustawy o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych wskazano określenia, które stanowią definicje pojęć, ale pojęć stosowanych dla wykonania tej ustawy, której cel został wskazany art. 1 ust. 1 tej ustawy.
Zdaniem Sądu I instancji, podmiot zobowiązany do utworzenia i administrowania zakładowym funduszem socjalnym nie dokonuje działań w charakterze podatnika podatku VAT, w którego zakresie działalności leży działalność gospodarcza obejmująca odpłatne udzielanie pożyczek. Nadto czynności te wykonuje nieodpłatnie, gdyż odsetki uzyskane z udzielonych pożyczek w ramach ZFŚS powiększają środki funduszu co tym samym powoduje, iż i warunek odpłatności świadczenia usług na terytorium kraju nie jest spełniony. Na poparcie swojej argumentacji Sąd I instancji powołał się na wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 2 września 2008 r., sygn. akt I FSK 1076/07.
Skarga kasacyjna
Minister Finansów zarzucił powyższemu wyrokowi WSA w Gliwicach naruszenie art. 15 ust. 2 ustawy VAT w zw. z art. 5 ust. 1 pkt 1 i art. 8 ust. 1 tej ustawy oraz art. 2 pkt 1 ustawy z dnia 4 marca 1994 r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych (Dz.U. nr 70, poz. 335 ze zm.), poprzez błędną wykładnię i przyjęcie, że organ podatkowy nieprawidłowo zastosował art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, albowiem w rozpoznawanej sprawie organ dokonał błędnej interpretacji przepisów ustawy o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych i ustalił, że skarżąca samodzielnie wykonywała działalność gospodarczą w zakresie świadczenia u sług w rozumieniu art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o podatku od towarów i usług w zakresie udzielania zwrotnych pożyczek w sytuacji, gdy skarżąca jedynie "administrowała funduszem".
W oparciu o ten zarzut wniósł o uchylenie w całości orzeczenia i oddalenie skargi oraz zasądzenie od skarżącego kosztów postępowania w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.