Organ argumentował, że opodatkowanie dywidendy rzeczowej jest zgodne z zasadą powszechności opodatkowania podatkiem VAT wyrażającą się tym, że określone transakcje podlegają temu podatkowi niezależnie od formy, w której zostały dokonane, również zbycie rzeczy i praw, nabytych przez spółkę lub wytworzonych w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Jeżeli w ramach wypłaty dywidendy zamiast wypłaty pieniędzy spółka będzie przekazywać rzeczy i prawa, mamy do czynienia z czynnością opodatkowaną podatkiem od towarów i usług z tytułu nieodpłatnej dostawy towarów i nieodpłatnego świadczenia usług.
Ustosunkowując się do drugiego z pytań zawartego we wniosku o interpretację organ przyjął, że jest ono bezprzedmiotowe w związku z treścią odpowiedzi na pierwsze pytanie.
Po uprzednim wezwaniu organu podatkowego do usunięcia naruszenia prawa, skarżąca wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu skargę, żądając uchylenia interpretacji i zasądzenia kosztów postępowania.
Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu uznał, że skarga nie zasługiwała na uwzględnienie.
W ocenie Sądu, wbrew zarzutom skargi, Minister Finansów słusznie wskazuje, że drugie z pytań zawartych we wniosku o wydanie interpretacji ma charakter warunkowy - uzależniony od uznania transakcji za niepodlegającą opodatkowaniu (czyli zależy od takiej odpowiedzi na pytanie pierwsze). Skoro organ podatkowy uznał czynności za opodatkowane, to tym samym nie ziścił się warunek/założenie, na którym oparte było drugie z pytań. Nie mógł tym samym organ ocenić stanowiska wnioskodawcy, czego wymaga art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej
Odnośnie pozostałych zarzutów skargi związanych z naruszeniem art. 5 ust. 1 pkt 1, art. 7 ust. 1 i ust. 2 pkt 1, art. 8 ust. 1 i ust. 2, a także art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy o VAT, poprzez ich błędną wykładnię, to w ocenie Sądu do wskazywanych uchybień nie doszło.
Sąd uznał, że Minister Finansów w zaskarżonej interpretacji prawidłowo uznał, że w zależności od przedmiotu dywidendy w sprawie znajdzie zastosowanie art. 7 ust. 2 bądź też art. 8 ust. 2 ustawy o VAT.
Sąd wskazał, że niewątpliwie w przypadku wypłaty dywidendy w formie niepieniężnej, dojdzie do przekazania towarów należących do spółki akcjonariuszom i z opisu zdarzenia wynika, że spółce przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu towarów.
Sąd nie podzielił stanowiska, że wypłata dywidendy jako wykonanie uchwały organu właścicielskiego nie stanowi zwykłego dysponowania majątkiem. Tytuł na podstawie, którego dojdzie do przekazania towarów nie zmienia faktu, że chodzi o towary należące do spółki (do jej majątku).
Jako uzasadnione ocenił Sąd również stanowisko organu podatkowego odnośnie możliwości uznania za podlegającą opodatkowaniu wypłatę dywidendy w formie niepieniężnej na podstawie art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy o VAT.
Sąd nie podzielił poglądu prezentowanego w skardze, że aby nieodpłatne świadczenie usług mogło podlegać opodatkowaniu, to niezbędna jest wcześniejsza rezygnacja z odpłatności. Przepis stanowi o opodatkowaniu nieodpłatnego świadczenia usług, a zatem zarówno odpłatnych, jak i nieodpłatnych. Powołane przez stronę skarżącą orzecznictwo TSUE służy zdefiniowaniu odpłatnego świadczenia usług, a z brzmienia art. 8 ust. 2 ustawy o VAT wynika, że ustawodawca jako wyjątek zrównał czynności nieodpłatne (nieodpłatne świadczenie usług) z odpłatnym świadczeniem usług.