Biorąc powyższe pod uwagę stwierdzić należy, że w sytuacji opisanej we wniosku o interpretację, tj. gdy spółka komandytowo-akcyjna dokonuje na rzecz swoich akcjonariuszy nieodpłatnego przekazania rzeczy przez tę spółkę nabytych lub wytworzonych w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, wówczas na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług dochodzi do dokonania nieodpłatnej dostawy towarów, która na podstawie art. 7 ust. 2 ustawy o VAT podlega opodatkowaniu. Przy tym dla takiej kwalifikacji bez znaczenia jest przyczyna przekazania tych rzeczy, bowiem bez względu, czy będzie to umowa darowizny, czy też dywidenda z zysku spółki, w aspekcie opodatkowania podatkiem od wartości dodanej nie ma to żadnego znaczenia. Efektem ekonomicznym, który ma istotne znaczenie dla tej daniny jest to, że spółka komandytowo-akcyjna dokonała na rzecz swoich akcjonariusz dostawy towarów.
W taki sam sposób należy ocenić dywidendę niepieniężną w postaci przekazania praw. W takiej sytuacji dochodzi do nieodpłatnego świadczenia usług ze strony spółki na rzecz akcjonariuszy, która to czynność na podstawie art. 8 ust. 2 ustawy o VAT podlega opodatkowaniu. Również bez znaczenia jest z jakiego tytułu nastąpiło to świadczenie usług. Liczy się bowiem, jak wskazano wyżej efekt ekonomiczny. Ten zaś na gruncie analizowanej ustawy jest jednoznaczny.
W uzasadnieniu skargi kasacyjnej wskazywano ponadto, że dywidenda niepieniężna nie jest świadczeniem odpłatnym, ale również nie stanowi świadczenia nieodpłatnego. Odpowiadając na tak postawiony zarzut Naczelny Sąd Administracyjny stwierdza, że ustawa o podatku od towarów i usług wprowadza dychotomiczny podział, co oznacza istnienie jedynie świadczeń odpłatnych albo nieodpłatnych i brak trzeciej kategorii świadczeń. Wobec tego twierdzenia strony skarżącej nie zasługują na uwzględnienie.
W ocenie Naczelnego Sądu Administracyjnego, trafne jest stanowisko Sądu I instancji, że wypłata dywidendy w formie niepieniężnej podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem nie ma podstaw do tego, aby pozyskanie towarów lub usług do celów osobistych (do konsumpcji) w warunkach opisanych we wniosku następowało na zasadach korzystniejszych, niż w przypadku osób nabywających towary i usługi w obrocie powszechnym. Przyjęta przez Sąd I instancji realizuje zasadę powszechności opodatkowania podatkiem od towarów i usług.
Ponadto stwierdzić należy, że powyżej przedstawiona wykładnia przepisów prawa materialnego nie stoi w sprzeczności z ugruntowanym w orzecznictwie Trybunału Sprawiedliwości w Luksemburgu poglądem, że wypłata pieniężna dywidendy nie podlega podatkowi od towarów i usług. Trybunał wskazywał, iż w zakres stosowania podatku VAT nie wchodzą płatności wynikające z samej własności dobra, jak w przypadku dywidend lub innych form zysku z akcji (zob. wyrok Trybunału Sprawiedliwości z dnia: 6 września 2012 r., C-496/11, w sprawie Portugal Telecom SGPS SA, pkt 32; 29 października 2009, C-29/08, w sprawie Skatteverket, pkt 29; podobnie wyroki TS z dnia 22 czerwca 1993 r. w sprawie C-333/91 Sofitam, pkt 13; z dnia 6 lutego 1997 r. w sprawie C-80/95 Harnas & Helm, pkt 15). Wypłata pieniędzy z tytułu dywidendy nie jest przecież dostawą towarów ani świadczeniem usług. Nie jest też wynagrodzeniem za świadczenie akcjonariusza.