Skarga kasacyjna na interpretację indywidualną Ministra Finansów w przedmiocie podatku od towarów i usług
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Adam Bącal, Sędzia NSA Janusz Zubrzycki (spr.), Sędzia NSA Roman Wiatrowski, Protokolant Marek Wojtasiewicz, po rozpoznaniu w dniu 14 kwietnia 2015 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Ministra Finansów od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 31 października 2013 r. sygn. akt III SA/Wa 1113/13 w sprawie ze skargi A. P. na interpretację indywidualną Ministra Finansów z dnia 19 grudnia 2012 r. nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od Ministra Finansów na rzecz A.P. kwotę 120 (słownie: sto dwadzieścia) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Inne orzeczenia o symbolu:
6110 Podatek od towarów i usług
6560
Inne orzeczenia z hasłem:
Podatek od towarów i usług
Interpretacje podatkowe
Inne orzeczenia sądu:
Naczelny Sąd Administracyjny
Inne orzeczenia ze skargą na:
Minister Finansów
Uzasadnienie strona 1/8

1. Wyrok Sądu pierwszej instancji i przedstawiony przez ten Sąd tok postępowania przed organami podatkowymi.

1.1. Wyrokiem z dnia 31 października 2013 r. w sprawie III SA/Wa 1113/13 ze skargi A.P. (dalej: "Skarżący") na interpretację indywidualną Ministra Finansów z dnia 19 grudnia 2012 r. w przedmiocie podatku od towarów i usług, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie uchylił zaskarżoną interpretację indywidualną oraz zasądził od Ministra Finansów na rzecz Skarżącego zwrot kosztów postępowania sądowego.

1.2. Przedstawiając stan faktyczny sprawy Sąd pierwszej instancji podał, że w dniu 27 września 2012 r. do Ministra Finansów wpłynął wniosek Skarżącego o wydanie interpretacji indywidualnej w sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług.

Opisując stan faktyczny Skarżący wskazał, że w ramach prowadzonej działalności gospodarczej wykonuje zabudowy z płyt wiórowych laminowanych, służących jako trwale wydzielona z lokalu lub budynku przestrzeń do przechowywania. W większości przypadków zabudowa ta jest zamykana drzwiami przesuwnymi lub uchylnymi. Stawka VAT jaką Skarżący stosował do tych transakcji, przy sprzedaży osobom fizycznym, w zakresie w jakim ich lokale mieszczą się w definicji budownictwa społecznego, to stawka 8% podatku. Procedura sprzedaży zabudowy wnęk i przestrzeni do przechowywania wygląda następująco:

1. Klient odwiedza jedną z ekspozycji, gdzie projektant zapoznaje go z ofertą firmy oraz wykonuje wstępny projekt zabudowy, doradzając optymalne rozwiązania funkcjonalne i konstrukcyjne. Po przygotowaniu projektu projektant przekazuje klientowi wydruk zabudowy wraz z wyceną.

2. Po akceptacji wstępnego projektu przez klienta, projektant ustala termin i miejsce wykonania pomiaru przestrzeni do wykonania zabudowy w lokalu klienta.

3. W trakcie pomiaru przestrzeni wnękowej u klienta projektant dopasowuje projekt zabudowy do wymiarów rzeczywistych, wprowadza wraz z klientem końcowe modyfikacje do projektu oraz przyjmuje zamówienie.

4. Zamówienie jest przekazywane do produkcji do firmy K.

5. W wyznaczonym dniu montażu, ekipa monterska odbiera z firmy K. wyprodukowane elementy trwałej zabudowy (ścianki, półki, maskownice do wyrównania krzywizny ścian, drzwi) oraz dokonuje montażu zgodnie z projektem w lokalu klienta. Montaż jest niezbędnym i nierozłącznym elementem transakcji, gdyż klient - jeśli nie posiada odpowiednich narzędzi i przygotowania zawodowego w tym zakresie - samodzielnie nie jest w stanie tego poprawnie wykonać.

6. Po montażu następuje rozliczenie. Na fakturze transakcja zostaje uwidoczniona jako "dostawa i montaż trwałej zabudowy K.".

Skarżący wskazał, że faktycznie wykonuje usługi polegające na trwałym wydzieleniu z obiektu budowlanego przestrzeni do przechowywania, a nie dostarcza - jak to bywa traktowane potocznie - szafy. Przedmiotowa zabudowa jest zawsze połączona z elementami konstrukcyjnymi budynku (ściany, podłoga, sufit) w sposób uniemożliwiający jej przesunięcie w inne miejsce, a fakt każdorazowego idealnego dopasowywania wymiarów zabudowy do wymiarów konkretnej wnęki czy pomieszczenia czyni tą czynność dodatkowo niemożliwą do wykonania. Nie spełnia ona zatem kryterium "przenośności" czyli podstawowego kryterium z definicji mebla, którym zgodnie ze Słownikiem Języka Polskiego PWN jest "przenośny sprzęt będący częścią wyposażenia mieszkania, biura itp.". Trwała zabudowa wnęki czy innej przestrzeni do przechowywania nie może być więc dla celów podatkowych traktowana jako szafa czy inny mebel.

Strona 1/8
Inne orzeczenia o symbolu:
6110 Podatek od towarów i usług
6560
Inne orzeczenia z hasłem:
Podatek od towarów i usług
Interpretacje podatkowe
Inne orzeczenia sądu:
Naczelny Sąd Administracyjny
Inne orzeczenia ze skargą na:
Minister Finansów