Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Janusz Zubrzycki Sędziowie sędzia NSA Marek Kołaczek sędzia NSA Małgorzata Niezgódka- Medek (spr.) Protokolant Anna Rembowska po rozpoznaniu w dniu 28 czerwca 2007 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej M. R. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 25 października 2005 r. sygn. akt I SA/Po 1172/03 w sprawie ze skargi M. R. na decyzję Izby Skarbowej w Zielonej Górze z dnia [...] nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za miesiące od stycznia do grudnia 2000 r. 1) uchyla zaskarżony wyrok w całości i przekazuję sprawę do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Poznaniu, 2) zasądza od Dyrektora Izby Skarbowej w Zielonej Górze na rzecz M. R. kwotę 5500 zł (pięć tysięcy pięćset złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Przedmiotem skargi kasacyjnej M. R. jest wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 25 października 2005 r. sygn. akt I SA/Po 1172/03. Wyrokiem tym Sąd, na podstawie art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270, ze zm.), zwanej dalej w skrócie "P.p.s.a.", oddalił skargę strony na decyzję Izby Skarbowej w Zielonej Górze z dnia [...], którą utrzymano w mocy decyzję Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w Zielonej Górze z dnia [...]. w przedmiocie podatku od towarów i usług za miesiące od stycznia do grudnia 2000 r.
W uzasadnieniu zaskarżonego orzeczenia Sąd przedstawił stan sprawy.
Podał, że stosownie do porozumienia między Ministerstwem Finansów RP, a Krajowym Urzędem Podatkowym Królestwa Szwecji w sprawie podejmowania jednoczesnych kontroli podatkowych, organ kontroli skarbowej na podstawie informacji uzyskanych od szwedzkich organów podatkowych dotyczących współpracy handlowej pomiędzy firmą M. R. - B., a szwedzką firmą M. w M., podjął kontrolę w polskiej firmie. Na podstawie zebranych dowodów organ uznał, że M. R. dokonał zakupów towarów w 2000 r. od szwedzkiej firmy M. na kwotę 14 430 259 SEK. Tę okoliczność potwierdzały faktury zakupu wraz ze szwedzkimi odprawami celnymi wystawionymi na firmę B. - M. R., faktury zakupu wraz z odprawami celnymi wystawione na nieistniejącą firmę H. J. - W., dowody Urzędu Celnego potwierdzające wwóz znacznej gotówki do Szwecji, wywóz towarów w takich samych ilościach, jakie widniały na fakturach, pismo Urzędu Celnego w Szwecji informujące, że M. R. powoływał się na kontakty handlowe z firmą H. J. i W. z Ukrainy i dokonywał zakupów w imieniu tych firm.
Jednocześnie kontrola dokumentów źródłowych firmy B. - M. R. wykazała brak faktur zakupu towarów i uwidocznienia zakupu i sprzedaży w ewidencji VAT.
W związku z tymi nieprawidłowościami organ kontroli skarbowej we wskazanej wyżej decyzji z dnia 20 listopada 2002 r. określił wysokość zobowiązania w podatku od towarów i usług za poszczególne miesiące 2000 r. Organ ustalił przy tym wartość niezaewidencjonowanego zakupu towarów z importu na kwotę 6 927 822, 37 zł na podstawie wystawionych faktur i przy przyjęciu średniego kursu 1 SEK z dnia zapłaty, zgodnie z rozliczeniem wpłat za zakupiony towar sporządzonym przez szwedzki organ podatkowy. Przychód z tytułu sprzedaży z importu organ ustalił przyjmując marżę pomniejszoną dwu lub trzykrotnie w stosunku do stosowanej przez podatnika marży na towary zakupione w kraju, ponieważ cena zakupu tych towarów była dwu, trzykrotnie niższa niż cena towarów zakupionych od firmy M. Wartość niezaewidencjonowanej sprzedaży wyniosła 9 493 751, 70 zł.
W odwołaniu od tej decyzji podatnik, domagając się jej uchylenia, zarzucił organowi kontroli skarbowej błąd w ustaleniach faktycznych poprzez przyjęcie sprawozdania z badania księgowości w firmie szwedzkiej M. dotyczącego sprzedaży na eksport za lata 1999 - 2000 jako dowodu, że dokonał zakupów towarów od tej firmy i przyjęcie szwedzkiego materiału źródłowego jako wyłącznie wiarygodnego źródła na podstawie którego dokonano wymiaru zobowiązania podatkowego. Podniósł, że zarówno z dokumentacji, jak i prowadzonej w jego firmie ewidencji nie wynikało, aby dokonywał importu towarów ze Szwecji. W bazie danych Urzędu Celnego w Rzepinie firma B. nie figurowała. Stwierdził również, że okazane faktury wystawione na jego firmę nie były mu znane, a do Szwecji jeździł wyłącznie na zlecenie T. F., właścicielki firmy T., przywożąc jej towar od firmy M., za który to towar nie płacił sprzedawcy. Podniósł także, że nie zna H. J. i nie dokonywał zakupów na to nazwisko. W związku z tym zarzucił zaskarżonej decyzji naruszenie art. 121 § 1, art. 120, art. 122, art. 125 Ordynacji podatkowej oraz naruszenie prawa materialnego - art. 2 ust. 3 pkt 5 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50, ze zm.), zwanej dalej w skrócie "ustawą o VAT", poprzez dowolność dokonania ustaleń faktycznych i niepodanie źródła pochodzenia cen rynkowych oraz sposobu ustalenia wartości świadczonych usług bez pobrania należności.