Skarga kasacyjna na interpretację indywidualną Ministra Finansów w przedmiocie podatku od towarów i usług
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Janusz Zubrzycki, Sędzia NSA Sylwester Marciniak (sprawozdawca), Sędzia NSA Krzysztof Stanik, Protokolant Krzysztof Zaleski, po rozpoznaniu w dniu 20 marca 2012 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej "E." Spółka z o. o. z siedzibą w W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 8 lutego 2011 r. sygn. akt III SA/Wa 1149/10 w sprawie ze skargi "E." Spółka z o. o. z siedzibą w W. na interpretację indywidualną Ministra Finansów z dnia 28 grudnia 2009 r. nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od "E." Spółka z o. o. z siedzibą w W. na rzecz Ministra Finansów kwotę 180 (słownie: sto osiemdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie strona 1/9

1. Zaskarżonym wyrokiem z dnia 8 lutego 2011 r., sygn. akt III SA/Wa 1149/10 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę "E." sp. z o.o. z siedzibą w Warszawie (dalej: "skarżąca", "spółka") na interpretację indywidualną Ministra Finansów z dnia 28 grudnia 2009 r. w przedmiocie podatku od towarów i usług.

2. W uzasadnieniu zaskarżonego wyroku sąd I instancji wskazał, że jego kontroli poddana została indywidualna interpretacja dotycząca zakresu prawa spółki do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony od czynszu (raty) lub innych płatności wynikających z zawartych umów leasingu samochodów osobowych oraz przy nabyciu paliwa silnikowego, oleju napędowego lub gazu używanego do napędu tych samochodów, wykorzystywanych do wykonywania działalności opodatkowanej podatkiem od towarów i usług.

3. Zaś tok postępowania przedstawiał się następująco: spółka dnia 9 listopada 2009 r. złożyła wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej w zakresie podatku od towarów i usług przedstawiając następujący stan faktyczny: spółka prowadzi działalność gospodarczą - sprzedaż detaliczną towarów (książki, prasa, muzyka, multimedia itp.) i świadczenie usług fotograficznych. Po 1 maja 2004 r. zawarła umowy leasingu, których przedmiotem są wykorzystywane w tej działalności samochody, określone jako osobowe w dowodzie rejestracyjnym i w świadectwie homologacji. Samochody nie mają badań technicznych, o których mowa w art. 86 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm., dalej: "u.p.t.u."), w brzmieniu obowiązującym od 22 sierpnia 2005 r. Dopuszczalna ładowność samochodów nie przekracza 500 kg. Do samochodów tych nabywane jest paliwo silnikowe, olej napędowy lub gaz. Po 1 maja 2004 r. spółka otrzymuje faktury VAT dokumentujące leasing oraz nabycie paliwa, w których naliczany jest podatek od towarów i usług. W związku z tak przedstawionym stanem faktycznym spółka zadała pytania, czy po 1 maja 2004 r. przysługuje jej prawo obniżenia kwoty podatku należnego o całą kwotę podatku naliczonego: 1) od czynszu (raty) lub innych płatności wynikających z zawartych umów leasingu, udokumentowanych fakturą VAT? 2) przy nabyciu do samochodów, paliwa silnikowego, oleju napędowego lub gazu, udokumentowanym fakturą VAT? W ocenie spółki po 1 maja 2004 r. w obu przypadkach może odliczyć całą kwotę podatku naliczonego.

Uzasadniając to stanowisko skarżąca powołała się na wyrok Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości ("ETS") wydany 22 grudnia 2008 r. w sprawie C-414/07 Magoora sp. z o.o. w Krakowie przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Krakowie (dalej: "wyrok w sprawie Magoora"). Podniosła, iż odnosząc się do wprowadzonych w Polsce od 1 maja 2004 r. i zmienionych od 22 sierpnia 2005 r. przepisów ograniczających prawo do odliczenia podatku naliczonego przy leasingu samochodów i paliwa do samochodów używanych do działalności opodatkowanej, ETS posłużył się kategorycznym sformułowaniem "stoi na przeszkodzie". Dlatego też tezę wyroku należy rozumieć w ten sposób, że Polska wprowadzając i następnie zmieniając art. 86 ust. 3 i 7 oraz art. 88 ust. 1 pkt 3 u.p.t.u. naruszyła art. 17 ust. 6 Szóstej Dyrektywy Rady (77/388/EWG) z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw państw członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych - wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku (Dz.U.UE.L.77.145.1 z późn. zm., dalej "VI Dyrektywa"). Władze polskie nie mogły wprowadzić żadnej regulacji powodującej jakiekolwiek rozszerzenie ograniczenia prawa do odliczenia w stosunku do stanu prawnego obowiązującego przed 1 maja 2004 r. Zdaniem spółki, ponieważ wyżej wymienione przepisy krajowe rozszerzyły zakres tych ograniczeń należy uznać, że przepisy te nie mogą być stosowane w całości, jako że naruszają prawo wspólnotowe.

Strona 1/9