Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący sędzia NSA Zofia Borowicz sędzia NSA Ludmiła Jajkiewicz (spr.) sędzia del. WSA Elżbieta Kowalik-Grzanka Protokolant Anna Wojtowicz-Hess po rozpoznaniu w dniu 22 sierpnia 2017 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej T. K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku z dnia 18 marca 2015 r. sygn. akt I SA/Bk 5/15 w sprawie ze skargi T. K. na decyzję Dyrektora Izby Celnej w Białymstoku z dnia [...] października 2014 r. nr [...] w przedmiocie określenia kwoty długu celnego 1. oddala skargę kasacyjną; 2. zasądza od T. K. na rzecz Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Białymstoku kwotę 120 (sto dwadzieścia) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku wyrokiem z 18 maja 2015 r., sygn. akt I SA/Bk 5/15 oddalił skargę T. K. na decyzję Dyrektora Izby Celnej w Białymstoku z [...] października 2014 r. nr [...] w przedmiocie określenia kwoty długu celnego.
Sąd orzekał w następującym stanie faktycznym i prawnym sprawy:
T. K. 3 stycznia 2013 r. zgłosił do procedury dopuszczenia do obrotu towary w postaci rzeczy stanowiących mienie przesiedlenia, tj. samochód osobowy marki [...], nr VIN: [...], rok 2002,. Zgłoszenie celne zostało przyjęte i zarejestrowane w Oddziale Celnym w Ł. Wraz ze zgłoszeniem skarżący złożył wniosek o zastosowanie zwolnienia od cła na podstawie art. 3 rozporządzenia Rady (WE) nr 1186/2009 z dnia 16 listopada 2009 r. ustanawiającego wspólnotowy system zwolnień celnych (Dz. U. UE L 324 z dnia 10 grudnia 2009 r.). Pojazd (towar z listy mienia przesiedlenia) został dopuszczony do swobodnego obrotu i zwolniony od należności celnych na warunkach określonych w art. 3 rozporządzenia Rady (WE).
Po przeprowadzeniu czynności sprawdzających dotyczących przestrzegania warunków określonych przez przepisy prawa celnego udzielonego zwolnienia z należności przywozowych, zakwestionowano zwolnienie towaru stanowiącego mienie przesiedlenia z należności przywozowych, z uwagi na to, że nie została spełniona przesłanka określona w przepisie art. 3 rozporządzenia Rady (WE) Nr 1186/2009, gdyż skarżący nie przeniósł swego miejsca zamieszkania z państwa trzeciego na obszar celny Wspólnoty.
Naczelnika Urzędu Celnego w Ł. decyzją z [...] lipca 2014 r. stwierdził w odniesieniu do samochodu skarżącego powstanie z mocy prawa długu celnego i określił skarżącemu kwotę długu celnego w odniesieniu do spornego mienia w postaci samochodu.
Skarżący złożył odwołanie.
Dyrektor Izby Celnej w Białymstoku decyzją z [...] października 2014 r. utrzymał w mocy decyzję organu I instancji. W uzasadnieniu organ odwoławczy stwierdził, że nie podziela argumentacji skarżącego dotyczącej art. 3 rozporządzenia Rady (WE) nr 1186/2009, gdyż w postępowaniu ustalono, iż skarżący po przyjeździe do Polski w grudniu 2012 r. i sprowadzeniu mienia przesiedlenia oraz dokonaniu odprawy celnej 3 stycznia 2013 r. wraz ze złożeniem wniosku o rejestrację pojazdu 8 stycznia 2013 r. przebywał w Polsce nie dłużej, niż do 13 maja 2013 r., po czym wyjechał ponownie do USA. Organ zwrócił uwagę na sprzeczności w wyjaśnieniach skarżącego co do długości i celu pobytu w USA po sprowadzeniu mienia przesiedleńczego do kraju. Organ nie dał wiary wyjaśnieniom skarżącego, że przebywał on w USA od jesieni (listopada) 2013 r. Zdaniem organu, skarżący przebywał w Polsce nie dłużej, niż do 13 maja 2013 r., po czym wyjechał ponownie. Powyższe organ wywiódł na podstawie terminu ważności posiadanej przez skarżącego "zielonej karty", jak również daty 21 lutego 2014 r., kiedy to skarżący uzyskał nowy ważny paszport tymczasowy. Dyrektor Izby Celnej podkreślił ponadto, że pomimo sprowadzenia mienia przesiedlenia i zadeklarowania przesiedlenia się do Polski, w USA przebywała małżonka skarżącego, co zostało potwierdzone przez przesłuchanych w sprawie świadków, a zeznania te pokrywają się z informacjami uzyskanymi z Ambasady Rzeczypospolitej Polskiej w Waszyngtonie, z których wynika, iż skarżący we wniosku o wydanie paszportu tymczasowego z 21 lutego 2014 r. jako adres zamieszkania swój i żony (wskazanej jako osoba, którą należy powiadomić w nagłej sprawie) wpisał adres amerykański i podał nr telefonu żony. Zdaniem organu odwoławczego, zebrany w sprawie materiał dowodowy wskazuje, że ośrodek osobistych i życiowych interesów skarżącego od chwili dokonania zgłoszenia mienia przesiedlenia w dalszym ciągu znajduje się w USA, gdzie przebywa i zamieszkuje wraz z żoną w stanowiącym ich własność domu. Tam też znajduje się ośrodek życiowej działalności strony.