Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Rafał Batorowicz Sędziowie NSA Jan Bała Zofia Borowicz (spr.) Protokolant Anna Wróblewska po rozpoznaniu w dniu 21 marca 2007 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej I. H. - P.W. [...] w Luboniu od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 9 maja 2006 r. sygn. akt III SA/Po 186/04 w sprawie ze skargi I. H. - P.W. [...] w Luboniu na decyzję Dyrektora Izby Celnej w Poznaniu z dnia [...] lutego 2004 r. nr [...] w przedmiocie uznania zgłoszenia celnego za nieprawidłowe oddala skargę kasacyjną.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu wyrokiem z dnia 9 maja 2006 r., sygn. akt III SA/Po 186/04, oddalił skargę I. H. - P.W. [...] na decyzję Dyrektora Izby Celnej w Poznaniu z dnia [...] lutego 2004 r., Nr [...], w przedmiocie uznania zgłoszenia celnego za nieprawidłowe.
Sąd orzekał w następującym stanie sprawy.
Naczelnik Urzędu Celnego w Lesznie decyzją z dnia [...] listopada 2003 r., nr [...] uznał za nieprawidłowe zgłoszenie celne dokonane przez I. H. - P.W. [...] w procedurze uproszczonej poprzez wpis do rejestru towarów objętych procedurą dopuszczenia do obrotu pod pozycjami nr [...] z dnia 3 października 2002 r. oraz zgłoszenie celne uzupełniające SAD nr [...] z dnia 29 października 2002 r. w części dotyczącej stawki celnej i kwoty długu celnego. Organ zmienił stawkę celną z 18% na 60% odnośnie pozycji 000586/1 i z 18% na 120% odnośnie pozostałych pozycji określając na nowo wysokość długu celnego oraz wezwał importera do uiszczenia należności celnych w łącznej kwocie 116.405,00 zł od sprowadzonej odzieży oraz do uiszczenia odsetek wyrównawczych.
Organ podał, że do zgłoszenia celnego SAD dołączono m.in. faktury handlowe nr [...], nr [...] i nr [...] oraz świadectwa pochodzenia towaru FORM A nr [...], nr [...] [...] i nr [...] Wskazał również, iż pismem z dnia 6 maja 2003 r. polskie organy celne zwróciły się do Urzędu Kontroli i Kwarantanny Przywozowej i Wywozowej Guandong Chińskiej Republiki Ludowej o dokonanie weryfikacji pod względem autentyczności i poprawności danych 25 świadectw pochodzenia. Pismem z dnia 26 maja 2003 r. chińskie władze celne nie potwierdziły autentyczności świadectw pochodzenia opisanych wyżej. Negatywny wynik weryfikacji przedmiotowych świadectw pochodzenia był podstawą do zmiany stawki konwencyjnej w wysokości 18% na stawkę autonomiczną w wysokości 60% dla towaru objętego fakturą F/001831/WH/02 bowiem kraj pochodzenia (Chiny) ustalono na podstawie zapisów na fakturze, stanowiącej załącznik do zgłoszenia celnego i stawkę celną w wysokości 120% dla towarów objętych pozostałymi fakturami z uwagi na brak ustalenia kraju lub regionu pochodzenia towarów. Nałożenie obowiązku uiszczenia odsetek wyrównawczych wynikało z zarejestrowania kwoty długu celnego na podstawie nieprawidłowych danych - nieautentycznych świadectw pochodzenia przedłożonych przez stronę.
Orzekając na skutek odwołania strony Dyrektor Izby Celnej w Poznaniu decyzją z dnia [...] lutego 2004 r., nr [...] utrzymał w mocy decyzję organu celnego I instancji.
Oddalając skargę Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu odniósł się w pierwszej kolejności do wniosku strony o wystąpienie do Trybunału Konstytucyjnego o stwierdzenie niekonstytucyjności przepisu § 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 11 grudnia 2001 r. w sprawie ustanowienia Taryfy celnej (Dz. U. Nr 146, poz. 1639 ze zm.) i przepisu § 20a rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 15 października 1997 r. w sprawie określenia szczegółowych zasad i trybu ustalania niepreferencyjnego pochodzenia towarów, sposobu jego dokumentowania oraz listy towarów, których pochodzenie musi być udokumentowane świadectwem pochodzenia (Dz. U. Nr 130, poz. 851 ze zm.) uznając, że sądy administracyjne nie są uprawnione do wystąpienia z takim wnioskiem. Posiadają natomiast kompetencje do przedstawienia Trybunałowi Konstytucyjnemu pytania prawnego co do zgodności aktu normatywnego z Konstytucją, ratyfikowanymi umowami międzynarodowymi lub ustawą, jednakże Sąd I instancji uznał, iż po dokonaniu analizy treści przepisów prawnych stanowiących podstawę zaskarżonej decyzji oraz przepisów powołanych przez skarżącą, nie ma wątpliwości co do ich zgodności z normami Konstytucji RP, które uzasadniałyby wystąpienie z pytaniem prawnym.