Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Zofia Przegalińska Sędzia NSA Ludmiła Jajkiewicz (spr.) Sędzia del. WSA Małgorzata Jużków Protokolant starszy asystent sędziego Karolina Mamcarz po rozpoznaniu w dniu 14 grudnia 2016 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej Przedsiębiorstwa A Spółki z o.o. w K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 21 listopada 2014 r., sygn. akt V SA/Wa 1353/14 w sprawie ze skargi Przedsiębiorstwa A Spółki z o.o. w K. na decyzję Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia [...] marca 2014 r., nr [...] w przedmiocie odmowy wypłaty refundacji wywozowej 1. oddala skargę kasacyjną; 2. zasądza od Przedsiębiorstwa A Spółki z o.o. w K. na rzecz Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi 180 (sto osiemdziesiąt) złotych tytułem kosztów postępowania kasacyjnego.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 21 listopada 2014 r., sygn. akt V SA/Wa 1353/14 oddalił skargę Przedsiębiorstwa A Sp. z o. o. w K. na decyzję Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia [...] marca 2014 r. nr [...] w przedmiocie odmowy wypłaty refundacji wywozowej.
Sąd I instancji za podstawę rozstrzygnięcia przyjął następujące ustalenia:
W dniu 21 listopada 2007 r. do Agencji Rynku Rolnego (dalej: ARR) wpłynął wniosek skarżącej spółki o nr [...] ([...]) o wypłatę refundacji z tytułu wywozu towaru o kodzie CN 1905 90 60 w ilości 13.361 kg.
Decyzją z dnia [...] grudnia 2010 r., po przeprowadzeniu u skarżącej spółki kontroli zarejestrowanych w ARR receptur produktów przetworzonych non-aneks I, która to kontrola obejmowała weryfikację receptur o kodach: [...],[...], [...],[...], [...],[...], [...], [...], [...], [...], [...] oraz [...], Prezes ARR udzielił refundacji wywozowej do wniosku WPR1 o nr [...] ([...]) w wysokości łącznej 2.426,56 zł do pozycji 1-4 i 6-8 oraz odmówił wypłaty refundacji wywozowej do pozycji 5 i 9-12 tego wniosku.
Kontrole receptur [...], [...], [...], [...], [...], [...] przeprowadzone w 2009 r. i 2010 r. zakończone zostały wynikiem pozytywnym.
Recepturę [...] kontrola w 2009 r., uznała za nieprawidłową na potrzeby refundacji wywozowych w części dotyczącej cukru, a refundacja wywozowa została naliczona tylko do faktycznie zużytych produktów. Co do receptur [...], [...], [...] kontrolowanych w 2008 r., dokumentacja produkcyjna i magazynowa prowadzona przez spółkę uniemożliwiła przeprowadzenie weryfikacji danych zadeklarowanych we wniosku o rejestrację receptury, co w konsekwencji prowadziło do całkowitej odmowy wypłaty refundacji. Natomiast odnośnie do receptur [...] oraz [...] (pozycje 11 i 12 wniosku) stwierdzono, że receptury te były nieważne w dniu zgłoszenia, gdyż były one zarejestrowane w Agencji Rynku Rolnego z terminem ważności od 8 grudnia 2004r. do 8 grudnia 2005r.
Organ sytuację odnoszącą się do receptur z pozycji 5. i 9.-12. potraktował jako nieumyślne żądanie spółki wypłacenia kwoty refundacji wyższej od refundacji stosowanej i w związku z tym zgodnie z art. 48 ust. 1 lit. a) rozporządzenia Komisji (WE) nr 612/2009 z dnia 7 lipca 2009 r. ustanawiającego wspólne szczegółowe zasady stosowania systemu refundacji wywozowych do produktów rolnych (Dz. Urz. WE L 186; weszło w życie z dniem 6 sierpnia 2009 r. zastępując rozporządzenie Komisji (WE) nr 800/1999) nałożył na nią karę w wysokości połowy różnicy pomiędzy kwotą refundacji wnioskowanej a kwotą refundacji stosowanej do wywozu faktycznego.
Organ II instancji, rozpoznając odwołanie na pkt II decyzji dotyczący odmowy wypłaty refundacji wywozowej do pozycji 5. i 9.-12., decyzją z dnia [...] marca 2013 r. uchylił w całości zaskarżoną decyzję.
Po ponownym rozpoznaniu sprawy Prezes Agencji Rynku Rolnego decyzją z dnia [...] grudnia 2013 r. powtórzył poprzednie rozstrzygnięcie i w pkt I udzielił skarżącej spółce refundacji wywozowej do wniosku WPR1 o numerze [...] ([...]) w wysokości łącznej 2.426,56 zł (do pozycji 1-4 i 6-8) oraz odmówił wypłaty refundacji wywozowej do pozycji 5 i 9-12 tego wniosku.