Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Maria Myślińska (spr.) Sędzia del. NSA Piotr Piszczek Sędzia NSA Marzenna Zielińska Protokolant Konrad Piasecki po rozpoznaniu w dniu 4 lutego 2009 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej A. A., Z. G. - S. G. s.c. w G. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w G. z dnia 4 lipca 2007 r. sygn. akt III SAGd 313/06 w sprawie ze skargi A. A., Z. G. - S. G. s.c. w G. na decyzję Dyrektora Izby Celnej w G. z dnia [...] marca 2006 r. nr [...] w przedmiocie uznania zgłoszenia celnego za nieprawidłowe 1. uchyla zaskarżony wyrok i przekazuje sprawę Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w G. do ponownego rozpoznania, 2. zasądza od Dyrektora Izby Celnej w G. na rzecz A. A., Z. G. - S. G. s.c. w G. kwotę 600 (sześćset) złotych tytułem kosztów postępowania kasacyjnego.
Wyrokiem z dnia 4 lipca 2007 r., sygn. akt III SA/Gd 313/06 Wojewódzki Sąd Administracyjny oddalił skargę A. A. i Z. G. na decyzję Dyrektora Izby Celnej w G. z dnia [...] marca 2006 r., nr [...] w przedmiocie uznania zgłoszenia celnego za nieprawidłowe.
Na podstawie zgłoszeń celnych z dnia [...] maja 2002 r. objęto procedurą dopuszczenia do obrotu obuwie objęte zgłoszeniem celnym SAD nr [...] i koce objęte zgłoszeniem celnym SAD nr [...] sprowadzone do Polski przez A. A. i Z. G. wspólników spółki cywilnej S. G.. Strony wskazały, iż towary posiadały wietnamskie niepreferencyjne pochodzenie, zaś kwoty wynikające z długu celnego określone przez zgłaszającego przy zastosowaniu stawek celnych konwencyjnych wynosiły 17% - obuwie i 18% - koce od wartości celnej. Do zgłoszeń celnych strona załączyła w szczególności wystawione przez Izbę Handlowo-Przemysłową Socjalistycznej Republiki Wietnamu z siedzibą w H. świadectwa pochodzenia FORM A o numerach [...] i [...].
Naczelnik Urzędu Celnego w G. [...] października 2004 r. wydał decyzje uznające przedmiotowe zgłoszenia celne za nieprawidłowe.
Wobec uchybień formalnoprawnych decyzji, organ odwoławczy uchylił je i przekazał sprawy do ponownego rozpatrzenia.
Po ponownym rozpatrzeniu spraw, organ I instancji decyzjami z dnia [...] stycznia 2006 r. nr [...] i [...] uznał zgłoszenia celne za nieprawidłowe w części dotyczącej zastosowanej stawki celnej oraz kwot wynikających z długu celnego; ustalając jednocześnie kwoty wynikające z długu celnego w wyższej wysokości. Podstawą rozstrzygnięć była okoliczność, iż w odpowiedzi na wniosek weryfikacyjny polskiej administracji celnej z dnia [...] stycznia 2005 r. Wietnamska Izba Handlowo-Przemysłowa pismem z dnia [...] marca 2005 r. stwierdziła, iż przedmiotowe świadectwa pochodzenia nie zostały wystawione przez nią zaś podpisy i pieczęcie w rubryce 11 są sfałszowane. Organ celny uznał w związku z powyższym, że załączone do zgłoszeń celnych świadectwa podchodzenia FORM A nie mogą być uznane za dokumenty potwierdzające pochodzenie towarów.
Postanowieniem z dnia [...] lutego 2006 r. organ celny odwoławczy połączył do wspólnego rozpatrzenia i rozstrzygnięcia sprawy odwołań od powyższych decyzji organu I instancji.
Decyzją z dnia [...] marca 2006 r., nr [...] Dyrektor Izby Celnej w G. utrzymał w mocy obydwie decyzje Naczelnika Urzędu Celnego w G. z dnia [...] stycznia 2006 r. o numerach [...] i [...] dotyczące uznania za nieprawidłowe zgłoszeń celnych i określające kwoty wynikające z długu celnego.
W motywach organ odwoławczy zwrócił uwagę, iż prawidłowe określenie kwoty wynikającej z długu celnego wymaga ustalenia elementów kalkulacyjnych, w szczególności takich jak: wartość celna, klasyfikacja taryfowa i pochodzenie towaru. Przedmiotowe zgłoszenia celne nastąpiły przed akcesją Polski do Unii Europejskiej, kiedy obowiązywała ustawa z dnia 9 stycznia 1997 r. Kodeks celny oraz wydane na jego podstawie rozporządzenia, miedzy innymi taryfa celna stanowiąca załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 11 grudnia 2001 r. w sprawie ustanowienia Taryfy Celnej. Organ zwrócił uwagę, że w Taryfie celnej w ogóle nie określono preferencyjnych stawek celnych dla towarów klasyfikowanych do kodów PCN 640219000 i 630140900. Organ odwoławczy stwierdził również, że zgodnie z art. 19 § 1 Kodeksu celnego ustalenie pochodzenia towaru dokonuje się na podstawie dowodu pochodzenia. Z kolei art. 19 § 3 Kodeksu celnego zawiera delegację, na podstawie której Rada Ministrów wydała rozporządzenie z 15 października 1997 r. w sprawie określenia szczegółowych zasad i trybu ustanawiania niepreferencyjnego pochodzenia towarów, sposobu jego dokumentowania oraz listy towarów, których pochodzenie musi być udokumentowane świadectwem pochodzenia. W myśl § 13 tego aktu prawnego dowodem pochodzenia może być świadectwo, które: zostało sporządzone przez organ upoważniony w danym kraju do wydawania świadectw pochodzenia oraz dający gwarancję rzetelności kontroli podchodzenia towarów, zawiera dane niezbędnie do identyfikacji towarów objętych świadectwem, poświadcza, iż towar pochodzi z określonego kraju. § 20a ust. 1 w/w rozporządzenia, w celu sprawdzenia autentyczności świadectwa pochodzenia towarów oraz prawdziwości danych w nim zawartych, upoważnia organ celny do weryfikacji świadectwa. Nieprawidłowe określenie kwoty długu celnego wynikało z zastosowania niewłaściwej stawki celnej, w oparciu o dokument, który nie mógł być uznany za świadectwo pochodzenia towaru z Wietnamu. Stwierdzenie przez Izbę Handlowo-Przemysłową w H., że nie wystawiła wskazanych świadectw pochodzenia stanowiło wystarczającą, przewidzianą prawem, przesłankę do odrzucenia ich jako dokumentów potwierdzających pochodzenie towarów z Wietnamu. Ponadto organ odwoławczy wskazał, że Izba Handlowo-Przemysłowa w H. była legitymowana do zweryfikowania formalnej i materialnej wiarygodności świadectw.