Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Mirosław Trzecki Sędzia NSA Ludmiła Jajkiewicz (spr.) Sędzia del. WSA Magdalena Maliszewska Protokolant asystent sędziego Dorota Gaj-Mizerska po rozpoznaniu w dniu 20 grudnia 2016 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej A Spółki z o.o. w K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 26 listopada 2014 r. sygn. akt V SA/Wa 1351/14 w sprawie ze skargi A Spółki z o.o. w K. na decyzję Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia [...] marca 2014 r. nr [...] w przedmiocie odmowy wypłaty refundacji wywozowej 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od A Spółki z o.o. w K. na rzecz Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi 180 (sto osiemdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 26 listopada 2014 r., sygn. akt V SA/Wa 1351/14 oddalił skargę A Sp. z o. o. w K. na decyzję Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia [...] marca 2014 r. nr [...] w przedmiocie odmowy wypłaty refundacji wywozowej.
Sąd I instancji za podstawę rozstrzygnięcia przyjął następujące ustalenia:
W dniu 20 grudnia 2007 r. do Agencji Rynku Rolnego (dalej: ARR) wpłynął wniosek skarżącej spółki o nr [...] ([...]) o wypłatę refundacji z tytułu wywozu towaru o kodzie CN 1905 90 60 w ilości 17.750 kg.
Decyzją z dnia [...] grudnia 2010 r., po przeprowadzeniu u skarżącej spółki kontroli zarejestrowanych w ARR receptur produktów przetworzonych non-aneks I, która to kontrola obejmowała weryfikację receptur o kodach: [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], Prezes ARR udzielił refundacji wywozowej do wniosku WPR1 o nr [...] w wysokości łącznej 2.709,41 zł (do pozycji 5-10) oraz odmówił wypłaty refundacji wywozowej do pozycji 1-4 i 11 tego wniosku.
Kontrole receptur [...], [...], [...], [...], [...], [...] zakończone zostały wynikiem pozytywnym.
Natomiast kontrole receptur [...], [...], [...], [...] oraz [...] (pozycje 1-4 i 11 wniosku WPR1) przeprowadzone w latach 2006-2008 wskazywały, że dokumentacja produkcyjna i magazynowa prowadzona przez spółkę uniemożliwiła przeprowadzenie weryfikacji danych zadeklarowanych we wniosku o rejestrację receptury, co w konsekwencji prowadziło do całkowitej odmowy wypłaty refundacji.
Organ sytuację odnoszącą się do receptur z pozycji 1-4 i 11 potraktował jako nieumyślne żądanie spółki wypłacenia kwoty refundacji wyższej od refundacji stosowanej i w związku z tym zgodnie z art. 48 ust. 1 lit. a) rozporządzenia Komisji (WE) nr 612/2009 z dnia 7 lipca 2009 r. ustanawiającego wspólne szczegółowe zasady stosowania systemu refundacji wywozowych do produktów rolnych (Dz. Urz. WE L 186; weszło w życie z dniem 6 sierpnia 2009 r. zastępując rozporządzenie Komisji (WE) nr 800/1999) nałożył na niego karę w wysokości połowy różnicy pomiędzy kwotą refundacji wnioskowanej a kwotą refundacji stosowanej do wywozu faktycznego.
Organ II instancji, rozpoznając odwołanie na pkt II decyzji dotyczący odmowy wypłaty refundacji wywozowej do pozycji 1-4 i 11, decyzją z dnia [...] marca 2013 r. uchylił w całości zaskarżoną decyzję. Wskazał, że uchylenie decyzji w całości było konieczne pomimo częściowego jej zaskarżenia, gdyż wyliczenie kwoty należnej refundacji wywozowej było związane z wyliczeniem kwoty kary zgodnie z art. 48 ust. 1 lit. a) rozporządzenia Komisji (WE) nr 612/2009.
Po ponownym rozpoznaniu sprawy Prezes Agencji Rynku Rolnego decyzją z dnia [...] grudnia 2013 r. powtórzył poprzednie rozstrzygnięcie i w pkt I udzielił skarżącej spółce refundacji wywozowej do wniosku WPR1 o numerze [...] w wysokości łącznej 2.709,41 zł do pozycji 5-10 oraz w pkt II odmówił wypłaty refundacji wywozowej do pozycji 1-4 i 11 tego wniosku.
Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi decyzją z dnia [...] marca 2014 r. utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję organu I instancji.