Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Henryk Wach Sędzia NSA Piotr Pietarsz (spr.) Sędzia del. WSA Marek Sachajko po rozpoznaniu w dniu 16 lipca 2020 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej L. W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie z dnia 10 grudnia 2019 r., sygn. akt III SAB/Lu 32/19 w sprawie ze skargi L. W. na przewlekłe prowadzenie postępowania przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w L. w sprawie odmowy umorzenia należności z tytułu składek na ubezpieczenie społeczne 1. uchyla zaskarżony wyrok w pkt I; 2. umarza postępowanie w sprawie.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie wyrokiem z dnia 10 grudnia 2019 r., sygn. akt III SAB/Lu 32/19 po rozpoznaniu skargi L. W. na przewlekłe prowadzenie postępowania przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w L. w przedmiocie odmowy umorzenia należności z tytułu składek w pkt 1 oddalił skargę; w pkt 2 przyznał pełnomocnikowi profesjonalnemu r.pr. K. B. od Skarbu Państwa - WSA w Lublinie kwotę 590,40 zł w tym 110,40 zł podatku od towarów i usług, tytułem nieopłaconej pomocy prawnej świadczonej z urzędu.
Sąd I instancji wskazał, że L. W. pismem z dnia 5 września 2018 r. złożył skargę na przewlekłość postępowania prowadzonego w tej sprawie przez organ rentowy. W uzasadnieniu skargi Skarżący wskazał, że składając wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy do Prezesa ZUS domagał się stwierdzenia przewlekłości postępowania. Jego wniosek został pominięty i nie został rozpatrzony w zaskarżonej decyzji. Dlatego żądał, by Sąd stwierdził nieuzasadnioną przewlekłość postępowania organu przy wydawaniu decyzji z dnia [...] kwietnia 2018 r., nr [...]. Zdaniem skarżącego: "akta tej sprawy stanowią kilka kart, stąd nie ma żadnego uzasadnienia, aby sprawa miała być rozpatrywana przez 3 miesiące".
Postanowieniem z dnia 9 stycznia 2019 r., sygn. akt III SAB/Lu 27/18 WSA w Lublinie odrzucił skargę L. W. na przewlekłość postępowania na podstawie art. 58 § pkt 6 p.p.s.a.
Naczelny Sąd Administracyjny postanowieniem z dnia 25 czerwca 2019 r. uchylił zaskarżone postanowienie o odrzuceni skargi.
WSA w Lublinie w zaskarżonym wyroku wskazał, że złożone przez skarżącego do Sądu pismo z dnia [...] września 2018 r. należało zakwalifikować jako skargę na przewlekłość prowadzonego przez organ postępowania.
Dokonując oceny skargi na przewlekłość postępowania Sąd I instancji stwierdził, że ZUS nie dopuścił się zarzucanego mu w skardze przewlekłego prowadzenia postępowania.
Jak wynika z treści decyzji z dnia [...] kwietnia 2018 r., nr [...], organ rentowy prowadził postępowanie, w celu rozliczenia konta strony, w zestawieniu z dokumentacją rozliczeniową oraz dokonywanymi czynnościami egzekucyjnymi przez właściwy organ egzekucyjny a także w oparciu o ujawnione okoliczności, czy ewentualnie nie nastąpiło przedawnienie zobowiązania lub zawieszenie biegu przedawnienia. Organ prawidłowo w pierwszej kolejności zajął się ustaleniem faktycznej wysokości zobowiązania strony wobec ZUS, z uwzględnieniem również odsetek za zwłokę i kosztów upomnienia.
Zdaniem Sądu I instancji organ bez zbędnej zwłoki, po otrzymaniu wniosku od strony, podjął działania, mające na celu zebranie wszystkich materiałów dowodowych koniecznych dla rozstrzygnięcia sprawy oraz zapewnienie stronie czynnego udziału w każdym stadium postępowania. Działania te niewątpliwie wpływały na długość prowadzonego postępowania, jednakże nie miały charakteru pozornych i były niezbędne dla prawidłowego ustalenia stanu faktycznego sprawy oraz realizacji podstawowej zasady postępowania administracyjnego, określonej w art. 10 § 1 k.p.a. Przy czym, zgodnie z wymogiem wskazanym w art. 36 § 1 k.p.a., o każdym przypadku niezałatwienia sprawy w terminie organ zawiadamiał skarżącego. Organ dodatkowo udzielał skarżącemu wyjaśnień odnośnie stanu sprawy i przyczyn niedochowania wyznaczonego terminu. Tym samym organ podejmował czynności zgodnie z dyspozycją ww. przepisów.