Skarga kasacyjna na decyzję Dyrektora Izby Celnej w S. w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji odmawiającej uchylenia decyzji w przedmiocie określenia kwoty długu celnego
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Janusz Zajda (spr.) Sędzia del. WSA Maria Jagielska Sędzia NSA Andrzej Kuba Protokolant Maciej Dębski po rozpoznaniu w dniu 7 kwietnia 2008 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej M. A. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w S. z dnia 1 marca 2007 r. sygn. akt I SA/Sz 850/04 w sprawie ze skargi M. A. na decyzję Dyrektora Izby Celnej w S. z dnia [...] września 2004 r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji odmawiającej uchylenia decyzji w przedmiocie określenia kwoty długu celnego oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie strona 1/10

Wyrokiem z 1 marca 2007 r. sygn. akt I SA/Sz 850/04 Wojewódzki Sąd Administracyjny w S. oddalił skargę M. A. na decyzję Dyrektora Izby Celnej w S. z [...] września 2004 r. nr [...], w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji.

Z akt sprawy wynika, że [...] listopada 2001 r. w Urzędzie Celnym w C. w Belgii objęto towar - samochód osobowy m-ki Alfa Romeo Spider procedurą tranzytu. Towar winien być dostarczony do urzędu celnego przeznaczenia w B. w terminie do [...] listopada 2001 r. W związku z niewywiązaniem się z obowiązku wynikającego z procedury tranzytu, Dyrektor Urzędu Celnego w S. postanowieniem z [...] lutego 2002 r. wszczął postępowanie w sprawie uregulowania sytuacji prawnej sprowadzonego towaru.

Decyzją z [...] czerwca 2002 r. skierowaną do głównego zobowiązanego w procedurze tranzytu - N. V., do odbiorcy towaru M. A. oraz do przewoźnika J. P., Naczelnik Urzędu Celnego II w S. określił kwotę wynikającą z długu celnego na 14.926,10 zł i odsetki w kwocie 2.310,80 zł, w związku ze stwierdzeniem niezakończenia procedury tranzytu i usunięcia towaru spod dozoru celnego.

W następstwie odwołania wniesionego przez przewoźnika J. P., który podnosił, iż jako kierowca po dostarczeniu towaru do odbiorcy nie miał żadnego wpływu na dokonanie odprawy celnej towaru, Naczelnik UC II w S. decyzją z [...] lipca 2002 r. uchylił rozstrzygnięcie z [...] czerwca 2002 r., w części dotyczącej uznania za dłużnika J. P., i w tym zakresie umorzył postępowanie jako bezprzedmiotowe.

W dniu [...] lutego 2003 r. M. A. wystąpił o wznowienie postępowania w sprawie zakończonej decyzją z [...] czerwca 2002 r.

Decyzją z [...] czerwca 2003 r. Naczelnik Urzędu Celnego II w S. odmówił uchylenia kwestionowanego rozstrzygnięcia, natomiast [...] września 2003 r. Dyrektor Izby Celnej w S. utrzymał w mocy wskazaną decyzję odmowną.

W dniu [...] października 2003 r. M. A. wystąpił z wnioskiem o stwierdzenie nieważności decyzji organu odwoławczego z [...] września 2003 r., nr [...].

Dyrektor Izby Celnej w S. decyzją z [...] marca 2004 r. nr [...] odmówił stwierdzenia nieważności powyższego aktu. Swoje rozstrzygnięcie podtrzymał w decyzji z [...] września 2004 r. nr [...], zaskarżonej następnie do sądu administracyjnego. W uzasadnieniu organ stwierdził, że postępowanie zostało przeprowadzone z zachowaniem zasady czynnego udziału stron, gdyż każda z nich została zawiadomiona o przysługującym jej prawie wypowiedzenia się w sprawie zebranego materiału dowodowego; opóźnienie w załatwieniu sprawy wynikało natomiast z konieczności przeprowadzenia analizy orzecznictwa administracyjnego w podobnych sprawach i nie miało wpływu na prawidłowość rozstrzygnięcia organu, gdyż termin z art. 139 § 1 Ordynacji podatkowej jest terminem instrukcyjnym. Ponadto wskazał, że strona uzyskała od organu wyjaśnienia w zakresie obowiązku organu powołania obowiązującej podstawy prawnej. W sprawie były to przepisy Konwencji o wspólnej procedurze tranzytowej sporządzonej w Interlaken 20 maja 1987 r. (załącznik do Dz.U. z 1998 r. Nr 46, poz. 290), gdyż zgodnie z art. 9 Konstytucji RP, Rzeczpospolita Polska przestrzega wiążącego ją prawa międzynarodowego. Błąd w sentencji decyzji organu pierwszej instancji co do daty decyzji, o uchylenie której wnioskowała strona, uznał z kolei za oczywistą omyłkę.

Strona 1/10