Naczelny Sąd Administracyjny w składzie : Przewodniczący: Sędzia NSA Włodzimierz Ryms (spr.) Sędziowie: Sędzia NSA Marek Stojanowski Sędzia NSA Monika Nowicka Protokolant st. inspektor sądowy Tomasz Zieliński po rozpoznaniu w dniu 21 grudnia 2012 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi M. W. o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku z dnia 19 grudnia 2006 r. sygn. akt II SA/Bk 716/06 w sprawie ze skargi M.W. na decyzję Wojewody Podlaskiego z dnia [...] września 2006 r. nr [...] w przedmiocie odszkodowania za grunt przejęty pod ulicę oddala skargę o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia
M. Z. W., na podstawie art. 285a § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, wniosła skargę o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku z dnia 19 grudnia 2006 r., sygn. akt II SA/Bk 716/06, którym uchylono decyzję Wojewody Podlaskiego z dnia [...] września 2006 r. i decyzję Starosty Powiatowego w B. z dnia [...] sierpnia 2006 r. Skarżąca zarzuciła, że niezgodność z prawem tego wyroku wynika z naruszenia podstawowych zasad porządku prawnego i praw konstytucyjnych, ponieważ na skutek wadliwego stanowiska Sądu, że w sprawie o odszkodowanie za nieruchomości zajęte pod drogi w wyniku podziału nieruchomości mają zastosowanie przepisy Kodeksu cywilnego o przedawnieniu roszczeń, skarżąca została pozbawiona prawa do odszkodowania za nieruchomość, która została przeznaczona na drogę publiczną, w sytuacji gdy właściciele sąsiednich nieruchomości, które przeznaczone zostały na tę samą drogę (B. W. i A. N.) otrzymali odszkodowanie.
Z materiału zgromadzonego w sprawie wynika, że ostateczną decyzją Kierownika Urzędu Rejonowego w B. z dnia [...] listopada 1990 r. zatwierdzono podział nieruchomości skarżącej, położonej w P., gmina C., w wyniku którego działki oznaczone numerami [...],[...] i [...], o łącznej powierzchni 0, 0882 ha, przeszły na własność Państwa pod drogi publiczne. W dniu [...] stycznia 2006 r. skarżąca złożyła w Urzędzie Miejskim w C. wniosek o wypłatę odszkodowania za nieruchomości, przejęte pod drogi. Starosta Powiatowy w B., decyzją z dnia [...] sierpnia 2006 r. odmówiła ustalenia odszkodowania z uwagi na to, że roszczenie uległo przedawnieniu, stosownie do art. 117-127 Kodeku cywilnego. Po rozpatrzeniu odwołania skarżącej Wojewoda Podlaski decyzją z dnia [...] września 2006 r. umorzył postępowanie na tej podstawie, że skoro roszczenie o odszkodowanie uległo przedawnieniu, to postępowanie stało się bezprzedmiotowe. Kwestionowanym wyrokiem Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku uwzględnił skargę i uchylił decyzje Wojewody Podlaskiego oraz Starosty Powiatowego w B. W uzasadnieniu tego wyroku Sąd stwierdził, że do roszczeń odszkodowawczych za przejęte nieruchomości mają zastosowanie reguły prawa cywilnego o przedawnieniu roszczeń. Skoro wniosek skarżącej o wypłatę odszkodowania wpłynął do Urzędu Miejskiego w C. w dniu 2 stycznia 2006 r., po upływie 15 lat od dnia, w którym decyzja zatwierdzająca projekt podziału nieruchomości stała się ostateczna, to upłynął termin przedawnienia określony w art. 118 Kodeksu cywilnego. Jednakże organy nie uwzględniły tego, że zarzut przedawnienia bierze się pod uwagę wyłącznie na zarzut dłużnika, przeciwko któremu przysługuje przedawnione roszczenie, a taki zarzut nie został podniesiony, co oznacza, że wobec braku zarzutu dłużnika, organy bezpodstawnie przyjęły przedawnienie roszczenia jako podstawę rozstrzygnięcia. Kwestionowany wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku z dnia 19 grudnia 2006 r. nie został zaskarżony skargą kasacyjną i jest prawomocny.