Skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego wyroku NSA w sprawie ze skargi na decyzję SKO w Warszawie nr [...] w przedmiocie odmowy ustanowienia prawa użytkowania wieczystego
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie : Przewodniczący: Sędzia NSA Włodzimierz Ryms (spr.) Sędziowie: Sędzia NSA Marek Stojanowski Sędzia NSA Monika Nowicka Protokolant st. inspektor sądowy Tomasz Zieliński po rozpoznaniu w dniu 21 grudnia 2012 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi M. W. o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 18 kwietnia 2012 r. sygn. akt I OSK 617/11 w sprawie ze skargi kasacyjnej M. W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 3 grudnia 2010 r. sygn. akt I SA/Wa 848/10 w sprawie ze skargi M. W. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Warszawie z dnia [...] marca 2010 r. nr [...] w przedmiocie odmowy ustanowienia prawa użytkowania wieczystego oddala skargę o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia

Uzasadnienie strona 1/2

M. W. wniosła skargę o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 18 kwietnia 2012 r., sygn. akt I OSK 617/11, oddalającego skargę kasacyjną M. W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 3 grudnia 2010 r., sygn. akt I SA/Wa 848/10, którym to wyrokiem oddalono skargę M. W. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w W. z dnia [...] marca 2010 r. o odmowie ustanowienia prawa użytkowania wieczystego co do działki nr [...] w W. przy ul. P. [...], na podstawie art. 7 ust. 1 dekretu z dnia 26 października 1945 r. o własności i użytkowaniu gruntów na obszarze m.st. Warszawy (Dz. U. Nr 50, poz. 279).

Skarżąca podniosła w skardze zarzut naruszenia art. 2, art. 3 ust. 2 i art. 6 ust. 3 Traktatu o Unii Europejskiej oraz preambuły i art. 41 ust. 1 i 2 lit. c i art. 47 Karty Praw Podstawowych, a także przepisów dekretu o własności i użytkowaniu gruntów na obszarze m.st. Warszawy i aktów wykonawczych do dekretu oraz przepisów postępowania administracyjnego i sądowoadministracyjnego. W ocenie skarżącej naruszenie wskazanych przepisów wynika z wadliwego rozpoznania sprawy przez Sądy, ponieważ nie odniesiono się do zarzutów podnoszonych przez skarżącą, nie wskazano podstawy prawnej rozstrzygnięcia i pominięto ocenę prawną zawartą w prawomocnym wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 25 maja 2009 r., sygn. akt I SA/Wa 156/09 wydanym w tej sprawie. Zasadnicze zarzuty skarżąca wiąże z tym, że Naczelny Sąd Administracyjny w zaskarżonym wyroku podzielił stanowisko Sądu pierwszej instancji co do tego, że nieruchomość została objęta w posiadanie przez gminę m.st. Warszawy z dniem [...] listopada 1948 r., na podstawie rozporządzenia Ministra Odbudowy z dnia 27 stycznia 1948 r. w sprawie obejmowania w posiadanie gruntów przez gminę m.st. Warszawy (Dz. U. Nr 6, poz. 43) i od tej daty należało liczyć termin, o którym mowa w art. 7 ust. 1, do złożenia wniosku o przyznanie prawa wieczystej dzierżawy. W ocenie skarżącej to stanowisko jest wadliwe, ponieważ gmina podjęła objęcie nieruchomości w posiadanie na podstawie poprzednio obowiązującego rozporządzenia Ministra Odbudowy z dnia 7 kwietnia 1946 r. w sprawie obejmowania gruntów w posiadanie przez gminę m.st. Warszawy (Dz. U. Nr 16, poz. 112), a skoro okazało się, że objęcie tej nieruchomości w posiadanie przez gminę było nieskuteczne z powodu naruszenia § 5 ust. 1 rozporządzenia, to nie można przyjąć, że nieruchomość ta mogła być objęta w posiadanie po raz drugi, co ma prowadzić do wniosku, że termin, o którym mowa w art. 7 ust. 1 dekretu nie rozpoczął biegu, ponieważ gmina nie objęła prawnie skutecznie nieruchomości w posiadanie. Skarżąca w skardze nie kwestionuje, że dotychczasowy właściciel gruntu lub następca prawny właściciela złożył wniosek, o którym mowa w art. 7 ust. 1 dekretu.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 18 kwietnia 2012 r., sygn. akt I OSK 617/11 nie zawiera uzasadnionych podstaw i podlega oddaleniu.

Strona 1/2