Skarga kasacyjna na decyzję Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności rozkazu personalnego
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Włodzimierz Ryms (spr.), Sędziowie NSA Jerzy Bujko, Alicja Plucińska - Filipowicz, Protokolant Anna Sidorowska, po rozpoznaniu w dniu 30 marca 2006 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Z. S. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 20 maja 2005 r. sygn. akt II SA/Wa 154/05 w sprawie ze skargi Z. S. na decyzję Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia [...] nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności rozkazu personalnego oddala skargę kasacyjną.

Inne orzeczenia o symbolu:
6192 Funkcjonariusze Policji
Inne orzeczenia z hasłem:
Policja
Inne orzeczenia sądu:
Naczelny Sąd Administracyjny
Inne orzeczenia ze skargą na:
Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji
Uzasadnienie strona 1/2

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 20 maja 2005 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę Z. S. na decyzję Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności rozkazu personalnego.

W uzasadnieniu wyroku Sąd przytoczył następujące okoliczności faktyczne i prawne sprawy.

W dniu 1 czerwca 2004 r. Z. S. wystąpił z wnioskiem o stwierdzenie nieważności rozkazu personalnego Szefa Urzędu Spraw Wewnętrznych w [...] z dnia 28 maja 1990 r. nr [...] w przedmiocie zwolnienia go ze służby w Milicji Obywatelskiej. Decyzją z dnia [...] Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji utrzymał w mocy decyzję Komendanta Głównego Policji odmawiającą stwierdzenia nieważności decyzji (rozkazu personalnego) z dnia 28 maja 1990 r. W ocenie organu w toku wydawania rozkazu personalnego nie doszło do takiego naruszenia prawa, które powodowałoby skutki niemożliwe do zaakceptowania z punktu widzenia wymagań praworządności. Organ stwierdził, że termin określony w art. 16 ust. 2 pkt 5 ustawy z dnia 31 lipca 1985 r. o służbie funkcjonariuszy Służby Bezpieczeństwa i Milicji Obywatelskiej Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej (Dz. U. Nr 38, poz. 181 ze zm.) ma charakter instrukcyjny co oznacza, że jego naruszenie nie stanowiło rażącego naruszenia prawa.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zgodził się ze zdaniem skarżącego, że zwolnienie go ze służby nastąpiło z naruszeniem terminu trzech miesięcy, jednocześnie podzielił stanowisko organu, że uchybienie to nie stanowi rażącego naruszenia prawa i w konsekwencji nie stanowi przesłanki stwierdzenia nieważności rozkazu personalnego. Sąd nie podzielił stanowiska skarżącego, że uzasadnienie decyzji nie odpowiada wymogom zawartym w procedurze administracyjnej. Wbrew zarzutom, decyzja jest uzasadniona w sposób właściwy i zgodnie z wymaganiami zawartymi w art. 107 § 3 k.p.a. oraz oparta na materiale dowodowym zgromadzonym w aktach sprawy.

W skardze kasacyjnej skarżący podniósł, zarzuty naruszenia art. 16 ust. 2 pkt 5 ustawy o służbie funkcjonariuszy Służby Bezpieczeństwa i Milicji Obywatelskiej PRL (zwanej dalej ustawą), art. 145 § 1 pkt 1 lit. c i art. 145 § 1 pkt 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sadami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) oraz art. 61 Kodeksu cywilnego i przepisów Kodeksu postępowania administracyjnego. Zdaniem skarżącego termin trzech miesięcy określony w art. 16 ust. 2 pkt 5 ustawy jest terminem materialnoprawnym, czyli prekluzyjnym, zatem czynność dokonana po upływie tego terminu jest bezskuteczna. Skoro przełożony nie podjął w ustawowym terminie decyzji w sprawie zwolnienia skarżącego, to tym samym utracił prawo do jego zwolnienia w oparciu o złożoną przez niego prośbę o zwolnienie. Ponadto podniesiono w skardze kasacyjnej, iż decyzja o zwolnieniu skarżącego ze służby (rozkaz personalny) nie spełnia warunków wymaganych prawem, bowiem nie została uzasadniona, a także brak jest pouczenia strony, czy i w jakim trybie można się odwołać od decyzji. Należy także zauważyć, że decyzja o zwolnieniu skarżącego ze służby nie została doręczona Z. S., ani jej nie ogłoszono. Dopiero na skutek decyzji Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji udostępniono skarżącemu kserokopię decyzji o jego zwolnieniu ze służby. W ocenie skarżącego Sąd pierwszej instancji nie zwrócił uwagi na naruszenie przepisów o postępowaniu administracyjnym i błędnie przyjął, że nie było podstaw do stwierdzenia nieważności kwestionowanej decyzji o zwolnieniu skarżącego ze służby. Wadliwe było również powołanie się przez Sąd na przepisy Kodeksu cywilnego co do skuteczności wycofania przez skarżącego prośby o zwolnienie, ponieważ przepisy te nie mogą być stosowane w sprawie administracyjnej.

Strona 1/2
Inne orzeczenia o symbolu:
6192 Funkcjonariusze Policji
Inne orzeczenia z hasłem:
Policja
Inne orzeczenia sądu:
Naczelny Sąd Administracyjny
Inne orzeczenia ze skargą na:
Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji