Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący sędzia NSA: Barbara Adamiak (spr.) Sędziowie NSA Leszek Kiermaszek Joanna Runge - Lissowska Protokolant Tomasz Zieliński po rozpoznaniu w dniu 26 kwietnia 2007 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej A. O. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 31 marca 2006 r. sygn. akt II SA/Wa 98/06 w sprawie ze skargi A. O. na rozkaz personalny Szefa Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego z dnia [...] nr [...] w przedmiocie odmowy wypłaty uposażenia oddala skargę kasacyjną
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, wyrokiem z 31 marca 2006 r. sygn. akt II SA/Wa 98/06, po rozpoznaniu sprawy ze skargi A. O. na rozkaz personalny Szefa Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego z [...] nr [...] w przedmiocie odmowy wypłaty uposażenia, oddalił skargę.
W uzasadnieniu Sąd wywodził, że A. O. po dniu 23 sierpnia 2002 r. pozostawał nadal w stosunku służbowym, gdyż po przedstawieniu mu w dniu 8 listopada 2001 r. zakresu obowiązków służbowych, pozostawał on funkcjonariuszem przeniesionym do dyspozycji [...] Biura Kadr UOP, natomiast po wejściu w życie ustawy o ABW oraz AW stał się z mocy prawa funkcjonariuszem ABW z zachowaniem ciągłości służby i pozostawał w dyspozycji Szefa ABW. Bezsporne jest również, iż rozkaz personalny Szefa ABW Nr [...] z 29 czerwca 2002 r. wobec niedoręczenia go skarżącemu nie wszedł do obrotu prawnego i formalnie przez okres od 23 sierpnia 2002 r., tj. od dnia faktycznego zwolnienia skarżącego ze służby do dnia ponownego mianowania 2 listopada 2004 r., nie wykonywał on obowiązków służbowych - nie pełnił w tym czasie służby.
Bezspornym jest też, iż za ten okres, tj. okres pozostawania w dyspozycji organu mimo tego, że funkcjonariusz nie pełnił służby, Szef ABW wypłacił mu uposażenie. Wypłata uposażenia objęła okres od 1 września 2002 r. do 31 stycznia 2003 r. Za okres od 1 lutego 2003 r., kiedy to skarżący podjął pracę w NIK do 2 listopada 2004 r., kiedy to skarżący ponownie faktycznie podjął służbę w ABW, organ odmówił mu wypłaty uposażenia, uznając, iż w tym czasie nie pozostawał on w dyspozycji organu.
Bezsporne jest również, iż skarżący służbę w ABW w Warszawie podjął dopiero w dniu 2 listopada 2004 r. Istota sporu sprowadza się zatem do ustalenia czy w okresie od 1 lutego 2003 r. do 31 października 2004 r., A. O. pozostawał w gotowości do podjęcia służby, a w konsekwencji czy za ten okres, w którym nie podejmował służby - a jak twierdzi pozostawał w gotowości - przysługuje mu uposażenie oraz nagrody roczne. Zgodnie z art. 136 ustawy z dnia 24 maja 2002 r. o Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego oraz o Agencji Wywiadu (Dz. U. Nr 74, poz. 676 ze zm.) w razie choroby, urlopu, zwolnienia od zajęć służbowych oraz w okresie pozostawania w dyspozycji Szefa ABW albo Szefa AW, na podstawie art. 54 ust. 1, funkcjonariusz otrzymuje uposażenie zasadnicze, dodatki do uposażenia o charakterze stałym i inne należności pieniężne przysługujące na ostatnio zajmowanym stanowisku służbowym, z uwzględnieniem powstałych w tym okresie zmian mających wpływ na prawo do uposażenia i innych świadczeń pieniężnych lub na ich wysokość. Z treści tego przepisu wynika, iż stosowne uposażenie przysługuje funkcjonariuszowi z tytułu "pozostawania w dyspozycji". Spór sprowadza się zatem do rozstrzygnięcia czy w okresie zatrudnienia w NIK, skarżący "pozostawał jednocześnie w dyspozycji organu". Przepisy tej pragmatyki nie definiują pojęcia "pozostawania w dyspozycji". Dlatego też odwołać się należy do etymologicznego znaczenia tego pojęcia dysponować (łac. dispositio) oznacza rozporządzanie. Ocenić zatem należało, czy w okresie pracy w NIK organ mógł "rozporządzać funkcjonariuszem", tj. dawać mu polecenia, które ten powinien niezwłocznie wykonać. Dokonując takiej oceny, Sąd w całości podzielił ustalenia i dokonaną przez organ ocenę prawną, iż A. O. w okresie, za który domagał się uposażenia, nie pozostawał w dyspozycji organu - gotowości do podjęcia służby. Z zebranego w sprawie materiału jednoznacznie wynika, że pierwsze oświadczenie woli w zakresie gotowości do podjęcia służby, skarżący złożył w piśmie z dnia 27 czerwca 2003 r., skierowanym do Szefa Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego. W piśmie tym skarżący wnosił o wskazanie mu miejsca pełnienia służby i jednoznacznie domagał się wypłaty uposażenia za okres od września 2002 r. Podkreślić należy, iż w dacie wniesienia tego pisma skarżący od blisko pół roku był już pracownikiem Najwyższej Izby Kontroli, co jednoznacznie wskazuje, że nie był w gotowości do natychmiastowego podjęcia zadań w ABW. Zauważyć też należy, iż skarżący pracując w Najwyższej Izbie Kontroli [...], nie mógł fizycznie przebywać w miejscu stałego zamieszkania w [...], do czego był zobligowany zgodnie z zakresem obowiązków służbowych funkcjonariusza ABW. Dodać też należy, iż w okresie po podjęciu pracy w NIK, kilkakrotnie odmawiał osobistego stawiennictwa w siedzibie Agencji z uwagi na kolizję związaną z wykonywaniem przez niego zadań w Najwyższej Izbie Kontroli. Podkreślić też trzeba, że gdy w lipcu 2004 r. organ proponował mu podjęcie na nowo obowiązków, okazało się, że służbę tę w związku z zatrudnieniem w Najwyższej Izbie Kontroli skarżący będzie mógł rozpocząć dopiero od listopada 2004 r. Nadużyciem zatem jest twierdzenie zawarte w skardze, że służbę ponownie podjął w terminie uzgodnionym z organem.