Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Joanna Runge- Lissowska (spr.) Sędziowie sędzia NSA Janina Antosiewicz sędzia del. WSA Maria Werpachowska Protokolant Anna Harwas po rozpoznaniu w dniu 17 października 2008 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Wojewody Małopolskiego od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 5 lutego 2007 r. sygn. akt II SA/Kr 1646/03 w sprawie ze skargi A. D., G. P. i J. J. na decyzję Wojewody Małopolskiego z dnia [...] czerwca 2003 r. nr [...] w przedmiocie odmowy wypłaty odszkodowania oddala skargę kasacyjną.
Wyrokiem z dnia 5 lipca 2007 r. sygn. akt II SA/Kr 1646/03, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie, po rozpoznaniu skargi A. D., G. P. i J. J., uchylił decyzję Wojewody Małopolskiego z dnia [...] czerwca 2003 r. nr [...] i utrzymaną nią w mocy decyzję Prezydenta Miasta Krakowa z dnia [...] kwietnia 2003 r. nr [...]. Decyzjami tymi odmówiono skarżącym wypłaty odszkodowania, ustalonego ostatecznym orzeczeniem Prezydium Rady Narodowej w Krakowie z dnia [...] sierpnia 1961 r. nr [...] na rzecz H. P., której są one spadkobierczyniami, za składniki budowlane i rośliny, znajdujące się na wywłaszczonych od niej nieruchomościach.
W uzasadnieniu wyroku Wojewódzki Sąd stwierdził, że w sprawie istnieją dwie zasadnicze dla rozstrzygnięcia kwestie - po pierwsze, czy ustalone odszkodowanie zostało wypłacone osobom uprawnionym, a po drugie, czy nastąpiło przedawnienie tego odszkodowania. Co do pierwszej kwestii Sąd uznał, że nie została ona wyjaśniona, bowiem brak w aktach sprawy dowodów finansowych potwierdzających tę okoliczność nie przesądza jeszcze, iż nie istnieją inne dowody, w tym osobowe, które pomogą ten fakt ustalić. Wydanie decyzji bez ustalenia co do wypłaty ustalonego odszkodowania Sąd uznał za przedawnienie i naruszające przepisy art. 7 i 77 § 1 K.p.a. Rozstrzygnięcie w tej drugiej kwestii będzie uzależnione od ustalenia co do okoliczności wypłaty bądź nie, odszkodowania, a następnie przedmiotu postępowania, tj. czy jest nim ustalenie, wypłata czy też rewaloryzacja odszkodowania, wobec tego, że skarżąca w toku postępowania modyfikowała swój wniosek, od wypłaty ustalonego odszkodowania do wypłaty zrewaloryzowanego odszkodowania, a rozstrzygnięcie mówi o odmowie wypłaty ustalonego odszkodowania - kontynuował Sąd.
Zdaniem Sądu, do ustalonego odszkodowania nie mają zastosowania przepisy prawa cywilnego o przedawnieniu roszczeń, zatem niewypłacone odszkodowanie podlega waloryzacji, a wobec tego po ustaleniu czy orzeczone odszkodowanie zostało wypłacone, czy też nie będzie można rozpoznać wniosek co do istoty, przy czym, jeżeli by się okazało, że nie zostało wypłacone, to stosownie do art. 132 ust. 3 ustawy o gospodarce nieruchomościami, przy zastosowaniu reguły waloryzacyjnej określonej art. 5 i art. 227 tej ustawy - skonkludował Wojewódzki Sąd.
Skargę kasacyjną od tego wyroku wniósł Wojewoda Małopolski, domagając się jego uchylenia i zarzucając:
1) naruszenie przepisu art. 145 § 1 pkt 1 lit. a/ ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, które miało istotny wpływ na wynik sprawy poprzez ustalenie, że organy administracji naruszyły przepisy art. 128 ust. 1 i art. 132 ust. 3 ustawy o gospodarce nieruchomościami oraz przepisy art. 117 § 1 i art. 118 Kodeksu cywilnego poprzez przyjęcie, że do ustalonego decyzją administracyjną odszkodowania za wywłaszczoną nieruchomość nie mają zastosowania przepisy prawa cywilnego o przedawnieniu roszczeń;
2) naruszenie przepisu art. 145 § 1 pkt 1 lit. c/ ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, które miało istotny wpływ na wynik sprawy przez ustalenie, że organy administracji naruszyły przepisy art. 7, 75, 77, 80 i 86 Kodeksu postępowania administracyjnego przez przyjęcie, że nie poczyniły starannych ustaleń faktycznych w przedmiocie tego, czy uprawnione osoby otrzymały odszkodowanie za wywłaszczoną nieruchomość;