Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący sędzia NSA: Maria Wiśniewska Sędziowie NSA Marek Stojanowski Jan Paweł Tarno (spr.) Protokolant Justyna Nawrocka po rozpoznaniu w dniu 12 grudnia 2006 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej G. M. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku z dnia 18 kwietnia 2006 r. sygn. akt II SA/Bk 1082/05 w sprawie ze skargi G. M. na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] z dnia [...] nr [...] w przedmiocie zarzutów w sprawie prowadzenia egzekucji administracyjnej w przedmiocie opłat i kar za parkowanie pojazdu w strefie płatnego parkowania za 2000 rok oddala skargę kasacyjną.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku wyrokiem z 18 kwietnia 2006 r., sygn. akt II SA/Bk 1082/05 oddalił skargę na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] z [...], nr [...] w przedmiocie odmowy uznania za uzasadnione zarzutów w sprawie prowadzenia postępowania egzekucyjnego w przedmiocie opłat i kar za parkowanie pojazdu w strefie płatnego parkowania za 2000 r. W uzasadnieniu Sąd podniósł, że obowiązek uiszczenia opłat za postój w Strefie Parkowania w roku 2000 wynikał bezpośrednio z aktów prawa miejscowego tj. z uchwały Nr LXIX/706/98 Rady Miejskiej [...] z dnia 15 czerwca 1998 r. wydanej w sprawie regulaminu Strefy Parkowania w [...] zgodnie z upoważnieniem zawartym w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 5 lipca 1994 r. w sprawie szczegółowych zasad wprowadzania opłat za parkowanie pojazdów samochodowych na drogach publicznych (Dz. U. Nr 89, poz. 416) oraz zarządzenia Nr 30/99 Prezydenta Miasta [...] z dnia 6 października 1999 r. w sprawie wprowadzenia opłat za parkowanie pojazdów samochodowych na drogach publicznych miasta [...] oraz określenia obszaru, na którym będą pobierane opłaty za parkowanie. W ten sposób stworzona w art. 13 ust. l ustawy o drogach publicznych możliwość pobierania opłat przekształciła się w obowiązek. Powyższe akty stanowiły w myśl postanowień art. 87 i art. 94 Konstytucji RP źródło prawa powszechnie obowiązującego na terenie gminy. Należy podkreślić, że w 2000 r. nie obowiązywały przepisy przewidujące i regulujące postępowanie, w wyniku którego dokonywano by wymiaru kary za nieuiszczenie opłat w trybie indywidualnego postępowania. W związku z powyższym słusznie przyjęto, że podstawą prowadzenia egzekucji administracyjnej w celu przymusowego wykonania obowiązku są przepisy art. 3 § 1 ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji. Mając na uwadze treść art. 13 ustawy o drogach publicznych uznano, że obowiązek uiszczenia opłat za korzystanie z dróg publicznych spoczywa na podmiocie korzystającym z dróg. W konsekwencji uznano również, że zaskarżone postanowienie jest prawidłowe i nie narusza prawa materialnego, które mogłoby być podstawą jego uchylenia przez Sąd w trybie art. 145 § 1 lit. a) Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.
Sąd nie dopatrzył się także podnoszonego w skardze naruszenia zasady prawdy obiektywnej (zasady ogólnej postępowania), wyrażonej w art. 7 kpa w zw. z art. 77 kpa polegającego na zaniechaniu ustosunkowania się do konieczności doręczania stronie "notatki - raportu - wezwania do zapłaty kar pieniężnych" nałożonych z tytułu braku opłaty za postój pojazdu w Strefie Płatnego Parkowania. Zgodnie z powyższą zasadą organy administracji w celu dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego powinny w sposób wyczerpujący zebrać cały materiał dowodowy, co miało miejsce w przedmiotowej sprawie. Samorządowe Kolegium Odwoławcze w [...] wskazywało zarówno w zaskarżonym postanowieniu, jak i w odpowiedzi na skargę, że w 2000 r. obowiązek uiszczenia opłat wynikał bezpośrednio z przepisów prawa, a nie z faktu doręczania stronie "notatki - raportu - wezwania do zapłaty kar pieniężnych" oraz, że na organie nie spoczywał obowiązek doręczenia orzeczenia nakładającego opłatę z tytułu braku opłaty za postój pojazdu w Strefie Płatnego Parkowania. Mając powyższe na uwadze za niezasadny Sad uznał również zarzut niewłaściwego zastosowania art. 107 § 3 kpa w związku z art. 126 kpa poprzez zaniechanie podjęcia w uzasadnieniu skarżonego postanowienia polemiki ze wszystkimi zarzutami wskazanymi w toku postępowania, a szczególności z zarzutami dotyczącymi konieczności doręczenia stronie wystawionych przez kontrolerów strefy płatnego parkowania raportów stwierdzających brak opłaty za postój pojazdu.