Skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego wniosła J.S., nie precyzując jej zarzutów, a wyrażając niezadowolenie z wydania krzywdzącej decyzji. W skardze oraz w złożonym w dniu 21 lutym 2011 r. piśmie procesowym wskazała, iż nie zgadza się z ustaleniami organów obu instancji, które stwierdziły, że gospodaruje wspólnie z matką. Podniosła, że okoliczność, iż robi zakupy dla matki czy pomaga mamie w sprawach urzędowych nie oznacza prowadzenia wspólnego gospodarstwa domowego. Wskazała, że w innych rozstrzygnięciach organów administracji nie został zakwestionowany fakt prowadzenia przez nią odrębnego gospodarstwa domowego. Stwierdziła, że przeprowadzona w toku postępowania aktualizacja rodzinnego wywiadu środowiskowego odzwierciedla przekonania Kierownika Ośrodka Pomocy Społecznej, że rzekomo zarządza pieniędzmi matki. Skarżąca podkreśliła, że jeżeli cała emerytura jest jej dochodem, to nie będzie się dochodem z nikim dzieliła, gdyż przyznany jest jej, a nie rodzinie. Skarżąca stanowczo stwierdziła, że prowadzi samodzielne gospodarstwo, żyjąc w warunkach urągających godności niepełnosprawnego człowieka.
W odpowiedzi na skargę organ odwoławczy wniósł o jej oddalenie, podtrzymując argumentację zawartą w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji.
Oddalając skargę Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie wskazał, że w świetle art. 38 ust. 1 ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (Dz. U. z 2009 r. Nr 175, poz. 1362 ze zm.) zasiłek okresowy przysługuje w szczególności ze względu na długotrwałą chorobę, niepełnosprawność, bezrobocie, możliwość utrzymania lub nabycia uprawnień do świadczeń z innych systemów zabezpieczenia społecznego:
1) osobie samotnie gospodarującej, której dochód jest niższy od kryterium dochodowego osoby samotnie gospodarującej;
2) rodzinie, której dochód jest niższy od kryterium dochodowego rodziny.
W myśl art. 8 ust. 1 prawo do świadczeń pieniężnych z pomocy społecznej przysługuje:
1) osobie samotnie gospodarującej, której dochód nie przekracza kwoty 477 zł,
2) osobie w rodzinie, w której dochód na osobę nie przekracza kwoty 351 zł,
3) rodzinie, której dochód nie przekracza sumy kwot kryterium dochodowego na osobę w rodzinie,
- przy jednoczesnym wystąpieniu co najmniej jednego z powodów wymienionych w art. 7 pkt 2-15 lub innych okoliczności uzasadniających udzielenie pomocy społecznej.
Sąd I instancji wskazał, że wbrew twierdzeniom skarżącej, ocena organów, iż nie jest ona osobą samotnie gospodarującą, lecz tworzy wraz z matką rodzinę w rozumieniu przepisów ustawy, nie nosi znamion dowolności.
Z przepisu art. 6 pkt 14 ustawy wynika, iż osoby spokrewnione ze sobą w myśl przepisów Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego stanowią "rodzinę" w rozumieniu ustawy, o ile wspólnie zamieszkują i gospodarują, a także pozostają w związku faktycznym. Faktyczny związek, o jakim mowa w powołanym przepisie, oznacza codzienne współdziałanie osób zmierzające do lepszego zaspokojenia ich potrzeb bytowych, w tym mieszkaniowych, żywnościowych i polegających na zapewnieniu dochodu stanowiącego źródło utrzymania (zarobkowych). Wspólne zamieszkiwanie jest przesłanką uznania za rodzinę osób zamieszkujących ze sobą, jeżeli równocześnie z tym zamieszkiwaniem występuje element wspólnego gospodarowania. Polega ono na dzieleniu lokalu mieszkalnego w sposób pozwalający stwierdzić, że koncentruje się w nim aktywność życiowa osoby zamieszkującej. Wspólne gospodarowanie opiera się zaś na podziale zadań związanych z właściwym prowadzeniem gospodarstwa domowego, a także - jeżeli występuje w funkcjonalnym związku z tym gospodarstwem - gospodarstwa rolnego (W. Maciejko (w:) W. Maciejko, P. Zaborniak, Ustawa o pomocy społecznej. Komentarz, Wydawnictwo LexisNexis, Warszawa 2010, s. 72-73).