Odnosząc powyższe rozważania do niniejszej sprawy za pozbawione racji należy uznać twierdzenie pełnomocnika skarżącej uczelni, że z samego brzmienia art. 182 ustawy o szkolnictwie wyższym wynika, iż w dniu 1 września 2005 r. Akademia Wychowania Fizycznego we W. legitymowała się tytułem prawnym użytkowania wieczystego do gruntu oznaczonego jako działka nr [...] przy W. we W. Nieuzasadnione jest również twierdzenie, iż rzeczą organu administracji rozpoznającego wniosek uczelni o potwierdzenie nabycia własności gruntu w trybie art. 256 Prawa o szkolnictwie wyższym, było ustalenie skutku prawnego działania art. 182 ustawy o szkolnictwie wyższym w stosunku do przedmiotowej działki gruntu. Orzecznictwo sądowe już pod rządami tej ustawy przyjęło, że organy administracji publicznej nie są upoważnione do ustalania, czy uczelnia skutecznie nabyła prawo użytkowania wieczystego gruntu państwowego, a także własności budynków i innych urządzeń, jak również innych składników majątkowych w trybie art. 182 (por. wyrok NSA z dnia 22 marca 2000 r. sygn. akt I SA 603/99, Lex nr 54430). Bezpośrednią konsekwencją tego stanowiska jest pogląd, że wojewoda prowadzący postępowanie w sprawie stwierdzenia nabycia z mocy prawa z dniem 1 września 2005 r. przez uczelnię publiczną prawa własności gruntu Skarbu Państwa nie jest uprawniony do rozstrzygania w trakcie tego postępowania o ewentualnych prawach rzeczowych uczelni nabytych pod rządami nieobowiązującej ustawy o szkolnictwie wyższym. W przypadku niewykazania się przez uczelnię prawem użytkowania wieczystego gruntu organ w drodze decyzji odmawia stwierdzenia nabycia prawa własności przez uczelnię (wyrok NSA z dnia 4 marca 2008 r. sygn. akt I OSK 274/07 niepublik., z dnia 2 kwietnia 2008 r. sygn. akt I OSK 579/07 niepublik.). Naczelny Sąd Administracyjny orzekający w niniejszej sprawie w całości pogląd ten podziela. Prawidłowe jest zatem stanowisko Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, który w zaskarżonym wyroku zaprezentował zgodne z orzecznictwem rozumienie art. 256 Prawa o szkolnictwie wyższym w zw. z art. 182 ustawy o szkolnictwie wyższym.
Niezrozumiały jest podniesiony w skardze kasacyjnej zarzut naruszenia art. 206 ugn. Przepis ten w swej treści zawiera wyłącznie upoważnienie dla Rady Ministrów do wydania rozporządzenia określającego szczegółowe zasady i tryb stwierdzania dotychczasowego prawa zarządu państwowych i komunalnych osób prawnych do nieruchomości, a także prawa użytkowania nieruchomości przez spółdzielnie, związki spółdzielcze oraz inne osoby prawne, uznawania środków, o których mowa w art. 200 ust. 1, art. 201 ust. 2 i art. 204 ust. 3 za środki własne (...) a także rodzaje dokumentów stanowiących niezbędne dowody w tych sprawach.
Z treści art. 206 nie wynika żadna normatywna dyspozycja, którą organ administracji orzekający w przedmiocie uwłaszczenia uczelni publicznej, czy też sąd administracyjny kontrolujący działanie organu, mógłby naruszyć.
Niezasadny jest zarzut naruszenia § 5 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 10 lutego 1998 r. wydanego na podstawie art. 206 ugn. Jak wywiedziono wyżej, w postępowaniu administracyjnym prowadzonym na podstawie art. 256 Prawa o szkolnictwie wyższym nie ma miejsca na badanie przesłanek nabycia przez uczelnię publiczną prawa użytkowania wieczystego w oparciu o przepis art. 182 nieobowiązującej ustawy o szkolnictwie wyższym, a tym bardziej na podstawie uregulowań zawartych w rozporządzeniu z dnia 10 lutego 1998 r., które zresztą nie ma zastosowania do uwłaszczenia uczelni publicznej, co prawidłowo wykazał Wojewódzki Sąd Administracyjny w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku. Z tych powodów nie mogło dojść do naruszenia przez Sąd pierwszej instancji przepisów powołanego rozporządzenia.
W tym stanie rzeczy, skoro skarga kasacyjna oparta została na nieusprawiedliwionych podstawach, Naczelny Sąd Administracyjny skargę tę oddalił na podstawie art. 184 P.p.s.a.