Skarga kasacyjna na decyzję SKO w B. w przedmiocie specjalnego zasiłku opiekuńczego
Uzasadnienie strona 2/5

Skargę na powyższą decyzję wniosła skarżąca, nie zgadzając się z treścią rozstrzygnięcia.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie oddalając skargę na podstawie art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (obecnie: Dz.U. z 2018 r., poz. 1302), zwanej dalej p.p.s.a., wskazał, że skarga nie zasługiwała na uwzględnienie.

Sąd pierwszej instancji wskazał, że przyznanie specjalnego zasiłku opiekuńczego uzależnione jest od spełnienia kilku przesłanek tj.: stwierdzenia znacznej niepełnosprawności osoby wymagającej opieki, dochodu niższego niż ustawowe kryterium dochodowe i rezygnacji lub niepodejmowania zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej. Brak choćby jednej z tych przesłanek uniemożliwia przyznanie tego świadczenia. W przedmiotowej sprawie bezspornym jest, że brat skarżącej jest trwale, całkowicie niezdolny do pracy i trwale niezdolny do samodzielnej egzystencji oraz, że dochód rodziny skarżącej jest niższy niż kryterium ustawowe.

Istotą sporu w przedmiotowej sprawie jest natomiast w ocenie Sądu to, czy skarżąca zrezygnowała lub nie podejmuje zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej ze względu na konieczność opieki nad bratem. Sąd pierwszej instancji podkreślił, że ze zgromadzonego materiału dowodowego wynika, że brat skarżącej ma zapewnioną faktyczną opiekę przez wszystkie dni robocze przez 8 godzin dziennie, a w soboty przez 2 godziny, co oznacza, że w niniejszej sprawie nie sposób zgodzić się z twierdzeniem, aby istniała konieczność rezygnacji lub konieczność niepodejmowania zatrudnienia w związku z opieką nad bratem. Opieka skarżącej nad bratem jest konieczna tylko w soboty i niedziele, a więc w dni wolne od pracy, natomiast w ciągu tygodnia w niewielkim wymiarze czasowym. Zasadnie organy uznały, że sprawowanie opieki w takim zakresie nie wymaga rezygnacji z pracy, czy rezygnacji z podjęcia zatrudnienia przez skarżącą. Sąd podkreślił również, że z materiału dowodowego wynika, że skarżąca jest właścicielką gospodarstwa rolnego o powierzchni 1,7465 ha. Skoro skarżąca jest właścicielką gospodarstwa rolnego oraz nie wykazała, że tego gospodarstwa nie prowadzi, to oznacza, że jest rolnikiem. Powyższe okoliczności uniemożliwiają przyznanie skarżącej specjalnego zasiłku opiekuńczego również w świetle przepisu art. 17b ust. 1 u.ś.r., który treścią odpowiednia art. 16a ust. 1 u.ś.r. z tą różnicą, że dotyczy rolników, którzy zaprzestają prowadzenia gospodarstwa rolnego w celu sprawowania stałej opieki nad członkiem rodziny legitymującym się odpowiednim zaświadczeniem o niepełnosprawności.

Od powyższego wyroku skargę kasacyjną do Naczelnego Sądu Administracyjnego wniosła skarżąca zarzucając mu naruszenie:

- art. 1 § 1 i 2 ustawy - Prawo o ustroju sądów administracyjnych w zw. z art. 145 § 1 pkt 1 lit. c) p.p.s.a. w zw. z art. 7, art. 77 § 1, art. 107 § 3 k.p.a., w zw. z art. 16 ust. 1 u.ś.r. (winno być: art. 16a ust. 1 u.ś.r.) polegające na oddaleniu skargi oraz nieuchyleniu decyzji organu II instancji, pomimo iż decyzja ta została wydana bez zebrania i rozważenia pełnego materiału dowodowego, co skutkowało niewskazaniem w uzasadnieniu decyzji, na jakich dowodach oparł organ ustalenia faktyczne sprawy;

Strona 2/5
Inne orzeczenia o symbolu:
6329 Inne o symbolu podstawowym 632
Inne orzeczenia z hasłem:
Pomoc społeczna
Inne orzeczenia sądu:
Naczelny Sąd Administracyjny
Inne orzeczenia ze skargą na:
Samorządowe Kolegium Odwoławcze