Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Jan Paweł Tarno Sędziowie NSA Joanna Runge-Lissowska del. WSA Agnieszka Miernik (spr.) Protokolant sekretarz sądowy Paweł Florjanowicz po rozpoznaniu w dniu 28 lipca 2015 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej J. K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 13 stycznia 2015 r. sygn. akt II SA/Wr 735/14 w sprawie ze skargi J. K. na uchwałę Rady Miejskiej w N. z dnia [...] kwietnia 2011 r. nr [...] w przedmiocie wyrażenia zgody na sprzedaż nieruchomości 1. oddala skargę kasacyjną; 2. odstępuje od zasądzenia kosztów postępowania kasacyjnego od J. K. na rzecz Gminy N.
Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu wyrokiem z dnia 13 stycznia 2015 r. sygn. akt II SA/Wr 735/14 oddalił skargę J. K. na uchwałę Rady Miejskiej w N. z dnia [...] kwietnia 2011 r. nr [...] w przedmiocie wyrażenia zgody na sprzedaż nieruchomości.
W uzasadnieniu wyroku Sąd podał następujący stan faktyczny i prawny:
Rada Miejska w N. w dniu [...] kwietnia 2011 r. podjęła uchwałę nr [...], którą na podstawie art. 18 ust. 2 pkt 9 lit. a) ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2001 r. nr 142, poz. 1591 ze zm.), powoływanej dalej jako "u.s.g.", wyraziła zgodę na sprzedaż działki zabudowanej, oznaczonej geodezyjnie nr [...] o pow. 1,38 ha położonej w obrębie P.
W dniu 25 września 2014 r. skargę na powyższą uchwałę, w trybie art. 101 ust. 1 u.s.g., do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu wniosła J. K., wnioskując o stwierdzenie, że przedmiotowa uchwała wydana została z naruszeniem prawa. Skarżąca wyjaśniła, że od kilkudziesięciu lat zamieszkuje z rodziną w budynku byłej szkoły, znajdującym się na działce nr [...] i posiada umowę najmu zawartą na czas nieoznaczony. W takiej sytuacji, zgodnie z "art. 34 ust. 1 pkt 1" ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2014 r. poz. 518 ze zm.), powoływanej dalej jako "u.g.n.", przysługuje jej prawo pierwokupu nieruchomości. Skarżąca korzysta z budynku w większym zakresie niż wynika to z umowy najmu, a obiekt już dawno utracił cechy użyteczności publicznej. Zajmowany przez skarżącą lokal nie został wyodrębniony, jednak w jej ocenie, nie jest to okoliczność, która przesądzałaby o braku ww. uprawnienia. Wielokrotnie bowiem zgłaszała chęć wykupu całej nieruchomości. Na potwierdzenie tego stanowiska przywołała wyrok Sądu Najwyższego z dnia 6 maja 2010 r. sygn. akt II CSK 629/09, który zapadł w sytuacji, gdy uprawniony domagał się ustalenia prawa pierwokupu jedynie wyodrębnionego lokalu a nie zakupu całej nieruchomości. Sąd Najwyższy wyjaśnił, że gdyby pretendował on do nabycia całej nieruchomości przysługiwałoby mu prawo pierwokupu. W tych okolicznościach skarżąca uważa, że spełnia warunek ustawowy do skorzystania z prawa pierwokupu. Zacytowała również uzasadnienie wyroku WSA w Krakowie z dnia 23 października 2010 r. sygn. akt II SA/Kr 870/13, w którym przyjęto, że jeżeli najemcy zbywanej nieruchomości nie zostali zawiadomieni o przeznaczeniu nieruchomości obejmującej lokale mieszkalne do zbycia, zgodnie z wymogiem wynikającym z art. 34 ust. 4 u.g.n., to doszło do naruszenia ich interesu prawnego, niezależnie od tego, czy sprzedaży podlega wyodrębniony lokal, czy nieruchomość obejmująca cały budynek. Podjęcie w takich okolicznościach uchwały o zbyciu nieruchomości narusza interes prawny najemcy wynikający z art. 34 ust. 1 pkt 3 w zw. z art. 34 ust. 4 u.g.n., co daje mu legitymację czynną do wniesienia skargi na podstawie art. 101 ust. 1 u.s.g. W niniejszej sprawie skarżąca nie została wezwana do realizacji przysługującego jej prawa "pierwokupu", czym Rada Gminy naruszyła powszechnie obowiązujące przepisy prawa.